Ένας Έλληνας τρώει ήσυχα-ήσυχα το δείπνο σε ένα εστιατόριο, όταν ένας τυπικός Αμερικάνος τουρίστας, μασώντας προκλητικά τσίχλα, έρχεται και κάθεται απροσκάλεστος δίπλα του.
Ο Έλληνας τον αγνοεί, και ο Αμερικάνος δυσαρεστημένος, ξεκινάει την παρακάτω κουβέντα.
Αμερικάνος:
- Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας (βαριεστημένος):
- Φυσικά.
Αμερικάνος:
- Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το εξωτερικό το βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, το κάνουμε κρουασάν και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ο Έλληνας ακούει ατάραχος.
Αμερικάνος:
- Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας:
- Φυσικά.
Αμερικάνος:
- Εμείς πάλι όχι . Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα υπολείμματα, κουκούτσια, φλούδες κλπ, τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε τα κάνουμε μαρμελάδα και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Αταραχος ο Έλληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και ρωτά με τη σειρά του.
Έλληνας:
- Τα προφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε;
Αμερικάνος:
- Τα πετάμε φυσικά.
Έλληνας:
- Εμείς όχι. Τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε μαστίχες και τα πουλάμε στους Αμερικάνους.
Ένας Ελληνοαμερικάνος επισκέπτεται τον αδερφό του, βοσκό στην Κρήτη. Έχει μαζί του κι ένα σκύλο ράτσας Αλάσκας. Τον βλέπει ο βοσκός και παρακαλά.
- Aσε μου ρε αδερφέ το σκύλο εδώ, εγώ θα τον έχω στην περιποίηση, και τέτοιο σκύλο δε βρίσκω εδώ ενώ εσύ θα ξαναβρείς!
- Ναι! του λέει κι ο ξενιτεμένος άλλά θέλω να ζει σαν ... Άνθρωπος! Εμείς στην Αμερική είμαστε πολύ φιλόζωοι!
- Να μην στεναχωριέσαι! Στη μάντρα ή στο σπίτι θα τον έχω πάντα μαζί μου και μόνο κρέας και γάλα θα τρώει! Με τα πολλά λύγισε ο Αμερικάνος στη θέληση του αδερφού του. Περνάνε δέκα χρόνια, μοιραία πεθαίνει ο σκύλος. Τηλεφωνά ο βοσκός στον αδερφό του, και παίρνει την απάντηση.
- Α!είπαμε σαν άνθρωπος! θα τον κηδέψεις χριστιανικά.
- Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;
- Πές το στον παπά του χωριού να το κάνει!
Πάει ο βοσκός στον παπά του λέει ότι θέλει χριστιανική κηδεία για το λυκόσκυλο και του λέει ο παπάς:
- Σήφη, την τσικουδιά να την λιγοστέψεις! ήντα ναι αυτά που μου ζητάς!
- Μα ο αδερφός μου λέει... Παίρνει το κινητό (ναι! το νου σας! όλοι οι βοσκοί στην Κρήτη είχαν κινητά πριν τους δικηγόρους! ζωοκλοπές βλέπετε!) και μιλά με τον αδερφό του.
- Δώσε μου τον παπά! - λέει εκείνος: Έλα παπα-Λάμπρο με ακούς; δυόμισυ χιλιάδες δολάρια σου στέλνω για την κηδεία του σκύλου αλλά να γίνει όπως πρέπει! εντάξει;
- Εντάξει! εντάξει.
Κλείνει το κινητό ο παπάς και λέει του Σήφη.
- Καλά ρε κουμπάρε! γιατί δεν μου λές από την αρχή ότι ο σκύλος σου... Ήταν Ορθόδοξος;

Δυο χωριάτες, ο Γιώργης και ο Θανάσης που δεν είχαν πάει ποτέ τους στην πόλη αποφασίζουν να πάνε να δουν το μεγάλο πολυκατάστημα που άνοιξε.
Πάνε στα "αγροτικά είδη" και λέει ο ένας στον άλλο:
Θανάσης: Για δες ωρέ Γιώργη, "βιταμινούχος τροφή για χοίρους".
Γιώργη: Δεν αγοράζουμε να τη δοκιμάσουμε.
Θανάσης: Και δεν τ αγοράζουμε Πάνε στα "ηλεκτρονικά είδη" Θανάσης: Κοίτα Γιώργη: πλυντήριο για να μην πλένεις τα ρούχα στη σκάφη.
Γιώργης: Δεν αγοράζουμε ρε Θανάση να το δούμε.
Θανάσης: Και δεν αγοράζουμε Στα "είδη υγιεινής:
Θανάσης: Κοίτα Γιώργη, μια μεγάλη βούρτσα για τον καμπινέ.
Γιώργης: Δεν αγοράζουμε Θανάση να τη δοκιμάσουμε.
Θανάσης: Και δεν αγοράζουμε
Μετά από λίγες μέρες συναντιούνται:
Γιώργης: Που λες Θανάση πώς τη βρήκες τη χοιροτροφή; Τα γουρούνια μου΄γίναν τετράπαχα Θανάσης: Και τα δικά μου. Καλά άσε το πλυντήριο. Η γυναίκα μου είναι τρισευτυχισμένη που δεν πλένει πια στο χέρι.
Γιώργης: Και η δική μου.
Θανάσης: Τη βούρτσα πώς τη βρήκες;
Γιώργης: Ακου Θανάση μου, πές με οπισθοδρομικό, αλλά εγώ προτιμω το χαρτί υγείας