Ο πατέρας "πιάνει" την κόρη του στο κρεβάτι να "παίζει" μ ένα δονητή.
Έξαλλος τη σπάει στο ξύλο, της παίρνει το δονητή και Φεύγει. Η κόρη σπαράζει στο κλάμα για ώρες. Τελικά, κάποια στιγμή, Σηκώνεται να πάει στην κουζίνα. Μπαίνει μέσα και τι να Δει; Ο πατέρας της, με κόκκινα μάτια, κάθεται στο τραπέζι. Μπροστά του Είναι ένα άδειο σχεδόν μπουκάλι ουίσκι, δύο γεμάτα Ποτήρια και ο δονητής. "Πατέρα", τον ρωτάει τρέμοντας, "τι κάνεις εδώ;".
Και ο πατέρας της:
"Τίποτα, μωρέ. Είπα να κάτσω, να Πιω ένα ποτό με το... γαμπρό μου".
Μια φορά κι έναν καιρό ένας πλοίαρχος ανέλαβε καπετάνιος σ ένα εμπορικό καράβι που έκανε υπερατλαντικά ταξίδια μεγάλης διάρκειας, από κείνα που ξεχνάς να βγεις. Από τις πρώτες μέρες τον διπλάρωσε ο λοστρόμος που τον γραδάρισε για ψιμάρι και άρχισε να τον γλύφει. Αυτό καπετάνιο μου, εκείνο καπετάνιο μου του είχε ψιλοπάρει τον αέρα.
Μετά τις πρώτες 15 μέρες ταξίδι ο καπετάνιος άρχισε να αισθάνεται σεξουαλική πίεση. Φωνάζει λοιπόν τον λοστρόμο και του λέει:
- Δε μου λες ρε φίλε, εδώ πως τη βγάζετε από σουλουμπουκουτσούμ τσιτσιρί; Υπάρχει τίποτα ή να το ξεχάσω;
- Κοίτα να δεις καπετάνιο μου, του απαντά ο λοστρόμος, από θηλυκό δεν υπάρχει ούτε γάτα, οπότε ότι κάνει ο καθένας μόνος του. Αμα θέλεις όμως υπάρχει ένας Κινέζος μάγειρας που ...
- Έλα αηδίες! τον διακόπτει ο καπετάνιος, Και δεν τη τρώω καλύτερα! Ακου Κινέζος μάγειρας!
Έτσι πέρασαν άλλες 15 μέρες. Του καπετάνιου του είχε φτάσει μέχρι τον αφαλό και δεν ήξερε τι να την κάνει. Τι να κάνει λοιπόν, ξαναφωνάζει το λοστρόμο και του λέει εμπιστευτικά.
- Αυτή η ιστορία με το Κινέζο πως γίνεται; Να το βλέπαμε με λίγο πιο ανοιχτό μυαλό το θέμα γιατί τραβάω μεγάλο ζόρι.
- Εγώ είμαι εδώ για σένα καπετάνιο μου. Μη σε νοιάζει τίποτα. Θα στα κανονίσω για σήμερα το βράδυ μετά το φαγητό, τον καθησυχάζει με πονηρό ύφος ο παλιός ναυτικός.
- Ναι αλλά κοίτα να δεις, θέλω αυστηρή εχεμύθεια, μη γίνω νούμερο στο βαπόρι και μου βγει κανένα όνομα ότι παίρνω από μηδέν! τον προειδοποιεί ανήσυχος ο πλοίαρχος.
- Αλίμονο καπετάνιε μου, παιδιά είμαστε τώρα; Τάφος θα είμαι. Μόνο εμείς οι 7 θα το ξέρουμε! τον ηρεμεί ο μάγειρας.
- Ποιοι 7 μωρέ τι λες, σου σάλεψε;
- Ε πως να καπετάνιο μου: ένας εσύ και ένας εγώ, δύο και ένας ο μάγειρας, τρεις, και τέσσερις που θα τον κρατάνε...
Μέσα στα σπερματοθυλάκια. Τα σπερματοζωάρια έχουν πανηγύρι. Ποτό, μουσική, χορός, βαβούρα, ανέκδοτα. Μονάχα ένα από αυτά, μόνο του στη γωνία, δε συμμετέχει στο ξεφάντωμα και κάνει ασκήσεις.
Να κάμψεις, να τρέξιμο γύρω στη σάλα, να βάρη (squat, πάγκος, Larry Scot), περιμένει κάνοντας γυμναστική. Κάποια στιγμή, τα άλλα το φωνάζουν να πιεί μαζί τους.
- Μήτσο, τι θα γίνει, παράτησε τα και έλα να πιεις κάνα ποτήρι.
- Καλά, ξεφαντώστε εσείς. Όταν όμως έρθει η ώρα, ΕΓΩ θα είμαι αυτός που θα φτάσω πρώτος στο ωάριο και θα το γονιμοποιήσω.
Και πριν προλάβει να τελειώσει άλλη μία έλξη στο μονόζυγο, χτυπάει ο συναγερμός. Μια τεράστια προειδοποιητική κόκκινη πινακίδα αναβοσβήνει τα
Γράμματα "ΟΡΓΑΣΜΟΣ" και ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος πανικού (σαν τις σειρήνες αεροπορικής επιδρομής).
Τα σπερματοζωάρια, παρατάνε τα πάντα, τρέχουν και στήνονται στην εκκινήσει, έτοιμα για να ξεχυθούν στο διάδρομο. Ο Μήτσος στη πρώτη γραμμή, με μάτι κόκκινο από την αδρεναλίνη, περιμένει μαζί με τους άλλους.
Το πράσινο ανάβει και το τσούρμο αρχίζει το τρέξιμο. Μερικοί τσαλαπάτιονται στη διαδρομή, οι πιο γέροι τα φτύνουν μετά από λίγο, οι πιωμένοι ξερνάνε τα άντερα τους, ο Μήτσος όμως τους έχει αφήσει όλους πίσω. Το τρέξιμο συνεχίζεται (η κάμερα δείχνει τα κεφάλια των δρομέων από πίσω, φωνές πανικού παντού, μη σπρώχνεις ρε, κάνε πιο πέρα μαλ***, και στο βάθος, ο σωληνοειδής στίβος που πλησιάζει στο τέλος του), με το Μήτσο να προηγείται των άλλων. Φτάνει στην έξοδο, βγάζει το κεφάλι του έξω, σταματάει απότομα, και με πρόσωπο παραμορφωμένο από τον πανικό, φωνάζει στους άλλους, που τον πλησιάζουν ασταμάτητοι:
- Πίσω, πίσω, γα***η την που***α μου τσι****κι ήτανε...