Κάποτε σ ενα χωριό ένας κυνηγός διηγούνταν σε συγχωριανούς του μια ιστορία που του συνέβει στην Αφρική, κατά τη διάρκεια ενός σαφάρι.
- Λέει, λοιπόν πως ενώ κυνηγούσε στη ζούγκλα, είδε ξαφνικά πίσω από έναν θάμνο ένα λιοντάρι να τον αγριοκοιτάζει. Τότε, αν και τρόμαξε, έστρεψε το όπλο του εναντίον του και πυροβόλησε, αλλά αστόχησε. Τότε άρχισε το λιοντάρι να τον κυνηγάει. Ενώ αρχικά είχε μια απόσταση 50 μέτρων,το λιοντάρι όλο και πλησίαζε, μέχρι που σχεδόν τον έφθασε και ετοιμάσθηκε να του χυμήσει. Ω του θαύματος όμως,το λιοντάρι την τελευταία στιγμή γλυστρά και ο κυνηγός καταφέρνει και αποκτά πάλι μια απόσταση ασφαλείας 50 μ. πάλι. Το κυνηγητό όμως συνεχίζεται,σύμφωνα με τη διήγησή του. Μόλις το λιοντάρι τον ξαναπλησιάζει, μα τι τύχη! Ξαναγλυστρά και ξαναπέφτει. Η ομήγυρη που ακούει την ιστορία δαγκώνει τα νύχια της από την αγωνία. Η διήγηση συνεχίζεται με 3-4 παρόμοιες σκηνές,οπότε ο σπαστικός της παρέας παρεμβαίνει και λέει:
"Σώπα ρε μεγάλε με την κωλοφαρδία σου! Τόσες φορές σε πλησίασε το λιοντάρι και κάθε φορά γλυστρούσε κι εσύ ξέφευγες. Εγώ θα είχα χεστεί από τον φόβο μου!
- Οπότε ο άλλος γυρίζει και του απαντάει:
Κι εσύ που νομίζεις ρε φίλε ότι πατούσε το λιοντάρι και γλύστραγε κάθε φορά!
Ο Ζωολογικός κήπος αποφάσισε να χαρίσει την ελευθερία σε μια ζέβρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε μαζί τους. Έτσι την έστειλαν σε ένα ήρεμο αγρόκτημα.
- Όταν έφθασε εκεί, στο πρώτο ζώο που συνάντησε είπε:
- Είμαι η ζέβρα, εσύ τι είσαι; - Είμαι η αγελάδα, απάντησε αυτή.
- Και τι κάνεις εδώ; Ρώτησε η ζέβρα; - Κάνω γάλα για τον αφέντη μου και μου το αρμέγουν κάθε μέρα, απάντησε η αγελάδα. Πιο κάτω, συνάντησε άλλο ζώο.
- Είμαι η ζέβρα, εσύ τι είσαι; - Είμαι η κότα, απάντησε αυτή.
- Και τι κάνεις εδώ; Ρώτησε πάλι η ζέβρα.
- Κάνω αυγά για το αφεντικό μου κάθε μέρα, απάντησε η κότα. Πιο κάτω συνάντησε ένα άλογο.
- Είμαι η ζέβρα, εσύ τι είσαι; - Είμαι ένα άλογο, απάντησε αυτό.
- Και τι κάνεις εδώ; ξαναρώτησε η ζέβρα.
- Βγάλε τις πιτζάμες σου, για να σου δείξω.
Eνα τυφλό λαγουδάκι και ένα τυφλό φίδι γεννήθηκαν σε αυτόν τον κόσμο.
Ηταν η μοίρα τους να συναντηθούν κάποτε μέσα σε έναν λαχανόκηπο.- Ξέρεις κάτι, λέει το φίδι. Είμαι τυφλός και σε όλη μου την ζωή αναρωτιόμουν τι ακριβώς είμαι.
- Και εγώ το ίδιο, λέει το λαγουδάκι. Εχω και εγώ την ίδια απορία. Ισως μαζί μπορέσουμε να λύσουμε το μυστήριο.
- Εντάξει, είπε το φίδι και άρχισε να τυλίγεται γύρω από το λαγουδάκι. Το μύρισε, το άγγιξε και στο τέλος, είπε:
- Χμμμ, είσαι μικρό, μαλακό και ζεστό και έχεις και γούνα. Επίσης τα αυτιά σου είναι μεγάλα, και έχεις και μια φουντωτή ουρίτσα, προσθεσε το φίδι.
Σταμάτησε για λίγα λεπτά να σκεφτεί και είπε:
- Ξέρω τι είσαι... Είσαι ένα λαγουδάκι...
- Ωωωω, σε ευχαριστώ πολύ, είπε το λαγουδάκι. Τώρα είναι η σειρά μου να σε βοηθήσω. Αρχισε να μυρίζει το φίδι, το πατούσε ελαφρά με τις πατούσες του, το άγγιξε με την μουσούδα του και είπε:
- Για να δούμε... Είσαι μακρύ και κρύο και γλυστερό και έχεις διχαλωτή γλώσσα. Εχεις και φολίδες στο σώμα σου.. Ξέρω.. Πρέπει να είσαι δικηγόρος... !
Ήταν ο μπαμπάς καρχαρίας και προσπαθούσε να μάθει στον γιό καρχαρία πως κυνηγούν τα διαφόρων ειδών θηράματα.
Την φώκια με ξαφνική επίθεση, τα μικρά ψάρια έτσι, το άλλο έτσι…
- «και τον άνθρωπο;» ρωτάει ο γιός, «πως τον κυνηγούν;»
- «αααα…» λέει ο μπαμπάς καρχαρίας, «έχει πολύ ειδική διαδικασία, άκου προσεκτικά:
Ον πλησιάζεις απο τα βαθιά προς τα πάνω και βγάζεις λίιιιιιιγο το πτερύγιό σου έξω απο το νερό και κάνεις έναν κύκλο γύρω του, 5 μέτρα μακριά του, και ξαναβουτάς βαθιά.
Ανεβαίνεις πάλι, βγάζεις πιο πολύ το πτερύγιό σου, κάνεις έναν κύκλο γύρω του απέχοντας 3 μέτρα, και ξαναβουτάς βαθιά.
Ανεβαίνεις και δείχνεις ΟΛΟ το πτερύγιό σου και κάνεις έναν κύκλο γύρω του, απέχοντας 1 μέτρο!»…
- «Μα καλά!» τον διακόπτει ο γιός καρχαρίας, «δεν μπορώ απλά να τον δαγκώσω και να τον φάω βρε μπαμπά; τι είναι όλη αυτή η διαδικασία πια;»
- «Ε καλά…» λέει ο πατέρας, «άμα θες να τον φας με τα σκατά, φάτον….»