Έξυπνα ανέκδοτα, Εξυπνα ανεκδοτα
Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου.
Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
- «Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα. «Ποιος είπε ; δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;»
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:
- «Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια», απαντά.
- «Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: ;Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό;», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
- «Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
- «Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
- «Ρε δεν πάτε να γα**θείτε όλοι, μα**κες γιαπωνέζοι!»
- «Ποιος το είπε αυτό;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
- «Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
- «Ποιος το είπε αυτό;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
- «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991».
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
- «Ρε δε μας παίρνεις καμιά π**α, λέω γω!»
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
- «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:
- «Α γα**σου ρε μα**κισμένο, Σουζούκι».
Ατάραχος ο γιαπωνέζος:
- «Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
- «Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπου**έλο».
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
- «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του».
The boss of a big company needed to call one of his employees about an urgent problem with one of the main computers. He dialled the employees home phone number and was greeted with a childs whispered, "Hello?".
Feeling put out at the inconvenience of having to talk to a youngster the boss asked, "Is your Daddy home?"
"Yes", whispered the small voice.
"May I talk with him?" the man asked.
To the surprise of the boss, the small voice whispered, "No."
Wanting to talk with an adult, the boss asked, "Is your Mommy there?"
"Yes", came the answer.
"May I talk with her?"
Again the small voice whispered, "No".
Knowing that it was not likely that a young child would be left home alone, the boss decided he would just leave a message with the person who should be there watching over the child. "Is there any one there besides you?" the boss asked the child.
"Yes" whispered the child, "A policeman".
Wondering what a cop would be doing at his employees home, the boss asked, "May I speak with the policeman"?
"No, hes busy", whispered the child.
"Busy doing what?, asked the boss.
"Talking to Daddy and Mommy and the Fireman", came the whispered answer.
Growing concerned and even worried as he heard what sounded like a helicopter through the ear piece on the phone the boss asked, "What is that noise?"
"A hello-copper", answered the whispering voice.
"What is going on there?", asked the boss, now alarmed.
In an awed whispering voice the child answered, "The search team just landed the hello-copper"
Alarmed, concerned and more than just a little frustrated the boss asked, "Why are they there"?
Still whispering, the young voice replied along with a muffled giggle:
"Theyre looking for me"
Είναι η πρώτη σου φορά. Καθώς ξαπλώνεις πίσω οι μύες σου σφίγγουν. Προσπαθείς να τον κάνεις να καθυστερήσει ψά χνοντας για δικαιολογία, αλλά αυτός δεν πτοείται καθώς σε πλησιάζει.
Ρωτάει αν φοβάσαι κι εσύ κουνάς το κεφάλι αρνητικά. Έχει μεγαλύτερη εμπειρία, αλλά είναι η πρώτη φορά που το δάχτυλό του βρίσκει το σωστό μέρος. Το βάζει πιο βαθιά κι εσύ ανατριχιάζεις. Το σώμα σου τεντώνεται, αλλά αυτός είναι ευγενικός όπως ακριβώς υποσχέθηκε!
Σε κοιτάει βαθιά στα μάτια και σου ζητάει να τον εμπιστευτείς - το έχει ξανακάνει πολλές φορές. Το ψύχραιμο χαμόγελό του σε ηρεμεί καθώς ανοίγεις διάπλατα για να του δώσεις περισσότερο χώρο για ευκολότερη είσοδο. Αρχίζεις να τον παρακαλάς να βιαστεί, αλλά αυτός προχωράει πολύ αργά, θέλοντας να σου προκαλέσει όσο το δυνατόν λιγότερο πόνο. Καθώς πιέζει κοντύτερα, προχωρώντας βαθύτερα, αισθάνεσαι τον ιστό να υποχωρεί. Ο πόνος διαπερνάει ολόκληρο το σώμα σου και αισθάνεσαι λίγο αίμα να τρέχει καθώς εκείνος συνεχίζει. Δείχνει ανήσυχος και σε ρωτάει αν πονάει πολύ...
Τα μάτια σου γεμίζουν δάκρυα καθώς κουνάς το κεφάλι αρνητικά και τον παροτρύνεις να συνεχίσει. Αρχίζει να μπαινοβγαίνει με τέχνη αλλά το μούδιασμα σε κάνει να μην τον αισθάνεσαι μέσα σου. Μετά από μερικές ξέφρενες στιγμές, αισθάνεσαι μια έκρηξη μέσα σου καθώς εκείνος το τραβάει έξω. Ακόμα ανάσκελα, αναπνέεις λαχανιασμένα, όλο χαρά που τελείωσε.
Σε κοιτάει και με ένα ζεστό χαμόγελο σε ρωτάει αν αισθάνεσαι καλά και σε διαβεβαιώνει ότι τώρα θα είναι πολύ καλύτερα από πριν. Εσύ τον ευχαριστείς λέγοντάς του πόσο καλός οδοντογιατρός είναι. Ήταν, βλέπεις, η πρώτη φορά που σου έκαναν εξαγωγή δοντιού!