Σκηνή στο σχολείο. Η δασκάλα εξηγεί στα παιδιά τι είναι ποίηση και τι πεζός λόγος. Τους δίνει ένα παράδειγμα:
- Θα σας πω ένα ποίημα:
- «Αρνάκι άσπρο και παχύ, / της μάνας του καμάρι, / εβγήκε εις την εξοχή / και στο χλωρό χορτάρι». Αυτό είναι ποίηση, αλλά αν αλλάξω κάνα-δυο λέξεις, θα γίνει πεζός λόγος. Πχ «Αρνάκι άσπρο και παχύ, της μάνας του καμάρι, εβγήκε απ? τη στάνη του, εις το ψηλό γρασίδι». Καταλάβατε; Τώρα θέλω να μου δώσετε παραδείγματα δικά σας.
- Κυρία... κυρία... ο Μπόμπος πάντα πρόθυμος.
- Λέγε, Μπόμπο, του δίνει το λόγο η δασκάλα.
- «Η Ελένη είχε ένα γουρούνι, / ένα τόσο δα γουρουνάκι, / και καθώς του χάιδευε το πηγούνι, / αυτό της έγλυφε...
- Πες το μας σε πεζό λόγο, Μπόμπο, κι άσε την ομοιοκαταληξία, τον διακόπτει η δασκάλα.
- ... την κωλοτρυπίδα! συνέχισε ο Μπόμπος
Δύο λεσβίες, φίλες, πάνε σε ένα μπαρ να τα πιούνε.
Η μία είναι πολύ όμορφη και η άλλη πολύ άσχημη.
Μπαίνει σε λίγο ένας όμορφος τύπος μέσα στο μπαρ, κάθεται στο μπαρ και αρχίζει να φλερτάρει την όμορφη.
Της κάνει νοήματα, της στέλνει ποτά, κάνει τέλος πάντων οτιδήποτε για να την "ρίξει".
Τα παίρνει τότε η άσχημη, τον πλησιάζει και του λέει:
- Τι συμβαίνει ρε φίλε; Σου αρέσει η φίλη μου;
- ΝΑΙ, ΝΑΙ,-λέει αυτός.
- Θέλεις να μυρίσεις το μ**κι της;
- ΝΑΙ, ΝΑΙ-πάλι αυτός.
Τότε τον πλησιάζει περισσότερο, ανοίγει το στόμα της μπροστά στο πρόσωπό του και κάνει "Χού".