Een rijke industrieel spreekt op een receptie een bevriend minister aan:
"Beste vriend, ik moet je eens wat vragen!"
"Vraag maar!", antwoordt de minister
"Mijn jongste zoon, wordt 27 dit jaar. Hij verslijt nog steeds zijn broek op het unief. Hij doet niet anders dan hele dagen doorbrengen op café, bij vrienden, drinken en grappen uithalen. Hij doet verder niks! Hij is nog te lui voor werk te zoeken! Heb jij geen jobke voor hem?"
Waarop de minister:
"Geen probleem, ik benoem hem tot mijn adjunct met een salaris van 10.100 euro per maand!"
Industrieel:
"Nee, da's een veel te hoog loon! Hij moet er toch wat inspanning voor doen!"
Minister:
"Oh, dan maak ik hem cabinet-chef, 6.000 euro per maand!"
Industrieel:
"Maar nee, da's nog altijd veel teveel. hij moet de waarde van het geld leren kennen!"
Minister: dan maak ik hem diensthoofd op één of ander ministerie aan 4500 euro per maand!"
Industrieel:
"Maar nee, ik wil dat mijn zoon onderaan de ladder begint, hard moet werken en begint aan maximum 1200 euro per maand!"
Minister:
"Spijtig, dan kan ik niks voor U doen!"
Industrieel:
"Ное? En waarom niet?
Minister:
"Voor zulke plaatsen moet je slagen in een examen!"
Een notaris zoekt een nieuwe medewerker om zijn akten af te stempelen. En omdat op sommige formulieren wel 10 stempels nodig zijn, moet de nieuwe medewerker natuurlijk tot 10 kunnen tellen.
De eerste sollicitant meldt zich, gaat zitten en de notaris vraagt of hij tot 10 kan tellen."Ja, natuurlijk", antwoordt de man, "10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0"
"Ja goed", zegt de notaris, "maar kun je dat ook vooruit?"
"Nee", is het antwoord, "ik heb hiervoor bij de NASA gewerkt en daar telden we altijd zo."
"Niet geschikt. Ik wens u nog een prettige dag verder en stuurt u a. U. B. even de volgende naar binnen."
De volgende sollicitant, als hij gevraagd wordt of hij tot 10 kan tellen zegt hij:
"Jazeker, 1, 3, 5, 7, 9, 10, 8, 6, 4, 2."
"Ja, maar кunт u niet van 1 tot 10 tellen in de normale volgorde?"
"Nee", zegt de man, "ik ben postbode geweest en zo heb ik altijd geteld als ik de huisnummers naliep."
"Bedankt en tot ziens, de volgende a. U. B.!"
De notaris weer:
"Кunт u tot 10 tellen?"
De derde kandidaat:
"Zeker, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10."
"Dat is geweldig, waar hebt u hiervoor gewerkt?"
"Nou, bij de gemeente."
"Bij de gemeente? Daar sta ik van te kijken. Zeg eens, niet dat het nodig is, maar кunт u ook verder tellen dan 10?" vroeg de notaris."Maar natuurlijk. Boer, vrouw, koning, aas."
De belastingsinspecteur komt langs bij een synagoge. Terwijl hij de boeken controleert vraagt hij de Rabbijn:
"Ik zie dat u veel kaarsen koopt, wat doet u eigenlijk met het overgebleven kaarsvet?"
"Goede vraag ", zegt de Rabbijn, er zich van bewust dat de inspecteur een gat in de boekhouding probeert bloot te leggen, "Dat sparen we op en geven het terug aan de fabrikant. Eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een dооs met gratis kaarsen toe."
"Oh " zegt de belastingsinspecteur, enigszins teleurgesteld omdat zijn ongewone vraag een praktisch antwoord heeft.
Maar onverstoorbaar gaat hij door met zijn stuitende vraagstelling:
"En hое gaat dat dan met de Matzes? (koekjes) Wat doet u met de kruimels ?"
"Ah!" zei de Rabbijn, en realiseerde zich dat de inspecteur hem nog steeds wil betrappen op een niet te beantwoorden vraag.
"Wij verzamelen de kruimels en geven deze terug aan de fabrikant. Eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een dооs met gratis Matzes toe."
"Ik begrijp het, " antwoordt de inspecteur, snel nadenkend over hое hij het deze betweterige Rabbijn verder moeilijk kan maken.
"Nou Rabbijn, dan rest me nog één vraag, wat doet u met alle overblijfselen van de besnijdenissen ?"
"Ook hierbij verspillen wij niets!" antwoordt de Rabbijn.
"Wij verzamelen alle stukjes voorhuid en sturen deze naar de Belastingdienst, eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een lul om de boeken te controleren."