Είναι λοιπόν η γυναίκα ενός τύπου, ο οποίος βρίσκεται διαρκώς στο νοσοκομείο με κρίσεις. Τη μία πέφτει σε κώμα, την άλλη γίνεται καλύτερα, κ. Ο. Κ.
Παρόλα αυτά, αυτή ήταν στο πλευρό του κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό.
Σε μια στιγμή, και εκεί που καθόταν και τον κοίταζε που ξάπλωνε στο κρεββάτι του νοσοκομείου, αυτός ανοίγει λίγο τα μάτια του και της ψιθυρίζει με βαρύ τόνο:
- Ξέρεις κάτι; Ήσουν πάντα στο πλευρό μου σε όλες μου τις δύσκολες στιγμές... Όταν απολύθηκα από τη δουλειά μου, ήσουν εκεί να με παρηγορήσεις, όταν η επιχείρησή μου απέτυχε, ήσουν εκεί να με υποστηρίξεις, όταν με πυροβόλησαν στο δάσος, ήσουν εκεί, όταν χάσαμε το σπίτι, ήσουν πάντα μαζί μου... Τώρα που η υγεία μου κλονίστηκε, είσαι συνεχώς στο πλευρό μου... Λοιπόν ξέρεις κάτι;
- Τι, αγάπη μου; τον ρωτάει εμφανώς συγκινημένη η γυναίκα του.
- Δεν φεύγεις, μωρή γκαντέμω, από δίπλα μου, μπας και δω και γω μια άσπρη μέρα;
Ένας τύπος κάθεται και τα πίνει σε ένα μπαρ κάθε βράδυ. Μεθάει συνεχώς και φεύγει πάντα τελευταίος από το μπαρ.
Μια μέρα, ο μπάρμαν, αποφασίζει να του πει ότι δε γίνεται να τον αφήνει να μπεκρουλιάζει άλλο.
- Ανθρωπέ μου, κάνεις κακό στον εαυτό σου, κατάλαβέ το. Αντε γύρνα σπίτι σου και άσε με και μένα στην ησυχία μου...
Με τα χίλια ζόρια, ο μπάρμαν τον διώχνει από το μπαρ, αλλά ο μεθυσμένος τριγυρίζει στους δρόμους σαν την άδικη κατάρα. Πηγαίνει και πέφτει επάνω σε ένα αυτοκίνητο. Ο οδηγός από μέσα βγαίνει κατατρομαγμένος έξω και τον ρωτάει αν είναι καλά.
- Μια χαρά είμαι, του λέει ο μεθυσμένος. Εγώ δεν παθαίνω τίποτα, είμαι ο Χριστός.
- Τι λες; Μεθυσμένος είσαι! Δεν είσαι ο Χριστός, σύνελθε.
- Όχι, ο Χριστός είμαι. Θα σου το αποδείξω.
Περίεργος ο οδηγός, ακολουθεί τον μεθυσμένο, ο οποίος τον πηγαίνει στο μπαρ.
Ο μπάρμαν με το που βλέπει τον μεθυσμένο να μπαίνει μέσα, σηκώνει τα χέρια στον ουρανό και λέει:
- ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, πάλι εσύ;