Αντρας: Κούκλα μου που ήσουν όλη τη ζωή μου;
Γυναίκα: Κρυβόμουν από εσένα...
Αντρας: Είμαι φωτογράφος. Ψάχνω για ένα πρόσωπο σαν και το δικό σου!
Γυναίκα: Είμαι πλαστική χειρουργός. Ψάχνω για ένα πρόσωπο σαν και το δικό σου!
Αντρας: Καλησπέρα. Δεν είχαμε βγει ραντεβού μια φορά; Ή μήπως δύο;
Γυναίκα: Μάλλον μία φορά. Δεν κάνω ποτέ το ίδιο λάθος δύο φορές
Αντρας: Θα ήθελες να βρεθούμε αυτό το Σάββατο;
Γυναίκα: Λυπάμαι. Θα έχω πονοκέφαλο αυτό το Σαββατοκύριακο.
Αντρας: Βλέποντας το πρόσωπό σου, πρέπει να γυρίζουν πολλά κεφάλια!
Γυναίκα: Και βλέποντας το δικό σου, πρέπει να γυρίζουν αρκετά στομάχια!
Αντρας: Έλα, μην είσαι ντροπαλή, ζήτα μου να βγούμε!
Γυναίκα: Βεβαίως, βγες έξω.
Αντρας: Πιστεύω ότι θα μπορούσα να σε κάνω πολύ ευτυχισμένη...
Γυναίκα: Γιατί; Φεύγεις;
Αντρας: Τι θα απαντούσες αν σου ζητούσα να με παντρευτείς;
Γυναίκα: Τίποτα. Δεν μπορώ να μιλάω και να γελάω ταυτόχρονα.
Αντρας: Μπορώ να έχω το ονοματάκι σου;
Γυναίκα: Γιατί, δεν έχεις δικό σου;
Αντρας: Θέλεις να πάμε να δούμε μια ταινία;
Γυναίκα: Όχι, την έχω δει.
Αντρας: Νομίζω ότι κάπου σε έχω ξαναδεί!
Γυναίκα: Όντως. Για αυτό το λόγο δεν έχω ξαναπάει εκεί.
Αντρας: Η θέση δίπλα σου είναι άδεια;
Γυναίκα: Ναι, και θα είναι και η δικιά μου αν καθίσεις.

Ένας γεράκος πάει στην εκκλησία και θέλει να εξομολογηθεί.
Λέει:
- Πάτερ, έχω αμαρτήσει!
- Εντάξει .. Τέκνον μου... (Τί "τέκνον"; Τον έκοβε ο παπάς με το μάτι για να του βρεί θέση εκεί όπου κανείς με τα σωστά του δεν θέλει να πάει, αλλά που θα πάμε όλοι μας...)
- Λοιπόν, παπά, το 1943 τότε που οι Γερμανοί κυνηγούσαν τους Εβραίους άκουσα δυνατά χτυπήματα στην πόρτα μου. Δεν φοβόμουνα τους Γερμανούς ούτε τους Γκεσταπίτες γιατί ήμουν μαυραγορίτης. Ανοίγω και τι να δώ! Μιά όμορφη κοπελιά 16-17 χρονών. Μου είπε ότι είναι Εβραία. Μάρτυρας μου ο Θεός την πίστεψα. Την έκρυψα στο μαγαζάκι -πάνω στο πατάρι-, την τάιζα, την πότιζα, την έντυνα, αλλά κάποια στιγμή μπήκε ο πειρασμός και φτάσαμε στα ανεπανόρθωτα.
Και μετά το συνεχίζαμε σχεδόν κάθε βράδυ...
- Εντάξει εντάξει..., λέει και ο παπάς. Αυτά είναι ανθρώπινα! Νέοι και οι δυό σε συνθήκες πολέμου! Και πείνας και στέρησης... Μήν το σκέφτεσαι πια καθόλου!
- Ευχαριστώ πάτερ, αλλά τώρα που γεράσαμε μπορώ να της πω ότι ο πόλεμος τέλειωσε εδώ κι 60 χρόνια;