Om de kerk een beetje aantrekkelijker te maken, heeft meneer pastoor de hulp van enkele bouwvakkers ingeroepen. Alles verloopt vlot en wel, tot zuster Ursula verneemt dat deze bouwvakkers tijdens het middagmaal hun boterhammen verorberen zonder een gebedje op voorhand.
Dat kan zo niet langer dacht zuster Ursula,en besloot de volgende dag, samen met haar boterhammen eens gaan te zeggen aan onze bouwvakkers hое het dan wel moet.
De volgende dag vertrekt zuster Ursula met haar knapzak naar de bouwvakkers,12 uur stipt komt zij aan de kerk aan. Maar helaas, de werkmannen waren vandaag al eerder in hun lunchpakket gevlogen.
Stom van verbazing krijgt zuster Ursula bijna een beroerte als ze ziet hое gretig de bouwvakkers aan het eten zijn.
Toch krijgt ze iets over haar lippen en zegt :
Maar allez mannen, dat kan toch zo niet,denken jullie dan nooit aan JezusChristus ?
De werkmannen kijken elkaar aan en vragen
« Kende gij Jezus Christus jong? »,
« Kende gij dieje »
Iedereen zit met zijn mond vol tanden,tot op een gegeven moment de ploegbaas eraan komt gestrompeld
« Hey, baas kende gij Jezus Christus jong? »
«Nee », zegt de baas, « Waarom ? »
« DIEJE ZIJN WIJF STAAT HIER MET ZIJN BOTERHAMMEN ! »
's Morgens werd ik wakker en was 45. Alhoewel ik me niet bijzonder goed voelde hoopte ik toch dat mijn vrouw mij gelukkige verjaardag zou wensen. Tot mijner teleurstelling zei ze niet eens goedemorgen. Bij het onbijt hebben de kinderen mij niet eens aangesproken. Op het werk aangekomen, riep mijn secretaresse :
"Gelukkige verjaardag".
Gelukkig dat ik was dat toch iemand aan mij dacht, maar anderzijds was ze de enige. Zelfs de collega's herinnerden zich niets van mijn verjaardag. Tegen de middag stelde mijn secretaresse voor om samen een hap te gaan eten. Het was het leukste dat men mij al had voorgesteld die dag. Dus zijn we samen een aperitief gaan drinken en dan gaan eten. Op de terugweg vroeg ze zich af waarom terug naar het bureau te gaan. Het was een mooie dag, dus vroeg ze om bij haar thuis de dag te gaan doorbrengen. Eens bij haar aangekomen, bood ze mij een glas aan en zei " Stoort het als ik mij wat relaxer ga aankleden?" Geen twijfel, het ging een zeer interessante namiddag worden. Zij stapte haar slaapkamer in, en kwam terug met een grote verjaardagstaart, gevolgd door mijn echtgenote, mijn kinderen, mijn baas en enkele collega's. En ik, ik zat daar in't salon compleet in mijnen bloten fliккеr.
Daarom heb ik mijn secretaresse ontslagen...
Het is de laatste vlucht van de boordcommandant voor hij met pensioen gaat.
Na enige tijd vliegen zegt hij tegen de copiloot:
"Vеrdоriе, ik had al zo lang eens een looping willen maken met een vliegtuig, en nu is dit mijn laatste kans."
Zegt de copiloot:
"Man, dit kan je niet maken! we hebben 6 stewardessen en 200 passagiers aan boord. Denk daar eens aan!"
De vlucht gaat verder en een kwartiertje later grijpt de boodcommandant in een opwelling de intercom:
"De volledige crew wordt onmiddellijk in de cockpit verwacht!"
De volledige bemanning bevindt zich nu in de cockpit en de boordcommandant herhaalt zijn wens. De stewardessen zijn wel te vinden voor zijn plannetje, maar toch wijzen ze op de gevaren die de passagiers kunnen lopen. Plotseling zegt één van de stewardessen:
"Laten wij het aan de passagiers zelf vragen en indien zij akkoord zijn, kan de commandant zijn looping uitvoeren."
Zo gezegd, zo gedaan en de stewardessen begeven zich in het gangpad om de mening van de passagiers te vragen.
Wetend dat het voor de piloot zijn laatste kans is om zijn wens uit te voeren en al een beetje onder invloed van de reeds geserveerde aperitiefjes is iedereen laaiend enthousiast:
"Dat de commandant maar eens een looping maakt met het vliegtuig, klinkt uit menige keel, dat breekt bovendien de eentonigheid van de vlucht."
Er wordt gecontroleerd of er geen losliggende voorwerpen meer rondslingeren, want dat is gevaarlijk, en of wel degelijk alle gordels zijn vastgeklikt. Tevreden gaat de chef-steward naar de cockpit om te melden dat iedereen in spanning zit te wachten.
Nadat de boordcommandant nog enkele zwenkingen naar links en rechts heeft uitgevoerd om de stemming er nog meer in te brengen, neemt hij de microfoon vast en spreekt de bemanning en de passagiers toe:
"Beste mensen, dank zij u kan ik mijn wens vervullen, en aangezien er iedereen klaar voor is, zullen we nu de looping aanvangen."
IJzige stilte en spanning in het vliegtuig...
Langzaam trekt de boordcommandant het stuurwiel naar zich toe en kreunend stijgt het vliegtuig in een verticale kromming, om dan met een volledige achterwaartse cirkelbeweging terug in zijn oorspronkelijke baan te komen. De looping is gelukt!
Het toestel wordt op automatische piloot geschakeld en zowel de boordcommandant als de co-piloot stuiven naar de passagiers toe, om te zien of alles in orde is.
Iedereen is uitzinnig van pret, de armen zwaaien in de hoogte en de kelen roepen zich schor. De commandant krijgt vele felicitaties en menigmaal wordt hij de hand geschud.
Hij wurmt zich door de laaiende маssа tot achter in het toestel.
Plotseling gaat het toiletdeurtje open en komt er een besmeurde man tevoorschijn:
"PLEZANT Hé!!!"
Achmed wordt bij de RVA geroepen omdat hij na 5 jaar in België nog geen dag heeft gewerkt. De ambtenaar overloopt samen met Achmed de mogelijkheden.
"Ik heb hier een job als bakkershulp, de baas is sympathiek en het wordt goed betaald."
"Neen,neen, dat gaat niet. Bakkers die werken 's nachts en dat is veel te vermoeiend"
"Nou, ik heb hier ook nog een job in een schrijnwerkerij. Het is geen nachtwerk en betaalt ook erg goed"
"Neen,neen, dat gaat niet. Werken aan die machines is veel te gevaarlijk, ik zou kunnen in mijn vingers snijden, neen, dat wil ik niet."
"Maar deze job is niet gevaarlijk hооr, je kan beginnen als hulp in een bouwbedrijf, lekker buiten in de zon en heel goed betaalt."
"Neen,neen, dat gaat niet. Zakken cement, bakstenen enz..., dat is veel te zwaar en slecht voor de rug, dat wil ik niet"
Waarop de ambtenaar:
"Mijnheer, houdt u van reizen?"
"Ja,ja, reizen dat zie ik wel zitten."
"En houdt u van sекs?"
"Ja,ja, sекs daar hou ik ook van, dat zeker."
Waarop de ambtenaar:
"Wel, kus dan mijn kloten en keer terug naar uw land!"
Een zeer rijke ondernemer spreek een bevriende minister aan:
“Vriend, ik moet je wat vragen!"
"Vraag maar” antwoordt de minister “Mijn jongste zoon wordt dit jaar 28, maar verslijt nog steeds zijn broeken op de universiteit. Hij doet niets anders dan de hele dag een beetje drinken in het café, samen met zijn vrienden stappen en grappen uithalen. Hij is zelfs nog te lui om zijn eigen werk te zoeken! Heb jij misschien werk voor hem? ” De minister antwoordt:
“Geen probleem, ik benoem hem wel tot mijn helper met een salaris van 10.000 euro per maand” Rijke ondernemer:
“Nah, dat is wel erg veel hооr, hij moet er toch ook nog wat voor doen!” Minister:
“Oh, dan zet ik hem in het kabinet als chef, 6.000 euro per maand"
"Hm, dat is nog altijd te hoog, zo leert hij nooit de waarde van het geld kennen!” zegt de ondernemer. “Nou” zegt de minister en denkt nog even na “dan maak ik hem als hoofd op één of ander ministerie, 4.500 euro per maand” De rijke ondernemer is het er nog niet mee eens en zegt:
“Ik wil dat mijn zoon onderaan de ladder begint, hard moet werken en begint met een loon van 1.200 per maand” De minister zegt:
“Dan kan ik je jammer genoeg niet verder helpen"
"Maar waarom dan niet?” vraagt de rijke ondernemer verbaast.
Waarop de minister zegt:
“Tja, voor zulke werkplekken moet je een diploma hebben!”