Ένας Αμερικάνος , ένας Εγγλέζος κι ένας Έλληνας ναυαγήσανε σ ένα έρημο νησάκι και αφού κάνανε μια πρόχειρη εξερεύνηση , διαπιστώσανε ότι ήταν ακατοίκητο .
- Να πάρει ο διάολος , λέει ο Εγγλέζος , δεν πρόκειται να φύγουμε ποτέ από δω .
Δεν πρόλαβε να αποσώσει την κουβέντα του , να σου , παρουσιάστηκε ο διάολος και τους ρωτάει :
- Με ζήτησε κανείς ;
- Όχι , αλλά λέγαμε ότι δεν υπάρχει τρόπος να φύγουμε από δώ , του λέει ο Αμερικάνος .
- Θα σας πάω εγώ όπου θέλετε , φτάνει να μου πει κάποιος από σας κάτι , που δεν μπορώ να το κάνω.
- Εγώ θέλω να δω τώρα, εδώ μπροστά μας, το Εmpire State Building, το άγαλμα της Ελευθερίας και το λιμάνι της Ν. Υόρκης .
- Εύκολο του λέει ο διάολος και , μ ένα χτύπημα των δακτύλων του , τα έκανε όλ αυτά .
- Κύριοι , έχασα , λέει ο Αμερικάνος στους άλλους δυο .
- Εγώ θέλω τον Πύργο του Λονδίνου , τη Γέφυρα του Πύργου και τον Τάμεση να παρουσιαστούν εδώ μπροστά μας , λέει ο Εγγλέζος . αλλο ένα χτύπημα των δακτύλων του ο διάολος και τα πάντα που ζήτησε ο Εγγλέζος , στη θέση τους .
Ο Έλληνας , αραχτός λίγο παραπέρα , όταν τον κοιτάξανε με αγωνία και ελπίδα οι άλλοι δυο , αμολάει μια κλανιά και λέει του διαβόλου :
- Βάφτην πράσινη !
Ο διάολος τα χασε και μετά από λίγο ομολόγησε ότι δεν μπορούσε να κάνει αυτό που του ζήτησε ο Έλληνας κι άρχισε να ετοιμάζεται για την μεταφορά .
- Αν σου πω και κάτι ακόμη , που δεν μπορείς να το κάνεις , θα μου δώσεις κι ένα τσουβάλι λίρες χρυσές ;
- Aμα τα καταφέρεις να βρεις κάτι ακόμη που δεν μπορώ να το κάνω , θα σου δώσω δυο τσουβάλια λίρες , του απαντάει ο διάολος .
Ο Έλληνας παίρνει ένα άδειο κονσερβοκούτι , το γυρνάει ανάποδα και , στο γερό του τον πάτο , ανοίγει καμιά διακοσαριά τρύπες . Το φέρνει κοντά
Στον κώλο του , αμολάει άλλη μια κλανιά και το δίνει στο διάολο , λέγοντας :
- Μήπως μπορείς να μου πεις από ποια τρύπα βγήκε ;
Ο διάολος άρχισε :
- Απ αυτή - Όχι - Απ αυτή - Όχι - Απ αυτή - Όχι - Απ αυτή - Όχι
Με τα πολλά , τις είπε όλες ο διάολος , αλλά πάντα η απάντηση του Έλληνα ήταν « όχι » .
- Ε από ποια , τέλος πάντως ; ρώτησε αγανακτισμένος .
- Απ αυτή ! του λέει ο Έλληνας και του δείχνει τον κώλο του.
Πάει ένας να αγοράσει ένα αυτοκίνητο για ένα ράλι.
- Λοιπόν, του λέει ο πωλητής, αυτό είναι το πιο γρήγορο μοντέλο μας, αλλά για να ξεκινήσει και για να επιταχύνει πρέπει να το βρίσετε.
Το αγοράζει, και ξεκινάει τον αγώνα.
Αυτός έμεινε λίγο πίσω, οπότε άρχισε να φωνάζει:
"Χαζό, ηλίθιο, βλάμμένο!"
Και σε λίγο τους προσπέρασε όλους, και προπορευότανε.
Σε κάποια στιγμή κατευθύνονται προς έναν γκρεμό και ο τύπος μόλις που προλαβαίνει να πει:
"Καλό μου αμαξάκι, είσαι τόσο καλό."
Και αμέσως το αμάξι κοκκαλώνει.
- Ω ρε, πούστη μου, λέει ο οδηγός. Ευτυχώς που σταμάτησε!
Είναι σε ένα μπαρ και τα πίνουν δύο πειρατές, ο Μαύρος Πειρατής και ο Κόκκινος Πειρατής.
Ο Μαύρος Πειρατής είναι πιο μεγάλος στην ηλικία και έχει ξύλινο πόδι, γάντζο στο χέρι, και του λείπει και το ένα μάτι.
- Τί συνέβη; ρωτάει ο Κόκκινος Πειρατής εκεί που πίνουνε στην ταβέρνα. Πες μου πώς απέκτησες το ξύλινο πόδι...
- Α, αυτό συνέβη παλιά. Μία μέρα γλίστρησα από το καράβι και έπεσα στην θάλασσα. Οι άλλοι πειρατές με τράβηξαν πάνω, αλλά ένας καρχαρίας προτίμησε για δείπνο το πόδι μου, και έτσι, καταλαβαίνεις, έβαλα το ξύλινο πόδι.
- Α, φοβερό, λέει ο Κόκκινος Πειρατής. Και ο γάντζος στο χέρι;
- Σε μια μάχη, εκεί που παλεύαμε μου κόβει ο αντίπαλος το χέρι με το σπαθί και έτσι κατέληξα να φοράω γάντζο.
- Ωχ... Και το μάτι σου; Γιατί φοράς το μαύρο πανί;
- Αστο καλύτερα, απαντά ο Μαύρος Πειρατής.
- Έλα, πες μου! Έχω αγωνία!
- Καλά, απαντά ο Μαύρος Πειρατής. Ήμουν στην θαλασσα και μπήκε λίγη άμμος στο μάτι μου...
- Τι;! Και έχασες όλο το μάτι από λίγη άμμο; Είναι δυνατόν;!
- Ε, όχι, αλλά ήταν η πρώτη μέρα που έβαλα τον γάντζο...
Mπαίνει ένας τύπος σε ένα καλό εστιατόριο και κάθεται στο μοναδικό ελεύθερο τραπέζι που υπάρχει .
Oπως πάει να απλώσει τα χέρια του στο τραπέζι , δίνει μια με τον αγκώνα του και πετάει κάτω το κουτάλι από το ωραία τακτοποιημένο σερβίτσιο . Αμέσως πετάγεται ένα γκαρσόνι και βγάζοντας από την τσέπη του ένα καθαρό κουτάλι το βάζει προσεκτικά στη θέση του στο σερβιτσιο . Ο τύπος τον κοιτάει όλος απορία και του λέει :
- Καλά δεν μου λές ρε φίλε , όλα τα γκαρσόνια κουβαλάτε κουτάλια στη τσέπη σας ;
- Μάλιστα κύριε - απαντά το γκαρσόνι . Μετά από μια έρευνα που έκανε ένας ειδικός σύμβουλος που προσλάβαμε, απεδείχθει ότι 26 , 7 % των πελατών ρίχνουν το κουτάλι τους με τον αγκώνα τους . Ετσι κερδίζουμε σημαντικό χρόνο έχοντας πάντα ένα καθαρό κουτάλι στη τσέπη και μεγιστοποιείται η αποδοτικότητα της εργασίας .
Ο τύπος κουνάει το καφάλι του φανερά εντυπωσιασμένος . « Τι σου κάνει η επιστήμη σκέφτεται » και στη συνέχεια δίνει την παραγγελία του .
Αφού τρώει τα πραγματικώς πολύ ωραία εδέσματα του καταστήματος , τρώει το φρουτάκι του , πίνει το καφεδάκι του , στο τέλος φωνάζει και για τη
Λυπητερή .
Οπως τον πλησιάζει το γκαρσόνι , βλέπει ένα σπάγγο που κρεμόταν από το άνοιγμα του παντελονιού του .
- Συγγνώμη φίλε που στο λέω , αλλά κρέμεται ένας σπάγγος από ... Τα μαγαζιά σου .
- Το ξέρω κύριε - απαντά αμέσως το γκαρσόνι χωρίς να κοιτάξει καν μπροστά του . Ο ίδιος σύμβουλος μέτρησε ότι ο χρόνος που χρειάζεται για να πλύνουμε τα χέρια μας μετά που πηγαίνουμε στη τουαλέτα για κατούρημα , είναι πολύ σημαντικός και μειώνεται η αποδοτικότητα της εργασίας . Οπότε όλα τα γκαρσόνια έχουμε δέσει το πουλί μας με ένα σπάγγο και όταν πάμε στη τουαλέτα απλά τραβάμε το σπάγγο . Ετσι δεν πιάνουμε καθόλου το πουλί μας οπότε δεν χρειάζεται να πλύνουμε τα χέρια μας μετά . Εχει διαπιστωθεί ότι έτσι μεγαλώνει η αποδοτικότητα της εργασίας κατά 7,64% .
- Για σιγά άνθρωπέ μου - του λέει με απορία ο πελάτης . Και πως βάζετε το πουλί σας πάλι μέσα μετά , χωρίς να το πιάσετε ;
- Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι κύριε - απαντά με φυσικό ύφος το γκαρσόνι . Εγώ πάντως χρησιμοποιώ το κουτάλι !
Ο Γιάννης περπατάει στο δρόμο και συναντάει το φίλο του το Νίκο, τον οποίον έχει να δει πολύ καιρό. Οπότε αρχίζουν να μιλάνε:
- Τί κάνεις ρε Νίκο; Καιρό έχω να σε δω!
- Aσε φίλε, έχω γραφτεί σε ένα πανεπιστήμιο στο εξωτερικό και σπουδάζω Ζωοκοινωνιολογία!
- Έλα ρε, πρώτη φορά το ακούω. Τί είναι πάλι αυτό;
- Θα σου πω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις. Έχεις χρυσόψαρο στο σπίτι σου;
- Ναι.
- Aρα, αγαπάς τα ζώα. Σωστά;
- Nαι.
- Αρα πρέπει να αγαπάς και τους ανθρώπους. Αρα σου αρέσουν και οι γυναίκες! Αρα δεν είσαι αδερφή!
- Ρε φίλε, δίκιο είχες. Μεγάλο πράγμα η Ζωοκοινωνιολογία!
Αμέσως μετά, συνεχίζονταςι το δρόμο του, βλέπει ένα άλλο φίλο του, το Βαγγέλη:
- Που να σου τα λέω ρε Βαγγέλη, πριν από λίγο είδα τον Νίκο.
- Καλά, που γυρνάει αυτός, χάθηκε!
- Σπουδάζει στο εξωτερικό Ζωοκοινωνιολογία!
- Και τι είναι πάλι αυτό;
- Θα σου πω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις. Έχεις χρυσόψαρο;
- Οχι!
- Ε, τότε είσαι αδερφή!