Ένας παππούς 97 ετών πάει σε έναν ασφαλιστή.
- Γειά σας, θέλω να κάνω μια ασφάλεια ζωής.
- Τι λες ρε παππού, ασφάλεια ζωής, τρελάθηκες, πόσο είσαι;
- 97 ετών, λέει ο παππούς.
Τρελαίνεται ο ασφαλιστής.
- Μιλάς σοβαρά τώρα; Τί να την κάνες;
- Να, θέλω να πάω με τον πατέρα μου ένα ταξίδι στο εξωτερικό και καλό είναι να είμαστε ασφαλισμένοι.
Ο ασφαλιστής έχει τρελαθεί!
- Με τον πατέρα σου; Πόσο είναι εκείνος;
- Ε, 125 τον άλλο μήνα.
- Και τι θα κάνετε στο εξωτερικό;
- Να μωρέ, πηγαίνουμε να επισκεφτούμε τον παππού μου.
Ο ασφαλιστής χτυπάει το κεφάλι του στο γραφείο.
- Τι λε ρε μπάρμπα, με κοροϊδεύεις; Πόσο είναι ο παππούς σου;
- Κλείνει τα 142 σε μια βδομάδα.
- Και τι θα κάνετε εκεί;
- Παντρεύεται και πάμε στο γάμο!
Ο ασφαλιστής έχει σκαρφαλώσει στο πρεβάζι και είναι έτοιμος να φουντάρει.
- Και... Γιατί παντρεύεται;
- Μαλακίες μωρέ, τον πιέζουν οι γονείς του!

Ένας νεαρός μπαίνει σ ένα φαρμακείο και ζητά προφυλακτικά.
- Ποια συσκευασία θέλετε; ρωτάει ο φαρμακοποιός. Έχουμε με τρία, έξι εννιά και δώδεκα.
- Να σας πω, λέει ο νεαρός. Απόψε έχω ραντεβού με μια πανέμορφη και φοβερά καυτή κοπέλα. Θα φάμε με τους γονείς της και μετά θα βγούμε βόλτα. Έχω το προαίσθημα πως απόψε θα το κάνουμε! Και είμαι σίγουρος πως αν αρχίσουμε Δε θα θέλει να σταματήσουμε. Γι αυτό, δώσε μου τη δωδεκάδα.
Το βράδυ έρχεται, ο νεαρός πηγαίνει στο σπίτι της κοπέλας και κάθονται στο τραπέζι οικογενειακώς για το δείπνο. Ο νεαρός παρακαλεί να πει αυτός την προσευχή και όλοι συμφωνούν. Αρχίζει να μουρμουρίζει την προσευχή και συνεχίζει έτσι για πέντε λεπτά. Η κοπέλα σκύβει προς το μέρος του και του ψιθυρίζει:
- Δεν μου είχες πει πως είσαι τόσο θρήσκος.
- Κι εσύ δεν μου είπες πως ο πατέρας σου είναι φαρμακοποιός!
Παρασκευή, 16 Φεβρουαρίου, 1996, Μάνα και πατέρα, ο γιος σας χαιρετά!
Είναι τώρα ένα εξάμηνο που έφυγα στη Σάμο για να σπουδάσω και σας ζητώ συγγνώμη που καθυστέρησα τόσο να επικοινωνήσω μαζί σας. Θα σας ενημερώσω τώρα, μόνο που πριν σας παρακαλώ να καθίσετε κάπου.
Λοιπόν, είμαι αρκετά καλύτερα τώρα. Το βαρύ κρανιοεγκεφαλικό κάταγμα και η αμνησία που έπαθα όταν έπεσα από την ταράτσα του σπιτιού μου προσπαθώντας να γλιτώσω από τη φωτιά που ξέσπασε στο κτίριο, αμέσως με το που έφτασα, είναι πια σχεδόν παρελθόν. Παρότι πέρασα ένα μήνα στην εντατική, μπορώ τώρα να δω αρκετά καλά και κάνω μόλις δύο μικροεπεμβάσεις την ημέρα, έτσι ώστε η ανάπλαση των οστών του προσώπου μου να επιτρέψει την προσέγγιση της αρχικής μου μορφής.
Οι γιατροί πιστεύουν ότι-το πολύ-σε δύο μήνες θα είμαι και πάλι σε θέση να τρώω μόνος μου. Πάω δε στοίχημα ότι, παρά το ότι σας γράφω με το νέο μηχανικό μου χέρι, ούτε που καταλάβατε τη διαφορά στον γραφικό μου χαρακτήρα.
Ευτυχώς, την ώρα του ατυχήματος με είδε κάποιος από το απέναντι κτίριο και ειδοποίησε την πυροσβεστική και το ασθενοφόρο. Με επισκεπτόταν καθημερινά στο νοσοκομείο και, εφόσον δεν είχα πού να μείνω μετά τη φωτιά, προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει σπίτι του. Πρόκειται για ένα ημιυπόγειο μικρό αλλά χαριτωμένο. Ο ίδιος είναι πολύ καλό αγόρι και ερωτευτήκαμε αμέσως κεραυνοβόλα.
Έκανα αλλαγή γεννητικών οργάνων και σχεδιάζουμε να παντρευτούμε, πριν αρχίσει να φαίνεται η εγκυμοσύνη μου. Ναι, αγαπητοί μου γονείς, είμαι έγκυος. Ξέρω πόσο ανυπομονείτε να αποκτήσετε ένα εγγονάκι και ξέρω πως θα καλοδεχτείτε το παιδί και θα του δώσετε την ίδια αγάπη όπως με μένα όταν ήμουν παιδί.
Ο λόγος που καθυστερούμε το γάμο είναι επειδή το αγόρι μου έχει μια μικρή μόλυνση στο αίμα και καθυστερούν τα αποτελέσματα από το τεστ για AIDS που έχει κάνει. Προσπαθώ κι εγώ να καταπολεμήσω τη σύφιλη που έχω με καθημερινές ενέσεις.
Ξέρω ότι, όταν αποφυλακιστεί, θα τον καλοδεχτείτε στην οικογένειά μας με ανοιχτές αγκάλες. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να δείχνει απότομος και ευέξαπτος, αλλά κατά βάθος είναι ευγενικός, αν και δεν είναι πολύ μορφωμένος ούτε και τόσο φιλόδοξος. Παρόλο που δεν έχει την ίδια Θρησκεία με μας, ούτε το ίδιο ανοιχτό χρώμα δέρματος, είμαι σίγουρος ότι η ανωτερότητά σας και η ηθική σας καλλιέργεια δε θα σας επιτρέψει να κρίνετε τόσο επιφανειακά. Αλλωστε, αν μπορούσατε να συνεννοηθείτε μαζί του (γιατί δεν μιλάει καθόλου Ελληνικά), θα τον αγαπούσατε αμέσως όσο τον λατρεύω κι εγώ. Προέρχεται από πολύ πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια-όπως έμαθα, ο θείος του είναι αρχηγός της φυλής στο χωριό της Αφρικής απ` όπου προέρχεται ενώ ο ίδιος ο πατέρας του είναι διεθνώς ένας πολύ σημαντικός έμπορος αναισθητικών ουσιών σε μορφή σκόνης για ενδοφλέβια έξω-νοσοκομειακή χρήση.
Τώρα που σας είπα τα νέα πρέπει να σας ομολογήσω ότι δεν έπιασε ποτέ φωτιά το σπίτι μου, δεν έπεσα από καμία ταράτσα, δεν έπαθα ποτέ κρανιακό κάταγμα και αμνησία, δεν έκανα αλλαγή φύλλου, δεν είμαι τραβεστί, δεν τα έχω με κανέναν αράπη, δεν πρόκειται να παντρευτώ, δεν είμαι έγκυος και δεν έχω σύφιλη.
Παρ` όλα αυτά, πέρασα μόνο ένα μάθημα στην εξεταστική και θα ήθελα αυτό να το δείτε από τη σωστή του οπτική γωνία και να (μη)δώσετε την δέουσα σημασία.
Ο γιος σας
Υ. Γ. Στείλτε λεφτά
Ένα Αλβανάκι, ο Αλία, ήρθε στην Ελλάδα με τους γονείς του και το έστειλαν σχολείο. Την πρώτη μέρα ρωτάει η δασκάλα τα παιδάκια:
- Εσένα πώς σε λένε;
- Ελενίτσα.
- Και εσένα;
- Κωστάκη.
Ήρθε και η σειρά του μικρού Αλία:
- Εσένα πώς σε λένε;
- Με λένε Αλία και είμαι από την Αλβανία.
- Από εδώ και πέρα θα λέμε πως είσαι ο Γιαννάκης και είσαι από την Ελλάδα.
Χάρηκε πολύ ο μικρός, αφού τα υπόλοιπα παιδιά δε θα τον κορόιδευαν και θα έπαιζαν μαζί του.
Όταν γύρισε σπίτι του λέει η μητέρα του:
- Αλία, πλύνε τα χέρια σου και έλα να φάμε.
- Δε με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο.
- Τι είπες; Αντί να είσαι περήφανος που είσαι από την Αλβανία λες πως είσαι Ελληνόπουλο;
Και του δίνει ένα χέρι ξύλο.
Το βράδυ γυρίζει ο πατέρας του.
- Τι έχεις Αλία; Γιατί κλαις;
- Ουφ πια! Δε με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο.
- Τι είπες; Δεν ντρέπεσαι να λες ότι είσαι Ελληνόπουλο;
Και τον δέρνει και αυτός.
Την επόμενη μέρα πάει στο σχολείο και τον βλέπει η δασκάλα μελανιασμένο.
- Τι έπαθες Γιαννάκη;
- Πού να σας τα λέω κυρία. Χτες το βράδυ με έδειραν δυο Αλβανοί!
Μια οικογένεια Αγγλων περνούσε τις διακοπές της στην Γερμανία και κατά την διάρκεια ενός περιπάτου, παρατήρησαν ένα χαριτωμένο σπιτάκι το οποίο τους φάνηκε κατάλληλο για τις επόμενες διακοπές τους.
Ζήτησαν λοιπόν τον ιδιοκτήτη του και έμαθαν ότι είναι ένας διαμαρτυρόμενος πάστορας.
Τον συνάντησαν, τον είδαν και συμφώνησαν να το χρησιμοποιήσουν τον επόμενο χρόνο.
Γυρίζοντας όμως στην Αγγλία, η κυρία θυμήθηκε ότι δεν είχε δει το W. C.
Έγραψε λοιπόν την εξής επιστολή στον πάστορα:
- «Αιδεσιμότατε πάτερ, είμαι η κυρία που πριν μερικές ημέρες κλείσαμε ένα συμβόλαιο για το σπιτάκι της εξοχής, αλλά δεν πρόσεξα το W. C. Θα ήθελα λοιπόν να με πληροφορήσετε καταλλήλως σχετικά με αυτό.»
Όταν ο πάστορας πήρε το γράμμα δεν κατάλαβε την σύντμηση και έχοντας στο μυαλό του ένα μικρό αλλά γνωστό εκκλησάκι των Αγγλικανών που ονομάζεται Wabel Chapel (W. C.) με το οποίο αντιμετώπιζε προβλήματα συντήρησης, νόμιζε ότι η κυρία ζήτησε πληροφορίες γι αυτό και της απάντησε:
- «Αγαπητή κυρία,
Εξετίμησα το ενδιαφέρον σας και σας πληροφορώ ότι ο τόπος που σας ενδιαφέρει βρίσκεται σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από το σπίτι, γεγονός που δυσκολεύει λίγο αυτούς που συνηθίζουν να πηγαίνουν συχνά.
Όποιος δε, έχει την συνήθεια να παραμένει επί μακρών στις διάφορες τελετές, καλό είναι να φροντίζει να έχει μαζί του και φαγητό ώστε να μπορεί να παραμένει ολόκληρη την ημέρα.
Στην τοποθεσία μπορείτε να φθάσετε με ποδήλατο ή με τα πόδια, μια και το τοπίο είναι υπέροχο.
Αν πάλι κάποιος βιάζεται πολύ, μπορεί να πάρει και αυτοκίνητο.
Πρέπει να επισημάνω ότι θα ήταν καλύτερα να φθάνετε εγκαίρως, ώστε να μη διαταράσσεται η ησυχία των άλλων οι οποίοι είναι ήδη μέσα.
Η αίθουσα διαθέτει θέσεις για 40 καθιστούς και 100 όρθιους.
Υπάρχει επίσης κλιματισμός ώστε να αποφεύγονται οι δυσάρεστες μυρωδιές.
Συνιστάται να φθάνετε εγκαίρως (νωρίς το πρωί) ώστε να βρίσκετε θέση για να καθίσετε.
Τα παιδιά όταν είναι πολύ μικρά επιτηρούνται από τον επιστάτη κατά την διάρκεια της τελετής μέσα στα καροτσάκια ή τα καλαθάκια τους ενώ τα μεγαλύτερα κάθονται μαζί με τους γονείς τους και τραγουδούν όλοι μαζί.
Στην είσοδο, θα παραλαμβάνετε ένα χαρτί αλλά σε περίπτωση που δεν φθάσει, τα χαρτιά χρησιμοποιούνται ανά δύο άτομα.
Τα φύλλα επιστρέφονται κατά την έξοδο, αν είναι δυνατόν σε καλή κατάσταση ώστε να χρησιμοποιηθούν και πάλι.
Υπάρχουν μεγάφωνα για την ενίσχυση των ηχείων, έτσι ώστε τα συμβαίνοντα στην αίθουσα να ακούγονται και στο προαύλιο.
Τέλος αυτά που συλλέγονται μετά από την τελετή, μοιράζονται στους φτωχούς της περιοχής.
Αρκετές φορές έρχονται και φωτογράφοι, οι οποίοι αποθανατίζουν τις διάφορες φάσεις ώστε να έχετε αναμνήσεις από μια πράξη σας τόσο ανθρώπινη.
Εις το επανειδείν με τον αξιότιμο σύζυγό σας.
Ο πάστωρ.
Μια μέρα η οικογένεια του Μπόμπου θα πήγαινε επίσκεψη σε μια οικογένεια που είχε ένα νεογέννητο παιδάκι. Το παιδάκι αυτό όμως είχε γεννηθεί χωρίς αυτιά! Ο Μπόμπος επέμενε να πάει μαζί με τους γονείς του και ο πατέρας του ξέροντας ότι? . δεν μιλάει καθόλου του έταξε ένα ποδήλατο αρκεί να μην πει καμιά μα***ία . Ο Μπόμπος συμφώνησε.
Όταν πήγαν και είδαν το νεογέννητο, ο Μπόμπος άρχισε να το κοιτάζει περίεργα? Έβλεπε όμως και τις αυστηρές ματιές του πατέρα του, σκεφτόταν και το ποδήλατο και έκανε μόκο!
Κάποια στιγμή δεν άντεξε και ρώτησε:
- Αυτό το παιδάκι βλέπει καλά;
- Ναι του απάντησε η μητέρα του παιδιού.
- Και όταν μεγαλώσει και πάει σχολείο θα βλέπει καλά;
- Ναι, ήταν πάλι η απάντηση.
- Και στο γυμνάσιο θα βλέπει καλά;
- Ναι γιατί να μην βλέπει; του απάντησε πάλι η μητέρα του παιδιού.
- Και αν πάει Πανεπιστήμιο, θα βλέπει καλά;
- Ναι, αν δε βλέπει καλά θα φορέσει γυαλιά, είπε η μητέρα.
Και τότε έσκασε η βόμβα:
- Και πού θα τα κρεμάει; ?. στα αρ**δια του;
Τοτός!
Μια μέρα ήταν ο Τοτός και η αδελφή του η Τοτίνα.
Τα παιδιά πήγαιναν πάντα μαζί με τους γονείς τους όπου και αν πήγαιναν αυτοί. Μια μέρα λέει ο πατέρας στη μητέρα:
- "Τι μπελάς μας βρήκε ρε γυναίκα, αυτά τα παιδιά έρχονται συνέχεια όπου πάμε και εμείς, ούτε να γαμηθούμε μπορούμε."
Κάθονται και οι δύο σκεπτικοί και σε μια στιγμή ο πατέρας βρίσκει μια ιδέα:
- "Θα πλένεις εσύ τα πιάτα και θα έχεις τα παιδιά μαζί σου ενώ εγώ θα κάνω μπάνιο.
Θα σπάσεις ένα πιάτο και θα έρθεις μέσα στο μπάνιο και θα γαμηθούμε"
Πλένει η μαμά τα πιάτα, σπάει ένα πιάτο κάνει ότι κόπηκε και πάει στο μπάνιο για να το πλύνει. Κλειδώνει την πόρτα ο πατέρας και αρχίζουν να
Γαμιούνται!
Πάει και Τοτός και κοιτάει από την κλειδαρότρυπα να δει τι γίνεται. Βλέπει τον μπαμπά να γαμάει την μαμά.
Γυρνάει τότε ο Τοτός και λέει στην Τοτίνα:
- "Τοτίνα πρόσεχε μην σπάσεις κανένα πιάτο γιατί θα μας γαμήσει ο μπαμπάς!
Ήταν μια φορά μια κοπέλα και θα πήγαινε να συναντήσει για πρώτη φορά τους γονείς του γκόμενου τις οι οποίοι τις είχανε τραπέζι.
Δυστυχώς όμως το πρωί η κοπέλα είχε κατεβάσει κάνα δύο πιάτα μπρόκολο και ένα πιάτο γίγαντες και είχε κάποιες στομαχικές διαταραχές . Το βράδυ ήρθε και η κοπέλα καθότανε στο τραπέζι με τους γονείς του δικού της και τον δικό της όταν ξαφνικά εκεί που μιλάγανε ακούγεται πςςςςςς?. π! Πω πω έγινα ρόμπα, σκέφτηκε η κοπέλα. Αμέσως ο πατέρας φωνάζει:
- Τζακ έλα εδώ τώρα.
Η κοπέλα κοιτάει κάτω και βλέπει τον σκύλο του σπιτιού να είναι δίπλα της. Πω πω ρε πο***η μου, σκέφτεται, γλίτωσα από του χάρου τα δόντια. Ευτυχώς νομίσανε ότι το σκυλί το έκανε. Αμέσως, αμέσως η κοπέλια ξεθάρρεψε οπότε μετά από λίγο πάλι ακούγεται ένα Πρρρρρ?.. πςςςς. Και τότε ο πατέρας ξαναφωνάζει:
- Τζακ δεν σου είπα να έρθεις εδώ;
(στα αρ***δια του ο Τζακ, ούτε που κουνήθηκε από την θέση του).
Η κοπέλα την είχε καταβρεί. Ωραίο πράγμα να κλάνεις και μετά να τα φορτώνουν στο σκυλί, σκέφτηκε. Δεν περάσανε 10 λεπτά και ακούγεται ένα Πρρρρρρ?.. πςπςπρρρρ? πφφφφφφφ. κλανιά 20δεπτερολέπτων μιλάμε κόντεψαν να πέσουν τα σερβίτσια από το τραπέζι και τότε ο πατέρας:
- Τζακ τσακίσου έλα εδώ τώρα γιατί όπως πάει αυτή σε λίγο θα σε χέσει!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα νιόπαντρο ζεύγος Κινέζων και έκαναν ένα παιδί. Το παιδί την τρίτη μέρα αρρώστησε και οι γονείς κάλεσαν τους προύχοντες του χωριού να δώσουν στο παιδί το όνομα ενός μεγάλου ανδρός της Κίνας. Έτσι το παιδί το ονόμασαν:
Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο.
Δύο χρόνια μετά τη γέννηση του Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο το ζεύγος γέννησε και δεύτερο παιδί. Πάλι οι γονείς κάλεσαν τους προύχοντες οι οποίοι έδωσαν και στο νεώτερο τέκνο το όνομα ενός άλλου μεγάλου ανδρός της Κίνας. Τον βάφτισαν "Πο".
Μια μέρα ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο και ο Πο δανείστηκαν από τον γείτονα μια μπάλα για να παίξουν.
Πετάει ο Πο την μπάλα στον Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο και ο
Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο πετάει την μπάλα στον Πο. Ο Πο ξαναπετάει την μπάλα στον Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο και αυτός την ξαναπετάει στον Πο. Ο Πο ξαναπετάει την μπάλα στον Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο και αυτός την ξαναπετάει προς τον Πο αλλά βάζει περισσότερη δύναμη και η μπάλα πέφτει στο πηγάδι.
"Τι θα κάνουμε;" είπε ο Πο. Η μπάλα είναι ξένη, πρέπει να την επιστρέψουμε. Κάποιος πρέπει να κατέβει να την πάρει. Κατέβα εσύ,
Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο, γιατί εσύ ξέρεις κολύμπι, εγώ δεν ξέρω.
Κατέβηκε λοιπόν ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο αλλά το πηγάδι ήταν πολύ στενό και όταν έφτασε κάτω διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να κουνήσει τα χέρια του και κινδύνευε να πνιγεί. Ο Πο βλέποντας την κατάσταση έτρεξε να ειδοποιήσει τη μητέρα του. Πο: Μαμά ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο κατέβηκε στο πηγάδι να πιάσει τη μπάλα και κινδυνεύει να πνιγεί.
Μαμά: Μην ανησυχείς ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο ξέρει κολύμπι.
Πο: Ναι αλλά το μέρος είναι στενό και δεν μπορεί ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο να κουνήσει τα χέρια του.
Μαμά: Τι, το μέρος είναι στενό και δεν μπορεί ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο να κουνήσει τα χέρια του; Γρήγορα να το πούμε στον μπαμπά. Πάνε στον μπαμπά:
Πο: Μπαμπά ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο κατέβηκε στο πηγάδι να πιάσει τη μπάλα και κινδυνεύει να πνιγεί. Μπαμπάς: Μην ανησυχείς ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο ξέρει κολύμπι.
Πο: Ναι αλλά το μέρος είναι στενό και δεν μπορεί ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι- ντόμινο να κουνήσει τα χέρια του.
Μπαμπάς: Τι, το μέρος είναι στενό και δεν μπορεί ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι- ντόμινο να κουνήσει τα χέρια του; Πάμε γρήγορα να τον βγάλουμε.
Τρέχουν στο πηγάδι, φτάνει πρώτος ο Πο και φωνάζει:
Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο
Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο
Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο
Αλλά πού να απαντήσει ο Στίκι-στίκι-στάμπολι-σοράμπολι-περεπίσκι-κε-πόπολι-περντίκολο-τσιτσιένσκαγια-ρεμιστνό-μιντόμι-ντόμινο που είχε πνιγεί.