На поштарот му е последен ден на работа после 35 години верно служење во својот реон. На последната обиколка, од првата куќа го пречекува целото семејство, му честитаат и му даваат подарок во плик.
Во втората куќа повторно истото, но добива штека цигари.
Доаѓа тој кај третата куќа и вратата ја отвара прекрасна млада жена облечена само во долна облека. Таа го фаќа за рака, го носи во кревет, водат љубов, го носи во кујна, му дава доручек, шолја кафе и банкнота од 100 денари под шолјата.
Поштарот се уште возбуден од прекрасниот подарок, прашува:
– Се беше одлично, мора да признаам, но, не ми е јасно, зошто ми давате 100 денари.
– Па, вчера вечер со маж ми почнав муабет за тоа што да ти дадеме поклон за пензионирање. Неговата реакција беше “Јеби га, дај му 100 денари”. Доручекот беше моја идеја.
Жена останала вдовица.
Се собрале селаните и одлучиле да и најдат маж. Пронашле соодветен кандидат, исто така вдовец. Само човекот бил касап, прост човек, необразован. Жената сепак некако се согласила и се венчале.
Првата вечер ја поставуваа таа маса, а мажот вели:
– Уште тетка ми велеше дека добриот христијанин никогаш нема да седне на маса, додека не преспие со жена си.
Отишле тие во спалната соба, потоа вечерале, а тој повторно:
– Уште дедо ми велеше дека човек никогаш не смее да заспива, без да ја испочитува жена си.
И пак.
Наутро:
– А чичко ми велеше…
По ручекот:
– Порано баба ми велеше…
Поминала една недела, селаните ја прашуваат жената што мисли за новиот сопруг.
– Точно, тој не е интелигентен како мојот прв маж, но е од многу добро семејство!
Скржавец отишол со своето семејство во Скопје на гости кај роднини. На автобуската станица скржавецот прашал еден таксист:
– Колку чини да не однесете до Карпош?
– До Карпош… чекај да проверам… Околу 150 денари.
– Колку?! Глупости! Подобро ќе одам пешки.
Таксистот видел со каков си има работа и му предложил:
– Добро, нема да ми плаќаш, ако издржиш да не изустиш ни збор во текот на целиот пат!
Скржавецот веднаш се согласил, се качиле сите во таксито и тргнале. Таксито лета, се пика меѓу автомобилите, свири, пцуе… Скржавецот се поти, ги гризе усните, ги гризе ноктите, менува бои, но молчи. Стигнале и таксистот рекол:
– Браво! Целиот пат не пушти ниту звук! Кажи ми, кога ти беше најтешко да издржиш?
– Па… на семафорите кај Соборна, кога испадна детето…