Γύρω από το κρεβάτι τού πόνου είναι συγκεντρωμένη όλη η οικογένεια τού ετοιμοθάνατου Εβραίου πατέρα. Το κλίμα είναι βαρύ και πένθιμο. Ένα μόνο μικρό καντηλάκι, δίπλα στον άρρωστο, φωτίζει αμυδρά το στενό δωμάτιο.
Ο πατέρας, με κλειστά τα μάτια και πολύ κόπο, ψιθυρίζει:
Πατέρας: Γυναίκα μου Σάρα είσαι εδώ;
Σάρα (κλαίγοντας): Ναι, άντρα μου… Πατέρας: Γιε μου Ιακώβ είσαι εδώ;
Ιακώβ (φανερά συγκινημένος): Ναι, πατέρα… Πατέρας: Μικρή μου θυγατέρα Ιουδίθ, είσαι εδώ;
Ιουδίθ: (απαρηγόρητη): Ναι, πατέρα, είμαι κοντά σου… Πατέρας: Και εσύ στερνοπούλι μου Ααρών, είσαι εδώ;
Ααρών (με αναφιλητά): Ναι, πατέρα… Πατέρας: ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ;
Η οικογένεια συνειδητοποιεί αμέσως την εγκληματική αμέλεια και όλοι αποχωρούν σιγά-σιγά από το δωμάτιο. Τελευταίος φεύγει ο μικρός Ααρών που, κλείνοντας την πόρτα τού δωματίου, λέει:
- «Και πού ‘σαι πατέρα… Όταν αφήνεις την τελευταία σου πνοή, άφησε την προς το καντήλι, για να σβήσει. Είναι κρίμα να καίει άδικα…».
Την άλλη μέρα τού θανάτου του πατέρα, ο Ιακώβ πηγαίνει στην τοπική εφημερίδα για να βάλει την αναγγελία τού θανάτου.
Ιακώβ: Παρακαλώ, ποια είναι η μικρότερη χρέωση για μία αναγγελία θανάτου;
Υπάλληλος: 2 δολάρια, κύριε.
Ιακώβ: Εντάξει, γράψε λοιπόν:
- «Αβραάμ Κοέν πέθανε».
Υπάλληλος: Κύριε, πρέπει να έχετε υπόψιν σας πως με τα 2 δολάρια μπορείτε να γράψετε μέχρι 10 λέξεις.
Ο Ιακώβ σκέφτεται μερικά δευτερόλεπτα και λέει στον υπάλληλο: Ωραία, τότε γράψε:
- «Αβραάμ Κοέν πέθανε. Πωλείται DATSUN σε τιμή ευκαιρίας».
Ήταν κάποτε ένας Έλληνας, ένας Ιταλός, ένας Γάλλος κι ένας Αμερικάνος. Αρχίζει ο Αμερικάνος και λέει:
- «Εμείς κάναμε το άγαλμα της Ελευθερίας σε χρόνο ρεκόρ. Μέσα σε 6 μήνες μόνο.»
Λέει ο Ιταλός:
- «Άντε ρε, εμείς κάναμε τον πύργο της Πίζα μέσα σε 3 μήνες.»
Λέει ο Γάλλος:
- «Άντε ρε, εμείς κάναμε τον πύργο του Άιφελ σε 2 μήνες!»
Λέει κι ο Έλληνας:
- «Σιγά ρε,εγώ έχω έναν φίλο από τη Λάρισα που τον έχει 50 πόντους.»
Καταλάβανε όλοι ότι λέγανε ψέμματα οπότε λέει ο ένας στον άλλον να πούμε την αλήθεια. Και ξεκινάνε…
- «Εντάξει… εμείς δεν κάναμε το άγαλμα της Ελευθερίας σε 6 μήνες, αλλά σε 6 χρόνια.» λέει ο Αμερικάνος.
- «Εντάξει μωρέ, ούτε εμείς κάναμε τον πύργο της Πίζα σε 3 μήνες, αλλά σε 3 χρόνια.», συνεχίζει ο Ιταλός.
- «Εντάξει μώρε, ούτε εμείς κάναμε τον πύργο του Άιφελ σε 2 μήνες, αλλά σε 2 χρόνια.», λέει ο Γάλλος.
Και λέει ο Έλληνας:
- «Εντάξει μωρέ, κι εμένα ο φίλος μου δεν είναι από τη Λάρισα από τον Βόλο είναι.»
There was once
Ένας Αμερικανός βρίσκεται για δουλειές στη Σαουδική Αραβία και νοικιάζει ένα αυτοκίνητο. Εκεί που τρέχει με 150 στη μέση της ερήμου τον σταματάει ένα περιπολικό.
"Κύριε, του λέει ο αστυνομικός, τρέχατε με 150 ενώ το όριο εδώ είναι 70".
"Ε, καλά, λέει άνετα ο Αμερικάνος, πείτε μου πόσο είναι το πρόστιμο να τελειώνουμε γιατι βιάζομαι".
Εδώ ισχύει ο Οθωμανικός νόμος, λέει αυστηρά ο αστυνομικός. Δεν έχει πρόστιμα. Θα σε πάμε στην πόλη και εκεί θα έρθει ο Αμπτούλ και θα σε γ..."
Τον Αμερικάνο τον λούζει κρύος ιδρώτας. "Τι είναι αυτά που λέτε, εγώ είμαι Αμερικανός πολίτης, θέλω να δώ τον πρέσβη". Ο αστυνομικός δεν καταλαβαίνει τίποτα. Τον βάζει στο περιπολικό και τον πηγαίνει κατευθείαν στο δικαστή.
Ο Αμερικάνος φωνάζει, διαμαρτύρεται αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μη μπορώντας να κάνει τίποτα άλλο περιμένει τη σειρά του.
Φέρνουν τον πρώτο κατηγορούμενο που κατηγορούνταν για ληστεία. "Να του κόψετε το δεξί χέρι" αποφασίζει ο δικαστής. Φέρνουν το δεύτερο που κατηγορούνταν για βιασμό και αποφασίζει να του κόψουν τα δύο χέρια και να τον ευνουχίσουν. Φέρνουν τον τρίτο που κατηγορούνταν για φόνο και αποφασίζει να του κόψουν το κεφάλι.
Γεμάτος αγωνία τότε ο Αμερικάνος γυρίζει στον Αμπτούλ που στεκόταν δίπλα του και του λέει:
"Εμείς Αμπτούλ ένα γαμισάκι και τελειώσαμε, έτσι ;..."
Ένας Άγγλος, ένας Γάλλος και ένας Έλληνας συλλαμβάνονται από ανθρωποφάγους στην Αφρική.
Ο αρχηγός προ σφέρεται να ελευθερώσει όποιον τα καταφέρει σε τρεις δοκιμασίες: να πιεί ένα τόνο κρασί, να βγάλει ένα αγκάθι από το πόδι του ιερού λιονταριού και να κάνει σεξ στην εκατοντάχρονη γιαγιά του.
Οδηγούν τον Άγγλο στην καλύβα με το κρασί, αρχίζει να πίνει δεν φτάνει ούτε στη μέση. Οι ιθαγενείς τον τρώνε.
Aκολουθεί ο Γάλλος. Πίνει, πίνει... σταματάει λίγο πριν το τέλος. Τον τρώνε κι αυτόν.
Eρχεται η σειρά του Έλληνα. Μπαίνει στην καλύβα και μετά από πέντε ώρες βγαίνει τρεκλίζοντας αφού έχει πιεί όλο το κρασί. Τον πηγαίνουν στη δεύτερη καλύβα με το λιοντάρι, μετά από λίγο ακούγονται βρυχηθμοί, κραυγές, ουρλιαχτά και μετά από τρεις ώρες βγαίνει ο Ελληνάρας με σχισμένα ρούχα, γρατζουνισμένος, φέσι ακόμα από το μεθύσι, και λέει στον αρχηγό:
- Πηγαινέ με τώρα στη γιαγιά σου να της βγάλω το αγκάθι από το πόδι.
Βρέθηκαν μια μέρα στη κόλαση ένας Έλληνας , ένας Αμερικάνος κι ένας Ινδός. Τους συναντάει ο διάβολος και τους λέει:
- Σε όσους έρχονται εδώ δίνω μία ευκαιρία να μεταφερθούν στον παράδεισο.
Και βγάζει ένα τεράστιο μαστίγιο λέγοντας:
- Όποιος θα αντέξει τρία χτυπήματα χωρίς να φωνάξει, θα πάει στον παράδεισο. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για ασπίδα ό,τι θέλετε.
Πρώτος πηγαίνει ο Αμερικανός.
- Τί θα έχεις για ασπίδα;, ρωτάει ο διάβολος.
Ο Αμερικάνος σηκώνει μια τεράστια πέτρα και λέει:
- Θα χρησιμοποιήσω αυτή την πέτρα! Είμαι έτοιμος!
Σηκώνει ο διάβολος το μαστίγιο, χτυπάει μια και φεύγει η πέτρα. Χτυπάει δεύτερη και ουρλιάζει σαν τρελός ο Αμερικάνος, οπότε χάνει την ευκαιρία να πάει στον παράδεισο.
Στη συνέχεια ήταν σειρά του Ινδού.
- Τί θα έχεις για ασπίδα;, τον ρωτάει ο διάβολος.
- Τίποτα, λέει ο Ινδός. Έκανα πενήντα χρόνια γιόγκα και δε νιώθω καθόλου πόνο!
Στο πρώτο χτύπημα ο Ινδός ήταν ατάραχος. Στο δεύτερο έκανε κάποιους μορφασμούς και στο τρίτο χτύπημα λίγο περισσότερους. Αλλά δεν έβγαλε κουβέντα από το στόμα του!
- Να πάρει, λέει ο διάβολος, πρώτη φορά αντέχει κάποιος τρία χτυπήματα. Λοιπόν, είσαι ελεύθερος
Να πας στον παράδεισο. Το αξίζεις.
- Όχι, λέει ο Ινδός. Θέλω να μείνω και να δω. Σε όλα τα ανέκδοτα ο Έλληνας τη βγάζει καθαρή. Θέλω να δω τώρα πώς θα ξεμπερδέψει!
- Εντάξει, μείνε να βλέπεις, του λέει ο διάβολος.
Έρχεται λοιπόν η σειρά του Έλληνα και τον ρωτάει:
- Εσύ τί θα χρησιμοποιήσεις για ασπίδα;
Και απαντάει ο Έλληνας:
- Τον Ινδό!
Ένας Έλληνας οδηγεί στην Κωνσταντινούπολη και περνά με κόκκινο. Ο τούρκος μπάτσος λοιπόν τον σταματά.
- Περάσατε με κόκκινο κύριε.
- Ε και! Λέγε πόσο είναι το πρόστιμο να τελειώνουμε.
- Δεν υπάρχει πρόστιμο κύριε. Θα πρέπει να γίνει δίκη.
- Τι δίκη ρε φίλε. Κόψε την κλήση να τελειώνουμε.
Από τα πολλά ο μπάτσος τον πηγαίνει στο δικαστήριο που είναι όπως στις ταινίες. Στεγάζεται στο κτήριο των φυλακών, είναι άθλιο, και τρομακτικό. Μπόλικος κόσμος που περιμένει να δικαστεί, στην σειρά και ο Έλληνας φίλος μας.
Ο τούρκος πρόεδρος του δικαστηρίου αρχίζει:
- Τι έκανες, ρωτά τον Έλληνα.
- Πέρασα με κόκκινο, κύριε δικαστά. Κόψτε μου μια κλήση να πληρώσω.
- Δεν έχει πρόστιμο εδώ. Χασάν πάρε τον και πήδα τον.
- Μα τι λέτε κύριε πρόεδρε! κάνει ο Έλληνας τρομαγμένος. Πόσο κάνει να πληρώσω!
- Χασάν. Πάρε τον και πήδα τον. Ο επόμενος! Τί έκανες;
- Έκλεψα, κύριε δικαστά.
- Χασάν, πάρε τον και κόψε του τα χέρια. Ο επόμενος! Τί έκανες εσύ;
- Σκότωσα, κύριε δικαστά.
- Χασάν, πάρε τον και κόψε του το κεφάλι.
Ο Χασάν, τούρκος 180 κιλά, 2φυλλή ντουλάπα, καραφλός, με γυαλισμένο κεφάλι και ο ιδρώτας κάνουλα. Βουτά και τους 3 μαζί από τον λαιμό και αρχίζει να τους πηγαίνει έξω από το δικαστήριο προς την φυλακή.
Οπότε ο Έλληνας γυρνά και του λέει:
- Και πού σαι Χασάν, ... Κοίτα μην μπερδευτούμε. Εγώ είμαι για γαμήσι.
Το τεράστιο πετρελαιοφόρο διασχίζει τον ωκεανό.
Το ταξίδι είναι πολυήμερο και στο τυπικά ανδρικό πλήρωμα υπάρχει αυτή τη φορά και μια γυναίκα. Η παρουσία της δεσποινίδας ασυνήθιστη καθώς είναι, έχει δημιουργήσει περίεργες καταστάσεις... Τις πρώτες μέρες όλα κυλάνε ήρεμα, ο αντρικός πληθυσμός ήρεμος κι ευγενικός. Τις επόμενες μέρες κάποιοι μικρό εκνευρισμοί. Έχει μπει η τρίτη εβδομάδα και τα πρώτα ξεσπάσματα προμηνύουν θύελλα... Την κατάσταση προσπαθεί να προλάβει ο πλοίαρχος. Μαζεύει τα αρσενικά μέλη του πληρώματος και τους λέει:
- Κύριοι, μετά από τόσες μέρες η κυρία αισθάνεται ανία και για να σας φύγει ο πειρασμός που είναι μόνη της αποφάσισα να τη φλερτάρω εγώ σαν πλοίαρχος.
- Τι είπες; πετάγεται ο θερμόαιμος Ιταλός, υπάρχει Ιταλός επάνω στο πλοίο και θα δοκιμάσει άλλος να φλερτάρει; Δεν θα είστε καλά!
- Κύριοι, σας παρακαλώ, πετάγεται ο Γάλλος, το φλερτ, ως γνωστόν, είναι ειδικότητα των Γάλλων.
Ο καβγάς δεν αργεί να ανάψει. Κάθε ένας, για τους δικούς του λόγους υποστηρίζει ότι το φλερτάρισμα είναι προσωπική του υπόθεση. Σε όλο αυτό το διάστημα ο Έλληνας, αδιάφορος, μασουλάει πασατέμπο και αγναντεύει το πέλαγος. Εκνευρισμένος ο πλοίαρχος του φωνάζει:
- Εσύ δεν ενδιαφέρεσαι να φλερτάρεις την κυρία;
- Τι να σας πω κύριε πλοίαρχε, τρεις εβδομάδες τώρα την πηδ... Αν θέλετε όμως τη φλερτάρω κιόλας.