Два саат преко ноќ, спиев сви дома, к'д од ед'н пут, некој ѕрнннн, ѕвони на врата.
Иде муж у пижаме, отвара врата и има што да види, пијандура се држи за касу од врата, едвај стои на ноге.
- Што е бе, што сакаш, прашује муж.
- Може ли да искочиш, да ме гурнеш малко, нема кој да ми помогне?
- Што, абе тачан ли си, вика муж... Нели видиш дека е рог т'мнина надвор, марш...
Залупи врата и отиде да си легне до жену.
- Кој беше, прашује жена.
- Пијандура некоја, тражи да га гурам...
- Па иди бе, вика жена... Сеќаш ли се к'д на нас ни изгаси ауто у сред ноќ, а надвор киша, глуво куче немаше, да не бесва тија двоица, кој знае к'д ќе се вратесмо дома...
Муж се осети јадно, текне му дека е б'ш такој како што збори жена му, па искочи надвор и вика:
- Еј, куде си бе?
А пијандура се јавља:
- Еве сам на љуљашку, дојди да ме гурнеш