Ήταν ο Κώστας και ο Γιώργος, δύο φίλοι από παλιά. Τώρα πια, σπούδαζαν, και δυστυχώς, ο Γιώργος, θα πήγαινε να σπουδάσει στη Ρωσία. Ο Κώστας τη μέρα πριν φύγει του είπε:
Ήταν ο Κώστας και ο Γιώργος, δύο φίλοι από παλιά. Τώρα πια, σπούδαζαν, και δυστυχώς, ο Γιώργος, θα πήγαινε να σπουδάσει στη Ρωσία. Ο Κώστας τη μέρα πριν φύγει του είπε:
- Τώρα που το λες, θα το σκεφτώ και μπορεί να έρθω κι εγώ.
- Έλα τότε.
- Α, δεν μπορώ τώρα, έχω μερικές δουλειές να κανονίσω. Μια που θα πας εκεί, όταν μπορέσεις, γράψε μου ένα γράμμα για το πως είναι τα πράγματα εκεί.
Γράψε μου με κόκκινο στυλό αν όλα τα πράγματα είναι καλά και ωραία εκεί, και με μπλε αν είναι χάλια μέρος για να ζήσει κανείς.
Έτσι λοιπόν, ο Κώστας, μετά από τρεις μήνες, λαμβάνει ένα γράμμα από το φίλο του το Γιώργο.
Αγαπητέ Κώστα,
Τα πράγματα εδώ πέρα είναι τέλεια. Οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι, η αστυνομία πολύ οργανωμένη, οι μισθοί είναι υψηλοί, τα ξενοδοχεία φτηνά, ο κόσμος φιλικός... Το μόνο εκνευριστικό πράγμα εδώ πέρα είναι ότι δεν μπορείς να βρεις πουθενά μπλε μελάνι.
Στα όρια του Θεσσαλικού κάμπου γίνεται ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ Ανω και Κάτω Κοιλάδας.
Ο Μήτσος όμως, από την Ανω Κοιλάδα, πρέπει να πάει στο χωράφι να διορθώσει μια ζημιά και χάνει τον αγώνα. Αργότερα στο καφενείο ρωτάει τους φίλους του να του πουν τι έγινε. (Οι διάλογοι προσπαθούν να μιμηθούν
Την θεσσαλική προφορά. Μην περιμένετε πάντως να στείλω και mp3).
- "Κιρδίσαμε 3 - 0", του λένε.
- "Κι ποιους έβαλε το πρώτ;", ρωτάει ο Μήτσος.
- "Ο Γιάννς, τς Φωτούλας, που χει το φούρνο στον πέρα μαχαλά!" του λένε.
- "Κι του δεύτερου;" ρωτάει πάλι όλο αγωνία ο Μήτσος.
- "Η Κώτσους, τον ξέρς, δεν τον ξερς;" έρχεται η απάντηση.
- "Κι του τρίτου; Ποιους έβαλι του τρίτου;" συνεχίζει τις ερωτήσεις ο Μήτσος.
- "Μόνιτς! (= Μόνη της! Μάλλον το γήπεδο ήταν κατηφορικό... Μάλλον προς Κίσσαβο, Όλυμπο μεριά έγινε.)", του απαντάνε.
Και ο Μήτσος:
- "Αρε, δεν ήξηρα ότι είχαμι κι Γιουνγκουσλάβο!"