Ήταν λοιπόν μια φορά και έναν καιρό ένας μηχανόβιος , που μόλις είχε αγοράσει την καινούρια του μηχανή Kabasw Ninja ZX-11( και καλά ) , και είχε όρεξη για τρέλες στην εθνική . Ήθελε το παλικάρι να της κάνει ένα τεστ νραιβ που λένε οι φίλοι μας οι αμερικανοί.
Παίρνει λοιπόν το όχημα στην εθνική και γκαζώνει μέχρι εξαερώσεως . Έβλεπε τον κόσμο σε φάση φοργουοντ για μίση ώρα στα 250 χιλιόμετρα και βάλε , όποτε στο βάθος βλέπει μια τεράστια πινακίδα που του κίνησε την περιέργεια .
Καθώς πλησιάζει διαβάζει την πινακίδα.
Ελαττωστε στα 200 χιλιομετρα.
Σκέφτεται λοιπόν ο μικροαστός και λέει μα τι πράγματα είναι αυτά ,δεν ντρέπονται να βάζουν όριο ταχύτητας στα 200 , οι κρετίνοι οι μπάτσοι φταίνε για όλα τα κακά του τόπου οι δικτάτορες των δρόμων κτλ.
Αναλογιζόμενος όμως το γεγονός παρακάτω υπήρχε πιθανότητα να τον περιμένει η κλήση αποφάσισε να ελάττωσει την ταχύτητα στα 200.
Σε λίγο λοιπόν μετά από μια στροφή να σου και άλλη μια μεγάλη πινακίδα που λέει ΕΛΑΤΤΩΣΤΕ ΣΤΑ 100 ΧΙΛΙΟΜΕΤΕΤΡΑ.
Ο δικός σου λοιπόν τα πήρε στο κρανίο , πλην όντως μικροαστός ( από αυτούς που κουβαλάνε τον άσσο – φίλτρο στο διπλωμένο μανική του T-shirt ) τι να κάνει ελαττώνει την ταχύτητα στα 100 χιλιόμετρα κατεβάζοντας διάφορες ύβρεις κατά του συστήματος της δημόσιας διοίκησης , του Ελληνικού κράτους του Ελληνικού οδικού δικτύου κτλ, κτλ.
Μισό τσαντισμένος που πήγαινε τώρα με το δείκτη του κοντέρ κάτω από τη μέση , και αναλογιζόμενος τις συνέπειες του νόμου αν θα επιτάχυνε πάνω από το όριο , βλέπει την επόμενη πινακίδα να έλεγε ΕΛΑΤΤΩΣΤΕ ΣΤΑ 50 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ.
Τώρα ο μικροαστός μας είναι έτοιμος να βάλει τα κλάματα . Ακόμα δεν την έχει χαρεί την καραμηχανάρα του και πρέπει να συμμορφωθεί στις ταχύτητες , Τσαντίλα λοιπόν μέχρι εκεί που δεν παίρνει το παλικάρι . Τέλος πάντων για να μην τα πολυλογούμε ο τύπος βλέπει την χαριστική βολή να έρχεται .
Η επόμενη πινακίδα λέει :
ΕΛΑΤΤΩΣΤΕ ΣΤΑ 2 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ τα δάκρυα είναι πλέον εμφανή στο πυρωμένο πρόσωπο του δίτροχου ιππότη της ασφάλτου .
Ο Τάκης ( καλό όνομα για μικροαστό μηχανόβιο ) είναι στα πρόθυρα νευρικού τραλαλά . Σκουπίζοντας τα δάκρυα , σταματάει το όχημα και σκέφτεται :
Δεν πάει άλλο , θα διαμαρτυρηθώ για την οδοιπορία
Και να σου το παλικάρι μπαρουτιασμένο περπατάει την γυαλιστερή Kabasw για κάμποσο καιρό όποτε στο βάθος βλέπει την πινακίδα που τον ξάπλωσε κάτω :
Καλοσ ηρθατε στην ομορφη ελαττωστε.
Κάποτε ο Διάβολος προκάλεσε το Χριστό σε ένα διαγωνισμό προγραμματισμού με το Θεό διαιτητή.
Το θέμα ήτανε ποιος θα κατάφερνε να γράψει το πιο εντυπωσιακό και χωρίς λάθη πρόγραμμα μέσα σε μια μόνον ώρα. Ο Χριστός δέχτηκε και έτσι οι δύο αντίπαλοι κάθισαν μπροστά στα Computer τους, τα άναψαν και με το σύνθημα του διαιτητή άρχισαν να γράφουν.
Για τα επόμενα 59 λεπτά γράφανε και οι δύο με απίστευτη ταχύτητα και οι γραμμές τρέχανε πάνω στις οθόνες με ρυθμό που δεν έπιανε το ανθρώπινο μάτι. Λίγο πριν τελειώσει όμως ο χρόνος πέφτει ένας κεραυνός και κόβεται το ρεύμα. Τα δύο Computer σβήσανε και μπροστά στους αντιπάλους έμεινε μόνο μια μαύρη κενή απογοητευτική οθόνη.
Αμέσως φυσικά με ένα κτύπημα των δακτύλων του Θεού ξαναήλθε το ρεύμα. Τα computer ξανάνοιξαν και μόλις ίσα ίσα πρόλαβαν να κάνουν reboot, λέει ο Θεός:
- Ο χρόνος έληξε, ας δούμε τι έχει κάνει ο καθένας σας.
Στο computer του Διάβολου υπήρχε μόνο μια γραμμή που έλεγε "Bad command or file name"
- Αι στον εαυτό μου! έβρισε ο Διάβολος, με το κεραυνό έχασα όλα όσα είχα κάνει. Ζητώ να ξαναγίνει ο διαγωνισμός.
Αλλά ο Χριστός χαμογέλασε όπως στην οθόνη του εμφανίστηκε μια λαμπερή καταπληκτική εικόνα του PhotoShop με 256 εκατομμύρια χρώματα, που έδειχνε ένα ασημένιο σύννεφο και γύρω γύρω δεκάδες αγγέλους να χορεύουν, ενώ από τα μεγάφωνα ακούγονταν ένα WAV αρχείο με εκατοντάδες άρπες σε απόλυτη αρμονία.
- Μα πως γίνεται με τον ίδιο κεραυνό το δικό μου το πρόγραμμα να χάθηκε τελείως και το δικό του να μην έπαθε τίποτα; ρώτησε έξω φρενών ο Σατανάς τον Θεό.
Και ο Θεός με ένα γαλήνιο χαμόγελο γύρισε και του είπε:
- Μα διάολε δεν το ξέρεις; Ο Χριστός σώζει!
Ήταν κάποτε ένα νεαρό ζευγαράκι.
Όπως όλα τα νεαρά ζευγαράκια που προσπαθούν να χαρούν τον έρωτά τους.. αλλά δεν έχουν κάπου να τον στεγάσουν κατέφυγαν σε ένα παγκάκι στο πάρκο της γειτονιάς, όπου ο δημοτικός φωτισμός εξορισμού δεν λειτουργεί, για να εμπλακούν στις περιπτύξεις.
Κάθεται λοιπόν η κοπελιά στο παγκάκι με ανοιχτά τα πόδια, χώνει και το αγόρι το κεφάλι του ανάμεσά τους, και η διαδικασία που επακολουθεί είναι λίγο πολύ σε όλους γνωστή. Κάποια στιγμή, η κοπελιά δυσανασχετεί.. και σκουντάει τον νεαρό..
- Νίκο..;
Ο Νίκος όμως απορροφημένος, δεν απαντάει..
- Νίκο..!, ξαναλέγει η κοπέλα..
Ο Νίκος βγάζει ένα μουγκρητό, αλλά συνεχίζει να μην απαντάει..
- ΝΙΚΟ, το κέρατο μου, φωνάζει πλέον η κοπελιά..
- Τι έγινε;.. λέει ο Νίκος σηκώνοντας το κεφάλι του από τη σχολαστική του απασχόληση..
- Βγάλε τα γυαλιά σου... μου γρατζουνάς τα μπούτια.. εκφράζει η κοπέλα το παράπονό της..
Πραγματικά, ο Νίκος βγάζει τα γυαλιά και συνεχίζει ακάθεκτος την πρακτική του.. Δεν περνάει ένα λεπτό, και η κοπελιά ξανασκουντάει τον Νίκο..
- Νίκο..; του λέει με παγερό ύφος..
Ο Νίκος όμως και πάλι δεν απαντάει..
- Νίκο!..
Μουγκρητά, σάλια και τα συναφή.. αλλά ο Νίκος δεν δίνει σημασία..
- ΝΙΚΟ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ.. φωνάζει σχεδόν τσαντισμένη η κοπελιά..
- Τι θες πάλι; Λέει σηκώνοντας το κεφάλι του ο νεαρός..
- Ξαναφόρα τα γυαλιά σου.. γλύφεις το παγκάκι...