Ένα σπίτι ήταν γεμάτο ποντίκια. Το έμαθε αυτό ένας γάτος, έτρεξε εκεί και πιάνοντάς τα ένα-ένα, τα καταβρόχθιζε.
Τα ποντίκια, που ολοένα λιγόστευαν, χώθηκαν σε τρύπες και ο γάτος, μη μπορώντας πια να τα πιάσει, σοφίστηκε ένα τέχνασμα για να τα κάνει να βγουν έξω. Ανέβηκε σ΄ έναν πάσσαλο και κρεμάστηκε από κει παριστάνοντας τον ψόφιο. Τότε, ένα ποντίκι που έσκασε μύτη και τον είδε, του είπε:
- Εσύ, ακόμα και φλοκάτη να γίνεις, εγώ πάλι δε σε πλησιάζω.
Η αλεπού κόβει βόλτες στο δάσος και βλέπει το λαγό να γράφει στο laptop κάτω από ένα δεντράκι.
- Καλημέρα λαγέ.
- Καλημέρα αλεπού.
- Τι γράφεις λαγέ;
- Το διδακτορικό μου.
(γέλια η αλεπού ακατάσχετα)
- Και τι θέμα έχεις;
- Πως ο λαγός τρώει την αλεπού.
- Με δουλεύεις, γίνονται αυτά τα πράγματα;
- Έλα να σου δείξω.
Πράγματι, προχωρούν προς μια κοντινή σπηλιά, μπαίνουν μέσα, ακούγονται θόρυβοι πανικού και μετά ησυχία. Στο τέλος βγαίνει μόνος του ο λαγός,
Κάθεται και συνεχίζει το γράψιμο.
Περνάει αργότερα η ύαινα, τα ίδια:
- Καλημέρα λαγέ.
- Καλημέρα ύαινα.
- Τι γράφεις λαγέ;
- Το διδακτορικό μου.
(γέλια η ύαινα αυτή τη φορά ακατάσχετα)
- Και τι θέμα έχεις;
- Πως ο λαγός τρώει την ύαινα.
- Με δουλεύεις, γίνονται αυτά τα πράγματα, θα σε κάνω μια μπουκιά;
- Έλα να σου δείξω.
Ξανά το ίδιο σκηνικό, μπαίνουν στη σπηλιά και μετά από το σχετικό σαματά και τη νεκρική σιγή (σταματήστε επιτέλους τα τύμπανα) βγαίνει ο λαγός cool όπως πάντα.
Περνάει τέλος και ο λύκος.
- Καλημέρα λαγέ.
- Καλημέρα λύκε .
- Τι γράφεις λαγέ;
- Το διδακτορικό μου.
(γέλια ο λύκος μέχρι δακρύων)
- Και τι θέμα έχεις;
- Πως ο λαγός τρώει το λύκο.
- Με δουλεύεις, πρέπει να στο κόψουν το διδακτορικό;
- Έλα να σου δείξω.
Πλησιάζουν στη μυστήρια σπηλιά και όπως μπαίνουν στο σκοτάδι ανατριχιάζει ο λύκος που βλέπει βήματα ζώων να μπαίνουν και να μη βγαίνουν και κόκαλα σκορπισμένα παντού. Εκεί που κοντεύει να κατουρηθεί επάνω του βλέπει στο βάθος το λιοντάρι να κάθεται.
- Τι είναι αυτά που μου κάνεις ρε λαγέ, είπαμε πως ο λαγός τρώει το λύκο, όχι το λιοντάρι τρώει το λύκο, που με έφερες;
- Δεν κατάλαβες: το λιοντάρι επιβλέπει το διδακτορικό μου. Εγώ δουλεύω και αυτός τρώει.
A young vampire bat came flapping in from the night, covered in fresh blood and perched himself on the roof of the cave to get some sleep. Before long, all the other bats smelled the blood and began hassling him about where he got it.
He was tired and needing a rest, so he told them to please leave him alone.
However, it was clear that he wasn't going to get any sleep until he satisfied their curiosity.
"OK!" he said with exasperation, "follow me," and he flew out of the cave with hundreds of bats following close behind him.
Down through the valley they went, across the river and into the deep forest.
Finally he slowed down and all the other bats excitedly gathered around him.
"Do you see that tree over there?" he asked.
"Yes, yes, yes!" the bats all screamed in a frenzy.
"Good," said the first bat, "I didn't!"