Πρώτη φορά έρχεσαι στο Γιοχάνεσμπουργκ;
Κάποια μέρα, ένας κύριος ξεκινάει ένα επαγγελματικό ταξίδι, για ένα συνέδριο που οργάνωνε η εταιρεία του στο Γιοχάνεσμπουργκ της Αφρικής. Αφού έχει κανονίσει τις λεπτομέρειες του ταξιδιού, έχει φιλήσει σταυρωτά τη γυναίκα του και έχει μαζέψει τις βαλίτσες του ξεκινάει για το αεροδρόμιο. Όλως περιέργως, το αεροπλάνο της Ολυμπιακής Αεροπορίας, ξεκινάει χωρίς καθυστέρηση.
Μετά από ένα ήρεμο ταξίδι, ο κύριος φτάνει στον προορισμό του. Διαπιστώνει όμως ότι έφτασε 6 ώρες νωρίτερα από ότι περίμενε. Έτσι άρχισε να ψάχνει τρόπους για να σκοτώσει την ώρα του μέχρι να αρχίσει το συνέδριο. Τι καλύτερο από ένα σινεμαδάκι... μιας και η δουλειά δεν του άφηνε ελεύθερο χρόνο για τέτοιες "πολυτέλειες".
Αρχίζει λοιπόν να περιπλανιέται στους κυρίως δρόμους και τα σοκάκια, αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Απελπισμένος, ρωτάει τον πρώτο περαστικό:
- Με συγχωρείτε κύριε, θα μπορούσατε να μου πείτε που υπάρχει κάποιο σινεμά;
- Αα.. πρώτη φορά έρχεστε στο Γιοχάνεσμπουργκ; ρωτάει ο εν λόγω τύπος...
- Ναι, γιατί;
Ο τύπος αποφεύγει να απαντήσει. Παρ όλα αυτά, δίνει τις οδηγίες στον κύριο για το πως να πάει στο κοντινότερο σινεμά.
Πραγματικά, σε χρόνο μηδέν φτάνει έξω από το σινεμά, όπου έχει σχηματιστεί μία τεράστια ουρά μπροστά στο ταμείο. Ο κύριος κάθεται υπομονετικά στην ουρά, όπου παρατηρεί κάθε καρυδιάς καρύδι να παρελαύνει μπροστά του. Μετά από αρκετή ώρα, φτάνει στο ταμείο.
- Θα ήθελα ένα εισιτήριο...
- Πλατεία ή εξώστη; ρωτάει η ταμίας, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.
- Δώστε μου ένα πλατεία..
- Ααα .. πρώτη φορά έρχεστε στο Γιοχάνεσμπουργκ;
- Ναι γιατί;
- Ξέρετε, στο σινεμά συνήθως οι μαύροι παίρνουν εισιτήριο για πλατεία, ενώ οι λευκοί για εξώστη.
- Α, καλά.. δώστε μου ένα εξώστη τότε...
Η ταμίας του δίνει το εισιτήριο και μπαίνει βιαστικά μέσα για να προλάβει την αρχή της ταινίας. Αφού κάθεται στον εξώστη και βολεύεται, ξεκινάει η ταινία "Saving Private Ryan". Όπως είναι γνωστό όμως, οι ταινίες του Spielberg κρατάνε μπόλικες ώρες, με αποτέλεσμα ο τύπος να αρχίσει να έχει πρόβλημα με την κύστη του. Σηκώνεται βιαστικά, παρόλο που δεν ήθελε να χάσει στιγμή από την ταινία και αρχίζει να ψάχνει το σινεμά για τουαλέτα.
Σε κάποια στιγμή, και ενώ έχει ακούσει λογής σχόλια για το κεφάλι του που κρύβει το πανί, ο κύριος γυρίζει βιαστικά στον πρώτο που βρίσκει μπροστά του και τον ρωτάει.
Με συγχωρείτε κύριε, ψάχνω για την τουαλέτα, αλλά δεν την βρίσκω πουθενά. Που στο διάολο την έχουν βάλει;
- Α, Πρώτη φορά έρχεστε στο Γιοχάνεσμπουργκ; τον ρωτάει ο τύπος...
- Ναι ρε φίλε, γιατί;
- Ξέρεις, εδώ δεν έχουμε τουαλέτα. Όποιος θέλει να κατουρήσει, την βγάζει και κατουράει από κάτω στην πλατεία.
- Μα .. οι άνθρωποι από κάτω;
- Μην ανησυχείς.. δεν λένε τίποτα...
Ο κύριος ελαφρά σοκαρισμένος, τρέχει γρήγορα προς την γωνιακή άκρη του εξώστη. Η κύστη του τον πίεζε φοβερά έτσι την βγάζει έξω ντροπαλά, και αρχίζει να κατουράει από κάτω, με γυρισμένη την πλάτη για να μην τον βλέπουν.
Σε κάποια στιγμή, ακούγεται μία φωνή από την πλατεία...
- Ρε φιλάρααααα... πρώτη φορά έρχεσαι στο Γιοχάνεσμπουργκ;
Ο κύριος σαστίζει.. αλλά απαντάει...
- Ναι γιατί;
- Ε κούνα την λίγο ρε μαλ*κα... όλο εμένα κατουράς!

Είμαι ένας επαγγελματίας κτίστης. Την ημέρα του ατυχήματος δούλευα στην στέγη μιας εξαόροφης οικοδομής. Μετά το πέρας της εργασίας μου είδα ότι μου περίσσευαν περίπου 250 κιλά τούβλα.
Αντί να τα κατεβάσω στα χέρια από την σκάλα απεφάσισα να τα βάλω σε ένα βαρέλι και να τα κατεβάσω με μια τροχαλία που ευτυχώς υπήρχε στην στέγη από πριν. Σπρώχνω λοιπόν το βαρέλι στο κενό, το γεμίζω με τα 250 κιλά τούβλα και κατεβαίνω στον δρόμο.
Λύνω το σκοινί κρατώντας το γέρα για να κατεβάσω τα τούβλα αργά και σταθερά Όπως γράφω και στο έντυπο που μου δώσατε, το βάρος μου είναι 62 κιλά. Ξαφνιασμένος από ένα δυνατό τράβηγμα, τα `χασα και ξέχασα να αμολήσω το σκοινί. Όπως αντιλαμβάνεστε απογειώθηκα και άρχισα μια ταχεία άνοδο παράλληλα προς την οικοδομή. Στο τρίτο πάτωμα περίπου συναντήθηκα με το βαρέλι που κατέβαινε. Αυτό εξηγεί τα κατάγματα του κρανίου και της ωμοπλάτης μου. Η συνάντηση με το βαρέλι επιβράδυνε την άνοδο μου και συνέχισα να ανεβαίνω μέχρι που τα δάχτυλα του δεξιού μου χεριού χώθηκαν μέσα στην τροχαλία.
Έως τότε, είχα βρει ήδη τον εαυτό μου και έτσι μπόρεσα να κρατηθώ γέρα από το σκοινί παρά τον πόνο μου. Την ίδια στιγμή το βαρέλι συγκρούεται με το πεζοδρόμιο και του φεύγει ο πάτος. Ελευθερωμένο από το βάρος των τούβλων το βαρέλι ζύγιζε τώρα 25 κιλά. Όπως καταλαβαίνετε ξεκίνησα μια γρήγορη κάθοδο παράλληλα προς την οικοδομή. Στο τρίτο πάτωμα περίπου, συναντήθηκα με το βαρέλι που ανέβαινε. Αυτό εξηγεί τα κατάγματα στους αστραγάλους και τα τραύματα στο κάτω μέρος του σώματός μου.
Αυτή τη φορά η σύγκρουση με το βαρέλι με φρενάρισε αρκετά ώστε να απαλύνει την πτώση μου πάνω στο σωρό από τα τούβλα. Με λύπη μου σας πληροφορώ ότι ξαπλωμένος κατάχαμα, ακινητοποιημένος από τον πόνο κοιτώντας το άδειο βαρέλι έξι πατώματα πάνω από το κεφάλι μου, χάνω τις αισθήσεις μου και αμολάω το σκοινί...
Αυτό εξηγεί τα κατάγματα στο θώρακα και τα πλευρά.
Ο Δηλών.
Η πράσινη φούσκα.
Τρεις φίλοι παθαίνουν αυτοκινητιστικό δυστύχημα και πάνε στον παράδεισο.
Εκεί τους περιμένει ο Αγιος Πέτρος ο οποίος βάζοντας τους μέσα τους είπε να προσέχουν την πράσινη φούσκα, και μετά ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του.
Μετά από 2 μέρες ταβλιάζεται και ένας γνωστός τους και πηγαίνοντας στον παράδεισο είδε τον Αγιο Πέτρο ο οποίος του τόνισε να προσέχει την πράσινη φούσκα.
Προχωρώντας βλέπει τον πρώτο φίλο του να είναι με μια γρια 90 χρόνων με ένα δόντι, και να τον πασπατεύει, και τον ρωτάει:
- Τι έγινε φίλε μου και είσαι σε αυτή την κατάσταση;
- Αστα, πάτησα την πράσινη φούσκα, απαντάει ο άλλος.
Συνεχίζοντας την διαδρομή του βλέπει και τον δεύτερο φίλο του να είναι με μια 120χρονη, χωρίς πόδι και μάτι γρια και να τον πασπατεύει και τον ρωτά:
- Τι γίνεται εδώ;
- Αστα, πάτησα την πράσινη φούσκα, απαντάει και αυτός.
Μετά από λίγο συναντά και τον τρίτο ο οποίος ήταν με μια ξανθιά γκομενάρα γαλανομάτα, με 1.20 πόδι, θεά, και τον ρωτά:
- Τι γίνεται εδώ;
Και η ξανθιά απαντάει:
- Αφήστε τα κύριε, πάτησα την πράσινη φούσκα!