Παίζουν γκόλφ ο Μωυσής, ο Χριστός και ένας γεράκος. Πάει πρώτος ο Μωυσής, ελέγχει τον άνεμο, χτυπάει τη μπάλα και παααφ, μέσα στη λιμνούλα!
- "Φτου", κάνει ο Μωυσής.
Πάει στη λιμνούλα και λέει:
- "Νερά, ανοίξτε!"
Πραγματικά, ανοίγουν τα νέρα, μπαίνει στη λίμνη, χτυπάει το μπαλάκι και αυτό πηγαίνει μέσα στην τρύπα!
Πανηγυρισμοί και ενθουσιασμός στην κερκίδα.
Τώρα είναι η σειρά του Χριστού. Ελέγχει τον άνεμο, χτυπάει το μπαλάκι, παααφ μέσα στη λιμνούλα και αυτό.
- "Φτού", κάνει ο Χριστός.
Πάει στη λιμνούλα, περπατάει" επί του ύδατος" και λέει στο μπαλάκι:
- "Μπαλάκι, δεύρω έξω."
Πράγματι, το μπαλάκι ανεβαίνει στην επιφάνεια του νερού, το χτυπάει και αυτό πηγαίνει μέσα στην τρύπα.
Πανηγυρισμοί στην κερκίδα.
Χτυπάει το μπαλάκι και ο γεράκος και παααφ μέσα στη λιμνούλα! Καθώς πήγαινε στον πάτο, περνάει ένα μικρό ψάρι και τρώει το μπαλάκι. Πάει ένα μεγάλο ψάρι και τρώει το μικρό και ανεβαίνει στην επιφάνεια. Ύστερα, πάει ένας γλάρος, πιάνει το μεγάλο ψάρι και πετάει ψηλά. Έπειτα, πάει ένας αετός, ταρακουνάει το γλάρο, πέφτει κάτω το μεγάλο ψάρι, ανοίγει το στόμα του, βγαίνει από μέσα το μικρό ψάρι, ανοίγει το στόμα του, βγαίνει από μέσα το μπαλάκι και μπαίνει στην τρύπα.
Τότε, γυρνάει ο Χριστός στο γεράκο και του λέει:
- "Τι θα γίνει βρε πατέρα; Θα αφήσετε τις μαλαγανιές, να παίξουμε καμιά φορά;"
Το τσίρκο Μεντράνο έρχεται στην Αθήνα τακτικά εδώ και πολλά χρόνια. Πριν 10 χρόνια που είχε ξανάρθει, πήγε ένας τύπος και αγόρασε 10 εισιτήρια κολλητά στην πρώτη σειρά και άραξε φαρδύς πλατύς, τα πόδια πάνω στη μια καρέκλα, το σακάκι στην άλλη, τη τσάντα από την άλλη...
Σε λίγο πλάκωσε πολύς κόσμος, ήτανε βλέπεις και η πρώτη μέρα. Τίγκα το τσίρκο και μερικοί δοκιμάσανε να καθίσουν στις άδειες θέσεις του τύπου. Μουλάρωσε αυτός και δείχνοντας τα εισιτήρια δεν άφηνε κανένα. Όρθιοι πολλοί, αραχτός αυτός, έγινε το έλα να δεις. Επεισόδια, φασαρία, βρισιές, γενική αγανάκτηση αλλά οι θέσεις παρέμεναν άδειες.
Σβήνουν τα φώτα και βγαίνει ένας κλόουν, βλέπει το τύπο, παίρνει χαμπάρι την όλη κατάσταση και λέει από τα μικρόφωνα, δείχνοντάς τον με το δάκτυλο:
- Μήπως ο κύριος είναι το πίσω μέρος ενός γαϊδάρου;
Γενική χαρά στο νοήμον κοινόν. "Μπράβο φίλε. Πες του τα του παλιό μα**κα. Μας έπρηξε τ αρχ**α ο πούστης" φωνάζανε διάφοροι αγανακτισμένοι. Ο τύπος κόμπλαρε τελείως και προσπαθούσε να βρει κάτι να πει στον κλόουν. Ήτανε και μα**κία η ερώτηση, τον γιουχάριζε και η γαλαρία, τα έπαιξε τελείως και με νευρικές κινήσεις, φανερά τσαντισμένος τα μαζεύει και φεύγει άρον-άρον.
Από τότε η απάντηση στο σχόλιο του κλόουν του έγινε έμμονη ιδέα. Το έκανε σκοπό ζωής. Δίνει για πρώτη δέσμη, μπαίνει στη νομική και τελειώνει με άριστα. Στη συνέχεια κάνει ένα master στη γλωσσολογία 2 χρόνια και καπάκι άλλα 2 ένα PHD στην ειδική ετυμολογία και ρίζες της γλώσσας. Παρακολουθεί και καμιά δεκαριά εξειδικευμένα σεμινάρια για αρχαίους συγγραφείς, διαβάζει και ένα τόνο βιβλία και γίνεται κινητή εγκυκλοπαίδεια της Ελληνικής Γλώσσας. Διακεκριμένος επιστήμονας που λένε.
Γεμάτος αυτοπεποίθηση, του την είχε στημένη του κλόουν. "Που θα πάει, δεν θα ξανάρθει;" σκεφτότανε, "θα τον σβήσω. Τι σκατά σπουδάζω τόσο καιρό"
Πράγματι, προχθές ήλθε πάλι το τσίρκο Μεντράνο, δέκα χρόνια μετά από εκείνη τη μέρα που σημάδεψε τη ζωή του. Τα ίδια σκηνικά επαναλαμβάνονται: Δέκα εισιτήρια στη πρώτη γραμμή ο δικός σου, της που**νας από κόσμο, οι γνωστοί τσακωμοί κλπ. Ο τύπος ... το παπί.
Βγαίνει πάλι ο κλόουν (δέκα χρόνια πιο γερασμένος), τον κόβει και του ρίχνει τη μαγική ατάκα:
- Μήπως ο κύριος είναι το πίσω μέρος ενός γαϊδάρου;
Ο άνθρωπός μας, τον κοιτάει με ύφος υπεροπτικό και γεμάτος πια σιγουριά και αυτοπεποίθηση του λέει:
- Αι γα**σου ρε μαλάκα!
Ηταν 10 τρελοί μέσα σε ένα δωμάτιο στο τρελοκομείο και ήθελαν να φύγουν και ξαφνικά λέει ο ένας:
- Το βρήκα, θα βγούμε απο την κλειδαρότρυπα.
Πάει ο ένας να βγεί και πέφτει κάτω.
Πάει ο δεύτερος, ο τρίτος, ο τέταρτος, ο πέμπτος, ο έκτος, ο έβδομος, ο όγδοος, ο ένατος, και όλοι πέφτουν κάτω.
Πάει ο δέκατος να δει γιατί πέφτουν και λέει:
- Α, τους μαλάκες, αφού είχε το κλειδί απο πίσω!
Μια μεγάλη χιονοστιβάδα πέφτει σε ένα μοναστήρι στις ιταλικές Άλπεις και σκοτώνει μεμιάς 75 καπουτσίνους καλόγερους!
Καλόγεροι, γαρ, πάνε, φυσικά, στον Παράδεισο. Ο Αγιος Πέτρος, όμως, παίζει ταβλάκι με ένα χερουβείμ εκείνη την ώρα και δεν αδειάζει να τους υποδεχτεί προσωπικώς. Πάει, λοιπόν, ένας άγγελος και του λέει:
- Αγιε, μόλις έφτασαν εβδομήντα πέντε καπουτσίνοι.
Και αυτός:
- Ε, και τι με νοιάζει εμένα; Όποιος τους παρήγγειλε, να τους πληρώσει!
Ένα ζευγάρι από την Αλάσκα αποφάσισε να πάει στην Φλόριντα για διακοπές τον Δεκέ΅βριο, να ξεφύγει λίγο από το χιόνι και την παγωνιά. Κανόνισαν να ΅είνουν στο ίδιο ξενοδοχείο, όπου πέρασαν, χρόνια πριν, και τον ΅ήνα του ΅έλιτος.
Επειδή ό΅ως και οι δύο είχαν δουλειές, κανόνισαν ο άντρας να φτάσει Τετάρτη και η γυναίκα Πέ΅πτη.
Φτάνοντας λοιπόν, ο σύζυγος στο ξενοδοχείο ΅ια ΅έρα πριν, διαπιστώνει ΅ε χαρά ότι τα δω΅άτια διαθέτουν πλέον και Η/Υ και αποφασίζει να στείλει ένα e-mail στην αγαπη΅ένη του γυναικούλα. Κατά λάθος ό΅ως ξεχνά ένα γρά΅΅α στην ηλεκτρονική διεύθυνση και το στέλνει χωρίς να ξέρει τις συνέπειες του αθώου του λάθους.
Στο Χιούστον ΅ια χήρα, είχε ΅όλις γυρίσει από την κηδεία του άντρα της και πήγε στον Η/Υ να τσεκάρει τα συλλυπητήρια e-mails (έτσι γίνεται στην Α΅ερική) από φίλους και συγγενείς. Μόλις διαβάζει το πρώτο, πέφτει ξερή, λιπόθυ΅η στο πάτω΅α. Εκεί την βρίσκει λίγο ΅ετά ο γιος της, και κοιτώντας την οθόνη του ανοιχτού υπολογιστή, διαβάζει το e-mail και παθαίνει κι αυτός την πλάκα του.
ΠΡΟΣ: Την αγαπη΅ένη ΅ου γυναίκα.
ΘΕΜΑ: Έφτασα!
"Ξέρω πως εκπλήσσεσαι που παίρνεις mail από ΅ένα.
Έχουν laptop πλέον εδώ και ΅πορείς να στείλεις όπουθέλεις. Μόλις έφτασα και ΅πήκα ΅έσα... Όλα είναι έτοι΅ακαι για σένα που θα έρθεις αύριο. Ανυπο΅ονώ να σε δω.
Ελπίζω να έχεις το ίδιο καλό ταξίδι ΅ε ε΅ένα.
Υστερόγραφο: Πολύ ζέστη εδώ κάτω!"
Ένας Κρητικός κάθεται στο λιμάνι και περιμένει το πλοίο που θα τον πάει στον Πειραιά.
Είναι εκνευρισμένος γιατί το πλοίο αργεί να έρθει. Πάνω στα νεύρα του, αρχίζει και κλωτσάει ότι βρίσκει μπροστά του. Ξαφνικά κλωτσάει ένα λυχνάρι. Το λυχνάρι χτυπάει σε μια πέτρα, σκάει και βγαίνει ένα τζίνι. Tο Τζίνι βλέπει τον Κρητικό και του λέει:
- Ευχαριστώ αφέντη μου με γλίτωσες. Ήμουν τόσα χρόνια κλεισμένος εκεί μέσα... πες-μου τώρα τη χάρη θέλεις να σου κάνω και θα σου τη κάνω για να είμαστε πάτσοι...
- Θέλω του λέει ο κρητικός να φτιάξεις ένα δρόμο από το Ηράκλειο μέχρι τον Πειραιά, να πηγαίνω με το αυτοκίνητο μου ή με το γαϊδουράκι μου!
- Δεν γίνεται του λέει το τζίνι, αυτό που ζητάς είναι τρομερά δύσκολο ακόμα και για ένα Τζίνι. Θέλει χιλιάδες τόνους άμμου, εκατοντάδες εργολάβους, τεχνικούς, χιλιάδες εργάτες, και ας μη σου αναφέρω τα μπλεξίματα με τις κακοτεχνίες, τα φακελάκια, τα ΙΚΑ Μίκα σύκα και όλες τις άδειες... Σκέψου κάτι λίγο πιο εύκολο
Πράγματι... Σκέφτεται ο κρητικός και του λέει:
- Θέλω να κάνεις την γυναίκα μου να με καταλαβαίνει...
Kαι τότε το τζίνι του λέει:
- Από που είπες ότι θες να ξεκινήσει ο δρόμος;
Κάποια τηλεφωνεί στην πυροσβεστική και λέει:
- Θέλω να αναφέρω μια φωτιά στο σπίτι μου.
- Πού είναι, κυρία μου; ρωτά ο πυροσβέστης στην άλλη άκρη της γραμμής.
- Στην κουζίνα μου, απαντά.
- Όχι, λέει αυτός, εννοούσα, πως θα πάμε εκεί;
- Λοιπόν, μπορείτε να μπείτε από την μπροστινή είσοδο, να διασχίσετε το διάδρομο, να περάσετε από το σαλόνι, ή να μπείτε από την πίσω πόρτα, να ανεβείτε τις σκάλες και είναι ακριβώς εκεί, εξηγεί η κυρία.
- Με συγχωρείτε κυρία μου, λέει ο πυροσβέστης, αυτό που ήθελα να πω, ήταν πώς θα πάμε από ΕΔΩ που είμαστε ΕΚΕΙ που είστε;
Μετά από μια μικρή διακοπή, η κυρία ρωτά:
- Μα καλά, δεν έχετε πια εκείνα τα μεγάλα κόκκινα φορτηγά;
Ήταν ένας άνθρωπος πολύ ευσεβής και ήθελε να έχει τον πιο υπέροχο πίνακα του Μυστικού Δείπνου, όσο και να του κόστιζε.
Τελικά πήγε στον καλύτερο ζωγράφο και του λέει:
- Γειά σας. Θα ήθελα να μου ζωγραφίσετε τον Μυστικό Δείπνο με τον πιο υπέροχο τρόπο. Τα χρήματα δεν με απασχολούν...
- Εντάξει, ελάτε σε 6 μήνες.
Περνούν οι 6 μήνες και πηγαίνει πάλι στον ζωγράφο:
- Γεια σας. Είμαι ο κύριος που είχε ζητήσει τον πίνακα με τον Μυστικό Δείπνο.
- Ναι βέβαια. Πάμε επάνω να σας τον δείξω.
Του τον δείχνει και ήταν πραγματικά υπέροχος πίνακας. Υπέροχα χρώματα, ρεαλιστικά καλοφτιαγμένα πρόσωπα...
- Δεν λέω, πολύ ωραίος, λέει ο πελάτης, αλλά θα ήθελα και λίγη κίνηση.
- Εντάξει, αυτό διορθώνεται, απλά δώστε μου 3 μήνες περιθώριο.
Περνούν οι 3 μήνες, ξαναπηγαίνει στον ζωγράφο, ο πίνακας ήταν 1000 φορές καλύτερος. Ένα αληθινό έργο τέχνης!
- Πραγματικά υπέροχος, λέει ο πελάτης, αλλά θα ήθελα λίγη ακόμα κίνηση.
- Μα άνθρωπέ μου, πίνακας είναι! εκνευρίζεται ο ζωγράφος. Πόση κίνηση να έχει πια;
- Ναι, έχετε δίκιο, αλλά θα ήθελα λίγη περισσότερη κίνηση...
- Ξαναελάτε σε 2 μήνες...
Ξαναπηγαίνει σε δύο μήνες:
- Γεια, ήρθα για τον πίνακα του Μυστικού Δείπνου...
- Α, ναι! Πηγαίνετε πάνω να τον δείτε, και κατεβήτε να με πληρώσετε.
Πηγαίνει ο πελάτης πάνω, και τι να δει! Ο Χριστός να κάθεται και να κάνει ναργιλέ, οι μαθητές πάνω στα τραπέζια να χορεύουν ζεϊμπέκικο, και η Μαρία η Μαγδαληνή να τραβάει κάποιον προς τις τουαλέτες...
Βάζει τις φωνές!
Ανεβαίνει πάνω ο ζωγράφος.
- Τι είναι αυτό, άνθρωπέ μου! ρωτάει έξαλλος ο πελάτης.
Και ο ζωγράφος απαντά:
- Πραγματικά δεν ξέρω! Εγώ όταν τον τελείωσα ήταν όλοι στις θέσεις τους!