Έξυπνα ανέκδοτα, Εξυπνα ανεκδοτα
Tα Γυναικεία Τ- Shirts Γράφουν :
01 . Τόσοι πολλοί άντρες , μα τόσοι λίγοι σπόνσορες .
02 . Αν δεν έχουν σοκολάτα στον Παράδεισο , τότε δεν πάω .
03 . Τόσα χρόνια τα έχω κάνει όλα , τα έχω δει όλα , τα έχω ακούσει όλα ... μα δεν τα θυμάμαι όλα .
04 . Πριγκίπισσα με κακή συναισθηματική εμπειρία , με πρίγκιπα , ψάχνει βάτραχο .
05 . Καφές , σοκολάτα , άντρες ... Κάποια πράγματα στη ζωή είναι καλύτερα πλούσια .
06 . Μην μου συμπεριφέρεσαι διαφορετικά , απ΄ ότι σε μια βασίλισσα .
07 . Αν θέλεις πρωινό στο κρεβάτι , κοιμήσου στην κουζίνα .
08 . Έχω ξεμείνει από οιστρογόνα και έχω όπλο .
09 . Οι άντρες έχουν συναισθήματα . Όπως ... αλλά ποια νοιάζεται ;
10. Μισώ τους πάντες και είσαι ο επόμενος .
11. Ήμουν σχιζοφρενής , αλλά όλες είμαστε ΟΚ τώρα .
12. Είμαι ένα από τα κακά πράγματα που συμβαίνουν στους καλούς ανθρώπους .
13. Πως να σε νοσταλγήσω , αν δεν φύγεις μακριά ;
14. Εάν είμαστε ότι τρώμε , τότε είμαι γρήγορη , φθηνή και εύκολη .
15. Μην με νευριάζεις . Απομακρύνομαι γρήγορα από τα μέρη που κρύβω τα πτώματα !
- Το 1987, πήγε ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου να εγκαινιάσει μια νέα πτέρυγα στα διυλιστήρια της ESSO PAPPAS στην Θεσσαλονίκη.
- Με την είσοδο του ήταν παρατεταγμένοι όλοι οι επίσημοι. Υπουργοί, Νομάρχες, Στρατηγοί κτλ. Αφού τους χαιρέτισε όλους ρωτάει.
- O Μπιτζίδης που είναι ρε παιδιά; -Aφωνος ο διευθυντής της ESSO, διότι ο Μπιτζίδης ήταν ο τελευταίος μουντζούρης εργάτης, στέλνει να τον ειδοποιήσουν να έρθει. Πράγματι ανεβαίνει επάνω ο Μπιτζίδης και μόλις βλέπει τον Παπανδρέου τρέχει και αγκαλιάζονται με συγκίνηση. Αντρέα μου ο Μπιτζίδης, Γιώργο μου ο Παπανδρέου, δάκρυσαν. Το 1991 πηγαίνει ο Μητσοτάκης να εγκαινιάσει την ίδια πτέρυγα.! -Πάλι τα ίδια . Όλοι οι επίσημοι στην σειρά.
- Που είναι ο Μπιτζίδης ρε παιδιά, λέει ο Μητσοτάκης, πάλι κόκαλο ο διευθυντής, φωνάζει πάλι τον Μπιτζίδη. Η ίδιες σκηνές μόλις ανεβαίνει επάνω. Αγκαλιές, συγκίνηση, Γιώργο μου, Κώστα μου. Όταν τελείωσε η εκδήλωση, ο διευθυντής φωνάζει τον Μπιτζίδη στο γραφείο του.
- Έλα δω ρε Μπιτζίδη, τι γνωριμίες είναι αυτές;- Αυτές δεν είναι τίποτα κύριε διευθυντά, λέει ο Μπιτζίδης, στην Ευρώπη να δείτε τι γνωριμίες έχω.
- Θαχει πλάκα να ξέρεις και τον πάπα.-Αλλοιμονο, τον παπα δεν ξέρω ;-Ρε μπαγάσα, θα κάνω τα έξοδα να πάμε μαζί στο Βατικανό να δω αν λες αλήθεια, λέει ο διευθυντής. Πράγματι, ξεκινάνε και φτάνουν στο Βατικανό, εκείνη την ώρα ο πάπας ήταν σε ένα μπαλκόνι και διάβαζε κάτι, ενώ κάτω στην πλατεία ήταν χιλιάδες πιστών.
- Κύριε διευθυντά, ανεβαίνω επάνω να χαιρετήσω τον παπα και έρχομαι σε λίγο λέει ο Μπιτζίδης. Πράγματι ανεβαίνει επάνω, πάει από πίσω από τον παπα, τον χτυπάει πίσω στην πλάτη, γυρίζει ο πάπας και μόλις τον βλέπει, παρατάει τα πάντα και πάλι τα ίδια . Αγκαλιές, φιλιά, Γιώργο μου, παπα μου. Αφού τα είπαν λίγο στο μπαλκόνι, ο Μπιτζίδης χαιρέτισε τον παπα και κατέβηκε κάτω, στον διευθυντή του. Αλλά τι να δει. Ο διευθυντής του αναίσθητος κάτω και από πάνω να του κάνουν αέρα και μαλάξεις. Όταν συνήλθε, τον ρωτάει ο Μπιτζίδης, - τι πάθατε κύριε διευθυντά.
- Τι να πάθω ρε Μπιτζίδη του λέει, όταν αγκαλιαζόσουν και φιλιόσουν με τον παπα, ήρθε ένας Φιλανδός και με ρώτησε.
- Αυτός που αγκαλιάζεται με τον Μπιτζίδη, ποιος είναι;!