Mπαίνει ένας τύπος σε ένα καλό εστιατόριο και κάθεται στο μοναδικό ελεύθερο τραπέζι που υπάρχει .
Oπως πάει να απλώσει τα χέρια του στο τραπέζι , δίνει μια με τον αγκώνα του και πετάει κάτω το κουτάλι από το ωραία τακτοποιημένο σερβίτσιο . Αμέσως πετάγεται ένα γκαρσόνι και βγάζοντας από την τσέπη του ένα καθαρό κουτάλι το βάζει προσεκτικά στη θέση του στο σερβιτσιο . Ο τύπος τον κοιτάει όλος απορία και του λέει :
- Καλά δεν μου λές ρε φίλε , όλα τα γκαρσόνια κουβαλάτε κουτάλια στη τσέπη σας ;
- Μάλιστα κύριε - απαντά το γκαρσόνι . Μετά από μια έρευνα που έκανε ένας ειδικός σύμβουλος που προσλάβαμε, απεδείχθει ότι 26 , 7 % των πελατών ρίχνουν το κουτάλι τους με τον αγκώνα τους . Ετσι κερδίζουμε σημαντικό χρόνο έχοντας πάντα ένα καθαρό κουτάλι στη τσέπη και μεγιστοποιείται η αποδοτικότητα της εργασίας .
Ο τύπος κουνάει το καφάλι του φανερά εντυπωσιασμένος . « Τι σου κάνει η επιστήμη σκέφτεται » και στη συνέχεια δίνει την παραγγελία του .
Αφού τρώει τα πραγματικώς πολύ ωραία εδέσματα του καταστήματος , τρώει το φρουτάκι του , πίνει το καφεδάκι του , στο τέλος φωνάζει και για τη
Λυπητερή .
Οπως τον πλησιάζει το γκαρσόνι , βλέπει ένα σπάγγο που κρεμόταν από το άνοιγμα του παντελονιού του .
- Συγγνώμη φίλε που στο λέω , αλλά κρέμεται ένας σπάγγος από ... Τα μαγαζιά σου .
- Το ξέρω κύριε - απαντά αμέσως το γκαρσόνι χωρίς να κοιτάξει καν μπροστά του . Ο ίδιος σύμβουλος μέτρησε ότι ο χρόνος που χρειάζεται για να πλύνουμε τα χέρια μας μετά που πηγαίνουμε στη τουαλέτα για κατούρημα , είναι πολύ σημαντικός και μειώνεται η αποδοτικότητα της εργασίας . Οπότε όλα τα γκαρσόνια έχουμε δέσει το πουλί μας με ένα σπάγγο και όταν πάμε στη τουαλέτα απλά τραβάμε το σπάγγο . Ετσι δεν πιάνουμε καθόλου το πουλί μας οπότε δεν χρειάζεται να πλύνουμε τα χέρια μας μετά . Εχει διαπιστωθεί ότι έτσι μεγαλώνει η αποδοτικότητα της εργασίας κατά 7,64% .
- Για σιγά άνθρωπέ μου - του λέει με απορία ο πελάτης . Και πως βάζετε το πουλί σας πάλι μέσα μετά , χωρίς να το πιάσετε ;
- Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι κύριε - απαντά με φυσικό ύφος το γκαρσόνι . Εγώ πάντως χρησιμοποιώ το κουτάλι !
Μια φορά πάει ένας τύπος σε ένα μπαρ, και με ύφος βαρύμαγκα ασήκωτου παραγγέλνει έναν φραπέ.
Τα γκαρσόνια κοιτάζονται μεταξύ τους, και λέει ο ένας:
- Αφήστε, και θα τον φτιάξω εγώ.
Πλησιάζει τον βαρύμαγκα και τον ρωτάει:
- Τι είδους φραπέ θέλεις φίλε, μάγκικο ή πούστικο;
Ξαφνιασμένος ο τύπος απαντάει "μάγκικο" και τότε το γκαρσόνι του πηγαίνει έναν φραπέ χωρίς γάλα και ζάχαρη, σκέτο καφέ και νερό.
Ο βαρύμαγκας τον δοκιμάζει, του έρχεται να τον φτύσει, αλλά τον πίνει με το ζόρι για να δείξει ότι είναι μάγκας.
Την άλλη μέρα πάλι τα ίδια.
Αυτήν την φορά πίνει τον καφέ μέχρι την μέση και φεύγει.
Την τρίτη φορά τα ίδια. Ο βαρύμαγκας παίρνει τον μάγκικο καφέ, πίνει μια-δυο γουλιές και τον παρατάει.
Ξαναεμφανίζεται την άλλη μέρα, παραγγέλνει φραπέ, και το γκαρσόνι τον ρωτάει πάλι:
- Μάγκικο ή πούστικο;
- Μάγκικο, λέει αυτός.
Καθώς το γκαρσόνι πάει προς το μπαρ, ο βαρύμαγκας του λέει χαμηλόφωνα:
- Ψιτ, φίλε, βάλε και λίγη πουστιά στον καφέ!
Πέφτει η χούντα, αλλά οι χουντικοί την σκαπουλάρουν και μεταμφιέζονται να μην αναγνωρίζονται.
Πάει ο Παττακός ντυμένος χίπυς (της μόδας εκείνη την εποχή) σε μια καφετέρια λοιπόν να πιει καφέ και να διαπιστώσει την αποτελεσματικότητα της μεταμφίεσης του.
- Έναν ελληνικό βαρύ γλυκό, λέει ο Παττακός.
- Αμέσως κύριε Στέλιο, λέει η γκαρσόνα.
"Ω, ρε πούστη, με αναγνωρίζουνε", σκέφτηκε.
Αλλάζει μεταμφίεση σε παπά, ξαναπάει.
- Τι να σας φέρω κύριε Στέλιο; λέει η γκαρσόνα.
Ξανα-μανα αλλάζει, τα ίδια.
- Πως με καταλαβαίνεις, βρε κοπέλα μου, ρωτάει ο Παττακός.
- Σσσσσσ, πιο σιγά Στέλιο, λέει η σερβιτόρα, ο Μακαρέζος είμαι...