Ένας Έλληνας εκεί τρώει χαλαρά χαλαρά σε ένα εστιατόριο. Όταν ένας τυπικός Αμερικάνος μασώντας προκλητικά τσίχλα έρχεται και κάθεται απροσκάλεστος δίπλα του.
Ο Έλληνας τον αγνοεί. Αλλά μετά ο Αμερικάνος φτύνει την τσίχλα και του πιάνει την κουβέντα:
- Δε μου λέτε, sorry, τρώτε ολόκληρο το ψωμί εσείς οι Greeks;
- Τι είπες;
- Τρώτε ολόκληρο το ψωμί εσείς οι Έλληνες; Ξαναρωτάω!
- Εμ τι, το μισό θα φάμε;
- Α! Εμείς no! Εμείς τρώμε μόνο το εσωτερικό, τη ψίχα πως το λέτε! Το εξωτερικό το βάζουμε σε ένα container, το ανακυκλώνουμε και το δίνουμε στους Έλληνες!
- Ναι καλά! Ασε με τώρα μεσημεριάτικα!
- Δε μου λέτε marmelade τρώτε εσείς οι Έλληνε;
- Τι είπες;
- Marmelade, αυτό πάνω στο ψωμί;
- Εμ τι, μαρμελάδα δε θα φάμε;
- Α! Εμείς no! Εμείς τρώμε μόνο φρέσκα φρούτα. Fresh Fruit! Αυτά τα κουκούτσια και τις φλούδες τα βάζουμε σε ένα container, τα ανακυκλώνουμε και τα δίνουμε στους Έλληνες!
- Καλά, λέει ο Έλληνας, να σε ρωτήσω και εγώ κάτι.
- Αsk me, ask me!
- Τα προφυλακτικά τί τα κάνετε αφόυ πηδήξετε τις γκόμενές σας;!
- Εμ τα πετάμε, τι θα κάνουμε;
- Α! Εμείς όχι! Εμείς τα βάζουμε σε ένα container, τα ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε τσίχλες και τα δίνουμε στους Αμερικάνους!
Είναι ένας τύπος διακοπές στην Ισπανία. Περνάει μπροστά από ένα εστιατόριο που βρίσκεται δίπλα από μια αρένα ταυρομαχιών και μπαίνει μέσα να φάει.
Έρχεται ο σερβιτόρος και του ζητάει ο τύπος να του φέρει την σπεσιαλιτέ του μαγαζιού. Μετά από λίγο έρχεται ο σερβιτόρος με μια σκεπασμένη πιατέλα. Την ανοίγει και βλέπει δυο τεράστια κομμάτια κρέατος. Αυτός τα τρώει με όρεξη και αμέσως μετά, ρωτάει τον σερβιτόρο τι ήταν αυτό το υπέροχο κρέας που έφαγε.
Ο σερβιτόρος του απαντάει πως ήταν οι ορχείς του ταύρου. Φεύγει ο τύπος και μετά από ένα χρόνο ξαναπάει στην Ισπανία με κάτι φίλους του και τους λέει:
- Θα σας πάω σε ένα μαγαζί το οποίο έχει μια φοβερή μερίδα με κρέας από ορχείς ταύρου, θα ξετρελαθείτε!
- Ενθουσιασμένοι πάνε όλοι στο μαγαζί και ζητάνε την ίδια μερίδα. Μετά από λίγο ο σερβιτόρος έρχεται με μια πιατέλα σκεπασμένη. Την ανοίγουν και αντί να βρουν δυο τεράστια κομμάτια κρέας, βλέπουν δυο μικρά κομματάκια σαν κουτσουλιές. Αμέσως ο τύπος μας φωνάζει το σερβιτόρο και τον ρωτάει γιατί δεν είναι το ίδιο κρέας με αυτοί που είχε φέρει την περασμένη φορά όταν είχε πάει μόνος του. Τότε ο σερβιτόρος του απαντάει:
- Ξέρετε κύριέ μου, δεν κερδίζει πάντα ο άνθρωπος...!

Μπαίνει ένας κύριος, σε ένα εστιατόριο, κάθεται και παραγγέλνει σούπα.
Μετά από λίγη ώρα το γκαρσόνι του φέρνει την σούπα, έχοντας όμως το δάχτυλο του μέσα στο πιάτο. Νευριασμένος ο κύριος:
- Τι πράγματα είναι αυτά, θέλω να μου φέρεις αμέσως μια άλλη σούπα!
Τι να κάνει το γκαρσόνι, παίρνει την σούπα και Μετά από λίγο του φέρνει
Μια άλλη, με το δάχτυλο όμως πάλι μέσα στο πιάτο.
- Δεν είμαστε καλά, του λέει ο κύριος, πλάκα μου κανείς; Φέρε γρήγορα μια άλλη γιατί πεινάω σαν λύκος!
Παίρνει την σούπα το γκαρσόνι και μετά από λίγο του φέρνει μια άλλη, με το δάχτυλο όμως πάλι μέσα στο πιάτο.
- Ας το διάολο λέει ο κύριος, άσ’ τη να την φάω.
Αρχίζει να την τρώει και ρωτάει το γκαρσόνι:
- Καλά δεν μπορούσες να βγάλεις το δάχτυλο από το πιάτο με την σούπα;
Γκαρσόνι: Ξέρετε υποφέρω από ρευματισμούς και πρέπει να έχω το δάχτυλο συνεχεία μέσα σε κάτι ζεστό!
Κύριος (συνεχίζοντας να τρώει την σούπα): Aντε ρε μαλακά, στην σούπα μου βρήκες να βάλεις το δάχτυλο σου; Ας το έβαζες στο κώλο σου!
Γκαρσόνι: Εκεί το είχα προηγουμένως !
Μια μέρα ένας Έλληνας τουρίστας στην Ισπανία πάει σε ένα εστιατόριο και ζητάει να δοκιμάσει αρχίδια ταύρου.
Το γκαρσόν του φέρνει λοιπόν κάτι τεράστια.
Έκπληκτος από το μέγεθος ο Έλληνας τα δοκιμάζει και ενθουσιάζεται από την νοστιμιά τους.
Πριν φύγει λέει στο γκαρσόνι:
- Θα έρχομαι κάθε μεσημέρι όσο είμαι διακοπές εδώ να τρώω αρχ**** ταύρου. Σε παρακαλώ λοιπόν να μου φυλάς μία μερίδα κάθε μέρα.
Πάει την άλλη ημέρα, τη επόμενη, την μεθεπόμενη. Κάθε φορά το γκαρσόν του έφερνε μία μερίδα τεράστια.
Την 5η ημέρα που πήγε για μεσημεριανό το γκαρσόν του φέρνει μία μερίδα τόσο μικρή λες και ήταν κεφτεδάκια!
- Τι είναι αυτά; Τόσο μικρά;
- Ααα, σήμερα νίκησε ο ταύρος και έχασε ο ταυρομάχος.
Mπαίνει ένας τύπος σε ένα καλό εστιατόριο και κάθεται στο μοναδικό ελεύθερο τραπέζι που υπάρχει .
Oπως πάει να απλώσει τα χέρια του στο τραπέζι , δίνει μια με τον αγκώνα του και πετάει κάτω το κουτάλι από το ωραία τακτοποιημένο σερβίτσιο . Αμέσως πετάγεται ένα γκαρσόνι και βγάζοντας από την τσέπη του ένα καθαρό κουτάλι το βάζει προσεκτικά στη θέση του στο σερβιτσιο . Ο τύπος τον κοιτάει όλος απορία και του λέει :
- Καλά δεν μου λές ρε φίλε , όλα τα γκαρσόνια κουβαλάτε κουτάλια στη τσέπη σας ;
- Μάλιστα κύριε - απαντά το γκαρσόνι . Μετά από μια έρευνα που έκανε ένας ειδικός σύμβουλος που προσλάβαμε, απεδείχθει ότι 26 , 7 % των πελατών ρίχνουν το κουτάλι τους με τον αγκώνα τους . Ετσι κερδίζουμε σημαντικό χρόνο έχοντας πάντα ένα καθαρό κουτάλι στη τσέπη και μεγιστοποιείται η αποδοτικότητα της εργασίας .
Ο τύπος κουνάει το καφάλι του φανερά εντυπωσιασμένος . « Τι σου κάνει η επιστήμη σκέφτεται » και στη συνέχεια δίνει την παραγγελία του .
Αφού τρώει τα πραγματικώς πολύ ωραία εδέσματα του καταστήματος , τρώει το φρουτάκι του , πίνει το καφεδάκι του , στο τέλος φωνάζει και για τη
Λυπητερή .
Οπως τον πλησιάζει το γκαρσόνι , βλέπει ένα σπάγγο που κρεμόταν από το άνοιγμα του παντελονιού του .
- Συγγνώμη φίλε που στο λέω , αλλά κρέμεται ένας σπάγγος από ... Τα μαγαζιά σου .
- Το ξέρω κύριε - απαντά αμέσως το γκαρσόνι χωρίς να κοιτάξει καν μπροστά του . Ο ίδιος σύμβουλος μέτρησε ότι ο χρόνος που χρειάζεται για να πλύνουμε τα χέρια μας μετά που πηγαίνουμε στη τουαλέτα για κατούρημα , είναι πολύ σημαντικός και μειώνεται η αποδοτικότητα της εργασίας . Οπότε όλα τα γκαρσόνια έχουμε δέσει το πουλί μας με ένα σπάγγο και όταν πάμε στη τουαλέτα απλά τραβάμε το σπάγγο . Ετσι δεν πιάνουμε καθόλου το πουλί μας οπότε δεν χρειάζεται να πλύνουμε τα χέρια μας μετά . Εχει διαπιστωθεί ότι έτσι μεγαλώνει η αποδοτικότητα της εργασίας κατά 7,64% .
- Για σιγά άνθρωπέ μου - του λέει με απορία ο πελάτης . Και πως βάζετε το πουλί σας πάλι μέσα μετά , χωρίς να το πιάσετε ;
- Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι κύριε - απαντά με φυσικό ύφος το γκαρσόνι . Εγώ πάντως χρησιμοποιώ το κουτάλι !
Την εποχή που ο Σημίτης ήταν πρωθυπουργός και επικρατούσε η ανεργία ο Γιωρίκας και ο Κωστίκας ήταν άνεργοι. Έτσι αποφάσισαν να πάνε στη Γερμανία. Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα.
Κωστίκας:
"Αφού δε ξέρουμε γερμανικά πως θα πάμε στη Γερμανία ρε Γιωρίκα;
Γιωρίκας:
"Εγώ τα μαθαίνω γρήγορα τα γερμανικά μη στεναχωριέσαι."
Έτσι πήγαν στη Γερμανία. Εκεί με τα χίλια ζόρια τελικά βρήκαν δουλειά. Πέρασε η μέρα και λογικό ήταν να πεινάσουν. Έτσι πήγαν σε ένα εστιατόριο. Όμως δεν ξέρανε γερμανικά.
Κωστίκας:
"Αφού δε ξέρουμε γερμανικά πως θα παραγγείλουμε;"
Γιωρίκας:
"Εγώ τα έμαθα τα γερμανικά μη φοβάσαι."
Έρχεται λοιπόν ο σερβιτόρος και λέει ο Γιωρίκας:
- "Θέλω ένα πατατόφ, ένα μπιφτεκόφ, ένα μπριζολόφ και ένα σουβλακόφ."
Τα γράφει λοιπόν ο σερβιτόρος. Περνάει λίγη ώρα και τα φέρνει… λέει λοιπόν ο Κωστίκας:
- "Μπράβο ρε Γιωρίκα όντως τα έμαθες τα γερμανικά."
Και τότε γυρνάει ο σερβιτόρος και λέει:
- "Αν δεν ήμουνα ελληνόφ θα τρώγατε σκατατόφ!"
Ο Γιωρίκας είναι ένας εμπορος επίπλων και έφτασε στην Γαλλια για επαγγελματικό ταξίδι.
Εκεί στο ξενοδοχείο που διέμενε γνώρισε μια πολύ όμορφη Γαλλίδα. Όμως το πρόβλημα ήταν ότι αυτός μιλούσε μόνο αγγλικά και η άλλη μόνο γαλλικά ετσι ήταν αδύνατο να συννενοηθούν με τα λόγια.
Έτσι αυτος έβγαλε ένα μπλοκάκι και ένα στυλό και ζωγράφισε ένα ταξί.
Αυτή του χαμογέλασε και πήραν ένα ταξι και πηγαν μια βόλτα σε ένα πάρκο.
Αργότερα ζωγράφισε ένα τραπέζι σε ένα εστιατόριο και ένα ερωτηματικό από δίπλα, αυτή συμφωνησε και έτσι πηγαν και για δειπνο.
Μετα το δείπνο, ζωγράφισε δυο χορευτές και αυτή ενθουσιάστηκε.
Όλο το βράδυ γυρνούσαν στα κλαμπ και όταν ξημερώματα πια γυρίσαν στο ξενοδοχείο, η Γαλλίδα του ζήτησε το μπλοκάκι. Αυτός της το έδωσε και αυτη ζωγράφισε ένα μεγάλο κρεβάτι και ένα ερωτηματικό και του το έδειξε χαμογελώντας με νόημα...
Από τοτε πέρασαν δυο μήνες και ο Γιωρίκας ακομη αναρωτιέται πως έμαθε η Γαλλιδα ότι ήταν έμπορος επίπλων!