Ο Τοτός ήταν στο σχολείο και η δασκάλα έκανε μαθηματικά. Ρωτάει η δασκάλα την Ελενίτσα:
- « Ελενίτσα αν κάθονται τρία πουλάκια στο δέντρο και ρίξεις μια πέτρα στο ένα πόσα θα σου μείνουν? Δυο απαντάει η Ελενίτσα. Πολύ ωραία λέει η δασκάλα. Σηκώνει το χέρι του ο Τοτός και ρωτάει:
- « Κυρία αν ρίξουμε πέτρα στα πουλάκια όλα τους θα τρομάξουν και θα φύγουνε. Όχι Τοτό αυτό που κάνουμε τώρα είναι αριθμητική αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέπτεσαι. Θυμώνει τότε ο Τοτός και λέει στην δασκάλα :
- « Κυρία υποτίθεται ότι κάθονται 3 κυρίες σε ένα παγκάκι και όλες τρώνε παγωτό. Η μια το γλύφει, η δεύτερη το δαγκώνει και η άλλη το βάζει όλο μέσα στο στόμα της. Ποια από τις τρεις είναι παντρεμένη? Λέει η δασκάλα αυτή που το βάζει όλο μέσα στο στόμα της. Της λέει τότε ο Τοτός:
- « Όχι κυρία, αυτή που φοράει βέρα αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέπτεστε ».

Λέει η δασκάλα στα παιδιά:
- Παιδιά, αύριο, όπως θα έρχεστε από το σπίτι σας στο σχολείο, θα παρατηρήσετε τα κτίρια που υπάρχουν, θα διαλέξετε ένα και αύριο θα μας το πείτε!
Περνάει η μέρα, και τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο. Τους λέει λοιπόν η δασκάλα:
- Καλημέρα παιδιά. Είδατε τα κτίρια;
Τα παιδιά:
- Μάλιστα κυρία!
- Ελενίτσα, εσένα ποιο κτίριο σου άρεσε πιο πολύ;
- Εμένα, μου άρεσε ένα κτίριο μεσαιωνικού ρυθμού, και μου είπε ο πατέρας μου, ότι εκεί στεγάζεται το μουσείο της φυσικής ιστορίας!
- Μπράβο Ελενίτσα! Εσένα Δημητράκη;
- Εμένα μου άρεσε ένα γυάλινο κτήριο, και μου είπε ο πατέρας μου, ότι εκεί στεγάζεται το μουσείο μοντέρνας τέχνης!
Αφού ρώτησε, όλα τα παιδιά, έφτασε και η σειρά του Μπόμπου. Τρομαγμένη η δασκάλα, μήπως και πει καμιά βρισιά ο Μπόμπος, λέει διστακτικά:
- Εσένα Μπόμπο, πιο κτίριο σου άρεσε πιο πολύ;
- Εγώ κυρία, λέει ο Μπόμπος, όπως ερχόμουν, είδα ένα λάκο... Ίσα με 10 πατώματα βαθύ! Δεν ήξερα τι είναι, και ρώτησα τον πατέρα μου! Εκείνος, μου είπε πως εκεί θα γίνει, το μεγαλύτερο μπουρδέλο της πόλης!
Φανερά εκνευρισμένα όλα τα κοριτσάκια, πάνε να φύγουν τρέχοντας. Τότε, γυρνάει και τους λέει ο Μπόμπος:
- Πού πάτε ρε πο... Σ; Ακόμα στα μπετά είναι!
Έβαλε η δασκάλα σ` όλους τους μαθητές της, να της πουν μία ιστορία που να σχετίζεται με τα βουνά. Σιγά-σιγά, είπαν όλα τα παιδιά τη δική τους ιστορία και ήρθε και η σειρά του Τοτού. Λέει λοιπόν:
- "Τα βουνά είναι όμορφα. Υπάρχουν ψηλά και χαμηλά. Σ΄ ένα ψηλό βουνό, έχει τη μάντρα του ο παππούς μου. Μέσα σ` αυτή, έχει έναν ταύρο και δύο αγελάδες. Μία μαύρη και μία άσπρη. Μια μέρα, ο ταύρος γά.. Σε την άσπρη αγελάδα..."
- "Μη λες τέτοιες άτακτες λέξεις. Καλύτερα να πεις, ότι ο ταύρος έκανε μία έκπληξη στην άσπρη αγελάδα. Εντάξει;"
- "Εντάξει."
Την επόμενη μέρα, επισκέφτηκε το σχολείο ένας επιθεωρητής και έτσι η δασκάλα έβαλε τους μαθητές να πουν ξανά την ιστορία για τα βουνά.
Ο Τοτός σήκωνε επίμονα το χέρι του, για να πει την ιστορία του, αλλά επειδή η δασκάλα φοβόταν τι θα έλεγε, δεν του έδινε το λόγο. Μετά από αρκετή ώρα, και ενώ ο Τοτός επέμενε, ο επιθεωρητής πήρε πρωτοβουλία και έβαλε ο ίδιος τον Τοτό. Ο Τοτός άρχισε την ιστορία του:
- "Τα βουνά είναι όμορφα. Υπάρχουν ψηλά και χαμηλά. Σ` ένα ψηλό βουνό έχει την μάντρα του ο παππούς μου. Μέσα σ` αυτή, έχει ένα ταύρο και δύο αγελάδες. Μία μαύρη και μία άσπρη...
Η δασκάλα άρχισε να κοκκινίζει και να τρέμει, καθώς ο Τοτός συνέχιζε.
- "... Μια μέρα, ο ταύρος έκανε μία έκπληξη στην άσπρη αγελάδα..."
Η δασκάλα αμέσως ανακουφίστηκε, αλλά ο Τοτός συμπλήρωσε:
- "... Γά.. Σε τη μαύρη αγελάδα!"
Κόκκαλο η δασκάλα!