Ο Γιάννης περπατάει στο δρόμο και συναντάει το φίλο του το Νίκο, τον οποίον έχει να δει πολύ καιρό. Οπότε αρχίζουν να μιλάνε:
- Τί κάνεις ρε Νίκο; Καιρό έχω να σε δω!
- Aσε φίλε, έχω γραφτεί σε ένα πανεπιστήμιο στο εξωτερικό και σπουδάζω Ζωοκοινωνιολογία!
- Έλα ρε, πρώτη φορά το ακούω. Τί είναι πάλι αυτό;
- Θα σου πω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις. Έχεις χρυσόψαρο στο σπίτι σου;
- Ναι.
- Aρα, αγαπάς τα ζώα. Σωστά;
- Nαι.
- Αρα πρέπει να αγαπάς και τους ανθρώπους. Αρα σου αρέσουν και οι γυναίκες! Αρα δεν είσαι αδερφή!
- Ρε φίλε, δίκιο είχες. Μεγάλο πράγμα η Ζωοκοινωνιολογία!
Αμέσως μετά, συνεχίζονταςι το δρόμο του, βλέπει ένα άλλο φίλο του, το Βαγγέλη:
- Που να σου τα λέω ρε Βαγγέλη, πριν από λίγο είδα τον Νίκο.
- Καλά, που γυρνάει αυτός, χάθηκε!
- Σπουδάζει στο εξωτερικό Ζωοκοινωνιολογία!
- Και τι είναι πάλι αυτό;
- Θα σου πω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις. Έχεις χρυσόψαρο;
- Οχι!
- Ε, τότε είσαι αδερφή!

Πέντε οικοδόμοι δουλεύουν σε ένα γιαπί όταν ξαφνικά τον έναν απ αυτούς τον πιάνει φοβερό κόψιμο. Η οικοδομή όμως ήταν πολύ μακριά απο το σπίτι του και δε θα προλάβαινε οπότε πάει κάπου απόμερα στην οικοδομή και τα αμολάει.
Μετά απο καμιά βδομάδα πάλι τα ίδια. Ξαναπάει λοιπόν κάπου μέσα στην οικοδομή και κάνει τη δουλειά του. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετό καιρό. Κάποια μέρα όμως ο τύπος παρουσίασε ένα πρόβλημα. Δε μπορούσε να ενεργηθεί. Παρ όλο που είχε φοβερούς πόνους δε μπορούσε να ανακουφιστεί με τίποτα.
Πάει λοιπόν στο γιατρό. Μετά απο την εξέταση ο γιατρός του λέει:
- Συγγνώμη μήπως είστε οικοδόμος;
- Ναι γιατρέ μου, αλλά που το καταλάβατε;
- Θα σας πω του λέει, όμως πείτε μου κάτι μήπως κάνατε ποτέ την ανάγκη σας στην οικοδομή;
- Ναι, γιατρέ μου. Αλλά πείτε μου, τι φταίει;
- Μα είναι ολοφάνερο. Αγαπητέ μου, άλλη φορά να μη σκουπίζεστε με τσιμεντοσακούλες.
Ο αποχωρών Γενικός Διευθυντής μιας εταιρίας συναντά για τελευταία φορά τον νεαρό αντικαταστάτη του και του δίνει τρεις φακέλους:
- Πριν φύγει εκείνος τον οποίο διαδέχτηκα, έκανε το ίδιο και για μένα. Έτσι θα συνεχίσω την παράδοση και σε σένα, του είπε.
- Στο πρώτο σημάδι δυσκολίας, άνοιξε τον πρώτο φάκελο. Στην επόμενη δυσκολία, άνοιξε τον δεύτερο. Αν συνεχιστούν, άνοιξε τον τρίτο. Καλή τύχη!
Ο νέος διευθυντής γύρισε στο γραφείο του, άνοιξε ένα συρτάρι και έριξε τους φακέλους μέσα.
Έξι μήνες αργότερα, τα έξοδα ανέβηκαν και τα κέρδη έπεσαν κατακόρυφα. Σοκαρισμένος ο νεαρός, ανοίγει τον πρώτο φάκελο και διαβάζει:
- Ρίξε όλο το φταίξιμο σε μένα.
Την επόμενη μέρα, συγκαλεί Γενική Συνέλευση και κάνει ακριβώς αυτό. Με λίγη προσπάθεια, η κρίση ξεπεράστηκε.
Μετά από λίγο καιρό, οι πωλήσεις πέφτουν δραματικά. Ο απελπισμένος διευθυντής, ανοίγει τον δεύτερο φάκελο:
- Αναδιοργανώσου! έλεγε.
Η επόμενη μέρα, φέρνει την δεύτερη Γενική Συνέλευση και η αναδιοργάνωση απέδωσε καρπούς. Η κρίση ξεπεράστηκε.
Έναν χρόνο αργότερα, όλα πήγαν κατά διαόλου. Οι πωλήσεις στο πάτωμα. Τα έξοδα στο ταβάνι. Και δεν έφταναν όλα αυτά, όλοι κατηγορούσαν τον νέο διευθυντή. Βιαστικός ο νεαρός τρέχει στο γραφείο του, κλείνει πίσω του την πόρτα, βυθίζεται στην καρέκλα του, ανοίγει το συρτάρι, βγάζει τον τρίτο φάκελο και τον ανοίγει:
- Ετοίμασε τρεις φακέλους... Έγραφε.
Έντεκα άνθρωποι κρατούνταν από το ίδιο σκοινί που κρεμόταν από ένα ελικόπτερο, δέκα ήταν άντρες και μία γυναίκα.
Το σκοινί δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει και τους έντεκα, για αυτό και αποφάσισαν ότι ένας άνθρωπος θα έπρεπε να πέσει. Διαφορετικά θα έπεφταν όλοι. Δεν κατάφερναν να διαλέξουν τον άνθρωπο, αλλά ξαφνικά η γυναίκα, με δυνατή φωνή, ανακοίνωσε ότι προσφερόταν από μόνη της να πέσει. Στο κάτω κάτω, είπε, ήταν συνηθισμένη να θυσιάζει τα συμφερόντά της, μιας και:
1. Σαν μητέρα, πάντα έδινε προτεραιότητα στα παιδιά
2. Σαν σύζυγος, παραμέριζε τα συμφέροντά της για αυτά του συζύγου της
3. Σαν κόρη, υποτασσόταν στον πατέρα της
4. Σαν επαγγελματίας, άφηνε τα αφεντικά της να παίρνουν τη δόξα για τις δικές της επιτυχίες
5. Σαν γυναίκα, κοιτάζοντας ψηλά στο άπειρο και βάζοντας το χέρι στην καρδιά, η αποστολή της ζωής της ήταν να θυσιάζεται για τους άλλους, χωρίς να περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα!
Συγκινημένοι οι άντρες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα... Και φυσικά έπεσαν.
Ηθικο διδαγμα:
Ποτέ μην εμπιστεύσαι την αυταπάρνηση μία γυναίκας, μπορεί να είναι γενναία, αλλά δεν είναι ηλίθια!