Μία μέρα , στην τάξη του Μπόμπου , εμφανίστηκε ο τοπικός επιθεωρητής ο οποίος θέλοντας να διαπιστώσει το πόσο καλή δουλειά γίνεται στο σχολείο , είπε στην δασκάλα να κάνει ένα τεστ νοημοσύνης στα παιδιά .
Έτσι , η δασκάλα σκέφτεται λίγο και καταλήγει σε ένα βιαστικό τεστ . Σηκώνεται από την καρέκλα της και λέει στην τάξη .
- Ποίο παιδάκι θα μου πει πως μπορούμε να βάλουμε μία τρύπα μέσα σε μια άλλη τρύπα ;
Με το που ακούγεται η λέξη " τρύπα " όλα τα βλέμματα στρέφονται προς τον Μπόμπο , ο οποίος όμως δίχνει να βρίσκεται σε βαθιά σκέψη . Ενώ όλοι περιμένουν να πει κάτι ο Μπόμπος , πετάγεται η Ελενίτσα ...
- Κυρία , κυρία , κυρία ...
- Ναι Ελενίτσα , λέει η δασκάλα απευθύνοντάς της το λόγο .
- Να . έτσι , λέει η Ελενίτσα και ενώνοντας τους δείκτες και τους αντίχειρές της , τοποθετεί την εικονική αυτή τρύπα γύρω από το στόμα της .
- Μπράβο Ελενίτσα , λέει η δασκάλα .. ήταν πολύ ευρηματικό .. ποιο παιδάκι θα μου πει τώρα πως να βάλουμε δύο τρύπες σε μια τρύπα ;
Το βλέμμα όλων ξαναπέφτει στο Μπόμπο, ο οποίος όμως μουρμουρίζει επιθετικά , χωρίς να γίνεται κατανοητός ..
- Κυρία , κυρία , κυρία ... ξαναπετάγεται η Ελενίτσα.
- Ναι Ελενίτσα ;
- Να .. έτσι .. και τοποθετεί ξανά την εικονική τρύπα στο πρόσωπό της .. αυτή τη φορά πάνω από τα ρουθούνια της .
- Μπράβο Ελενίτσα .. την επαινεί ξανά η δασκάλα ..
Ο Μπόμπος στο μεταξύ είχε αρχίσει να αφρίζει . Δεν ήταν δυνατόν να του την " έμπαινε " έτσι η Ελενίτσα ... Μετά από λίγο ακολουθεί και τρίτη , πιο εξελιγμένη ερώτηση ...
- Ποίο παιδάκι θα μου πει , πως να βάλουμε 3 τρύπες σε μια τρύπα αυτή τη φορά .
Ο Μπόμπος κοντεύει να σκάσει , γιατί και αυτή τη φορά δεν έχει απάντηση .. Ενώ ξαναπετάγεται η Ελενίτσα ...
- Κυρία , κυρία , κυρία ...
- Ναι Ελενίτσα ... ;
- Να έτσι , και αυτή τη φορά βάζει την εικονική τρύπα πάνω από το στόμα της και τα ρουθούνια της ...
- Συγχαρητήρια Ελενίτσα , λέει η δασκάλα , είσαι πολύ έξυπνη ...
Έξαλλος πλέον ο Μπόμπος πετάγεται και λέει στην δασκάλα ...
- Εγώ κυρία , μπορώ να βάλω 9 τρύπες σε μία τρύπα ...
- Πώς θα το κάνεις αυτό Μπόμπο ; .. εκφράζει την απορία της η δασκάλα ..
- Θα βάλω μια φλογέρα στον κώ**ο της Ελενίτσας !
Κάποιος κατεβάζει τον αγλέουρα πίσω από την βιτρίνα ενός εστιατόριου. Στο πεζοδρόμιο περνάει ένας Αλβανός, τον βλέπει να τρώει και τρέχουν τα σάλια του. Βλέπει ο γευματίζων τον Αλβανό και του κάνει νόημα να μπει μέσα. Μόλις πλησιάζει τον ρωτάει:
- Ρε φίλε, τι συμβαίνει και κάθεσαι εκεί και μετράς τις μπουκιές μου;
- Να αφεντικό, τι να σου κάνω... Έεεχω τρεις μέρες να φάω..
- Α, γι αυτό στενοχωριέσαι; του λέει ο άλλος, μη φοβάσαι και αυτό αντιμετωπίζεται εύκολα...
Φωνάζει το γκαρσόνι και του λέει να φέρει μια μεγάλη κανάτα νερο. Το γκαρσόνι την φέρνει, γεμίζει αυτός ένα ποτήρι και λέει στον Αλβανό να πιει...
- Μα αφεντικό, λέει αυτός, εεεγω δεν διψάω... πεινάω...
- Ρε, πιες που σου λέω, του λέει ο άλλος, θα δεις... θα σου κάνει καλό.
Ο Αλβανός τι να κάνει, κατεβάζει το ποτήρι, κι εξακολουθεί να κοιτάζει τον δικό μας με πεινασμένο βλέμμα...
- Εντάξει είσαι τώρα; ρωτάει αυτός.
- Τι Εντάξει αφεντικό, λέει αυτός, αφού σου λέω... Δεν διψάω... Πεινάααω..
- Καλά... Πιες ακόμη ένα, και του δίνει και δεύτερο ποτήρι.
Τι να κάνει ο δικός σου, κατεβάζει και το δεύτερο.
Ο άλλος τον ξαναρωτάει:
- Εντάξει τώρα;...
- Όχι αφεντικό, σου είπα, δεν διψάω... Πεινάω, απαντάει ο τύπος... κάπως αδύναμα.
- Α φιλαράκο, εσύ νομίζω πως έχεις πρόβλημα, πιες άλλα δυο ποτήρια... και τον υποχρεώνει να πιει αλλά δυο...
Τα πίνει ο Αλβανός και... Κοντεύει να σκάσει απ το νερό...
- Τώρα ρε μεγάλε τι γίνεται; ρωτάει ο πρώτος.
- Τι να γίνεται αφεντικό; απαντάει αυτός βαριανασαίνοντας και με την κοιλιά του να έχει γίνει σαν... Μπαλόνι,... δεν βλέπεις;... Ωωχ... κοντεύω να σκάσω...
- Ωραία, τώρα θες να φας κάτι;
- Αστειεύεσαι αφεντικό; Τι να φάω τώρα μ αυτό το χαλί...
- Ε είδες ρε μπαγάσα, λέει ο άλλος θριαμβολογώντας, είδες που σου έλεγα; Εσύ χρυσέ μου δεν πεινούσες, διψούσες...
Καποιος απελπισμένος άνεργος βγαίνει στην αγορά με σκοπό την αναζήτηση εργασίας!
Σε κάποια στιγμή μπαίνει μέσα σε μια βιοτεχνία!
Βρίσκει το αφεντικό και του λέει απελπισμένος πως χρειάζεται επειγόντως δουλειά!
Συμφωνούνε στον μισθό και ο άνεργος χαίρεται που τα κατάφερε...
Την ώρα που φεύγει, ξαφνικά γυρνάει και λέει στο αφεντικό:
- Ξέρετε, έχω ένα μικρό προβληματάκι το οποίο όμως δεν πιστεύω να σας ενοχλεί!
- Τι δηλαδή;
- Να μωρέ, δεν έχω αρχίδια!
- Αααα! Δεν γίνεται να σας προσλάβω, λέει συγχυσμένος ο εργοδότης...
Συνεχίζεται αυτό για αρκετές μέρες. Κάθε φορά που βρίσκει δουλειά, μόλις αναφέρει το πρόβλημά του, τον ξαποστέλνουνε...
Κάποια μέρα πάει στο γραφείο του δημάρχου, και ζητά δουλειά.
Ο δήμαρχος του λέει πως προσλαμβάνεται.
- Ξέρετε, λέει ο άνεργος, έχω ένα προβληματάκι... Δεν έχω αρχίδια...
- Α, μην μου στεναχωριέσαι, λέει ο δήμαρχος, δεν είναι πρόβλημα αυτό. Απλά μωρέ θα πρέπει να έρχεσαι από τις 12 το μεσημέρι και μετά για δουλειά!
Στεναχωριέται ο άνεργος και φοβούμενος ότι έτσι θα παίρνει μειωμένο μισθό λέει:
- Μα εγώ δεν έχω πρόβλημα με την ώρα... Μπορώ να ξυπνάω από νωρίς...
Τον χτυπά ο δήμαρχος στην πλάτη και του λέει:
- Όχι μωρέ, δεν είναι αυτό... Απλά εμείς εδώ μέχρι τις 12, ξύνουμε τα αρχίδια μας!
Η ζηλιάρα σύζυγος για να σιγουρευτεί ότι ο άντρας της, που είναι αντιπρόσωπος και ταξιδεύει, σε κάθε ταξίδι του, του ζωγραφίζει ένα λαγό στα οπίσθια.
- Αμα σβηστεί ο λαγός, του λέει, πάει να πει ότι με απάτησες.
Σ ένα ταξίδι πράγματι του τυχε κάτι καλό του ανθρώπου. Να τ άφηνε να πάει χαμένο;
Έλα όμως που σβήστηκε ο λαγός μετά απ τη δουλειά;
Πιάνει μπογιά και πινέλο και ζωγραφίζει έναν λαγό. Απ τη βιασύνη του όμως τον ζωγραφίζει στη λάθος μεριά. Γυρίζει σφυρίζοντας σπίτι του. Η γυναίκα του μόλις μπαίνει μέσα, του κάνει τον καθιερωμένο έλεγχο. Έκπληκτη βλέπει τον λαγό στην άλλη μεριά κι όχι σ αυτή που τη ζωγράφισε αυτή.
- Με απάτησες, απάτησες, του λέει, πήγες μ άλλη.
- Μα γυναίκα, δε σβήστηκε ο λαγός.
- Ναι, αλλά είναι στη λάθος μεριά.
- Α, δε σου πα. Συνάντησα κάτι φίλους και βγήκα μαζί τους για κυνήγι.
Ξαφνικά πέφτει μια πιστολιά πολύ κοντά μου. Ε, κι ο λαγός τρόμαξε κι άλλαξε μεριά.
Πως ανοίγουν τις κονσέρβες οι Μαθηματικοί;
Μάζεψαν αντιπροσώπους από τους Μαθηματικούς, τους Φυσικούς και τους Χημικούς και τους έδωσαν το εξής πρόβλημα. Πως θα μπορέσουν να ανοίξουν μια σφραγισμένη κονσέρβα; Πρώτοι είπαν θα ξεκινήσουν οι φυσικοί. Κλείστηκαν μέσα σ" ένα μεγάλο αμφιθέατρο και άρχισαν να ψάχνουν τη λύση. Ύστερα από ένα μισάωρο, βγήκαν όλοι χαρούμενοι και φώναζαν: Βρήκαμε τη λύση, βρήκαμε τη λύση! Τους ρώτησε τότε η επιτροπή ποια ήταν η λύση που έλεγαν, και οι φυσικοί απάντησαν:Θα θέσουμε την κονσέρβα σε περιστροφική κίνηση γωνιακής ταχύτητας 20m/sec. Καθώς θα στριφογυρίζει, θα τη βομβαρδίσουμε με σωματίδια ζήτα, με αποτέλεσμα να λιώσει το μέταλλο και να μην πάθει τίποτα απολύτως το περιεχόμενο της κονσέρβας. Πολύ ωραία, είπαν οι κριτές, ας δοκιμάσουν οι χημικοί τώρα. Πράγματι μπήκαν οι χημικοί στο αμφιθέατρο και προσπαθούσαν να λύσουν με τη σειρά τους κι αυτοί, αυτό το δύσκολο πρόβλημα. Όπως και οι φυσικοί, έτσι και οι χημικοί μετά από κάνα μισάωρο βγήκαν κι αυτοί με χαρές και πανηγύρια και φώναζαν:Το βρήκαμε! Το βρήκαμε! Τους ρώτησε κι αυτούς η επιτροπή για τη λύση. Και οι χημικοί έδωσαν την εξής απάντηση:Θα βάλουμε την κονσέρβα μέσα σ" ένα κουβά με νερό. Θα προσθέσουμε μια χημική ένωση του σιδήρου και θα βάλουμε και ηλεκτρόδια από βανάδιο. Θα εφαρμόσουμε τάση 200 μVolt ανάμεσα στα ηλεκτρόδια με αποτέλεσμα να διαλυθεί το μέταλλο. Στο μεταξύ θα έχει εξατμιστεί και το νερό, οπότε μας μένει μόνο το περιεχόμενο της κονσέρβας καθαρό και έτοιμο για φάγωμα. Πάρα πολύ ωραία, είπαν οι κριτές, για να δούμε όμως και τους μαθηματικούς. Μπήκαν και οι μαθηματικοί στο αμφιθέατρο και άρχισαν να συζητούν το πρόβλημα. Έμειναν μέσα στον αμφιθέατρο τρεις και μισή ώρες και οι κριτές είχαν αρχίσει να ανησυχούν. Ύστερα από τρεις και μισή ώρες συνεχόμενης σύσκεψης, βγήκαν επιτέλους οι μαθηματικοί καταϊδρωμένοι, κουρασμένοι, ξεθεωμένοι, φωνάζοντας: Επιτέλους το βρήκαμε! Επιτέλους! Και πριν προλάβει να τους ρωτήσει η επιτροπή, αυτοί άρχισαν να μιλάνε:Είχαμε τη λύση μπροστά μας και δεν τη βλέπαμε! Η λύση που βρήκαμε ήταν τόσο απλή στη χρήση αλλά και τόσο δύσκολη στη σύλληψη!, Λοιπόν; τους ρώτησαν οι κριτές, ποια είναι αυτή η λύση; Και οι μαθηματικοί είπαν:Έστω μια ανοιχτή κονσέρβα...
Ένας τύπος, στον πάγκο του μπαρ, σκυμμένος, βαρύς και ασήκωτος.
Κοιτάει Συνέχεια το ποτήρι του. Επί μίση ώρα έτσι, εντελώς ακίνητος. Κάποιος άλλος, αλέγρος και καλαμπουρτζής, που έπαιζε μπιλιάρδο με τις ώρες, τον πιάνει το μάτι του έτσι να κοιτάει το ποτό του ατελείωτα και να μην πίνει, και για πλάκα μια και δυο αρπάζει το ποτήρι του αλλουνού και το κατεβάζει μονορούφι. Ο τύπος μας βάζει τα κλάματα.
- Έλα ρε φιλάρα, μια πλάκα κάναμε! Θα σου παραγγείλω ένα ίδιο, κερνάω εγώ. Δεν γουστάρω να βλέπω άντρες να κλαίνε!
Και ο δικός μας...
- Δεν είναι αυτό. Είναι που η σημερινή μέρα είναι η χειρότερη της ζωής μου. Πρώτα, παρακοιμήθηκα το πρωί και άργησα να πάω στο γραφείο. Το αφεντικό μου τσατίστηκε και με απόλυσε. Βγαίνω να πάρω το αυτοκίνητο μου και μου το είχαν κλέψει. Το δήλωσα στην αστυνομία και μου είπαν καλά κρασιά που θα το ξαναβρείς. Παίρνω ένα ταξί να γυρίσω σπίτι και ξεχνάω μέσα το πορτοφόλι με όλες πιστωτικές κάρτες. Το παρατηρώ τελευταία στιγμή, φωνάζω τον ταξιτζή να σταματήσει και αυτός την κοπάνισε ρίχνοντας μου μια μούντζα. Μπαίνω στο διαμέρισμα και πέφτω απάνω στη γυναίκα μου στο κρεβάτι με τον θυρωρό. Φεύγω αηδιασμένος, μπαίνω σ αυτό εδώ το μπαρ κι απάνω που ετοιμαζόμουνα να bάλω ένα τέλος στη ζωή μου, εμφανίζεσαι εσύ και... μου πίνεις το δηλητήριο! ΕΙΜΑΙ Η ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΓΚΑΝΤΕΜΗΣ;