Wetten, Rechtbank, Gevangenis moppen, Rechtzaal
Een vrouw komt binnen bij Van Lanschot Bankiers en zegt tegen de man achter het loket dat ze een spaarrekening wil openen. "Dat treft!" zegt de bediende, "op dit moment hebben we een actie: als u 7,50 euro stort ontvangt u een leuk digitaal dameshorloge. Geinig klokje, zeker doen!"
De vrouw antwoordt:
"7,50 euro?! Ik wil gelijk cash een ton inleggen!"
De bediende denkt even na en vraagt de vrouw of ze even geduld wil hebben. Hij rent de trap op naar boven, naar Van Lanschot zelf. "Meneer Van Lanschot, er is hier een mevrouw aan het loket die gelijk cash een ton wil storten op een spaarrekening!"
Van Lanschot staat de kort geleden door de FIOD opengebroken zwart geld kluisjes nog vers in het geheugen en besluit zelf poolshoogte te gaan nemen. Beneden begroet hij de vrouw:
"Goedemorgen, mevrouw! Mijn naam is Van Lanschot, welkom bij onze bank. Onze employé vertelde mij dat u direct cash een ton wilt storten bij onze bank... Zonder direct indiscreet te willen worden: hое komt u aan dat geld?"
De vrouw antwoordt:
"Oh, dat wil ik u best vertellen. Ik leg nog wel eens een weddenschapje. Wil ik met u ook wel doen!"
Van Lanschot, beleefd:
"Dat ligt eraan, om hoeveel en waarom?!"
De vrouw:
"Ik wil om een ton wedden dat aanstaande maandagochtend uw ballen vierkant zijn. Om een ton!"
Van Lanschot denkt razendsnel na: het is al vrijdagochtend, dus dat is makkelijk verdiend! "Top," roept hij, "maar wel met een contractje en getuigen er bij. Ik wil het wel een beetje officieel houden!"
"Geen probleem," zegt de vrouw. Zo gezegd, zo gedaan.
Het weekend: Van Lanschot gaat lekker zeilen. Maandagochtend: Van Lanschot betast in de Saab Turbo nog even zijn ballen en glimlacht vergenoegd, 'die ton is binnen!' Zittend in zijn kantoor wacht hij de vrouw af, die klokslag negen uur binnenkomt, vergezeld door een onbekende man. "Wie is die man?" wil Van Lanschot weten.
"Oh, gewoon niet op letten," zegt de vrouw, "jij wilde het officieel hebben, dus nu heb ik ook maar een getuige meegenomen. En? Ное is het gegaan?"
"Perfect!" roept Van Lanschot, "kogelrond! Die ton ben je kwijt!"
"Laat je broek dan maar eens zakken..." Van Lanschot laat blozend broek en slip zakken. "Ziet er gunstig voor je uit..." zegt de vrouw, "maar voordat we werkelijk zekerheid hebben, wil ik het harde bewijs eerst in handen hebben!" Van Lanschot ziet hier de redelijkheid wel van in en laat de vrouw de eitjes omvatten... Op dat moment valt de 'getuige' van zijn stoel, bewusteloos...
"Wat krijgen we nou?" vraagt Van Lanschot.
"Gewoon niet op letten," zegt de vrouw, "dat is de President van de Nederlandse Bank. Had ik om twee ton mee gewed dat ik maandagochtend vóór 9.30 uur met de ballen van Van Lanschot in mijn handen zou zitten..."
Een stel heeft een huwelijkscrisis, omdat hij alleen maar bezig is met zijn fiets en geen oog meer heeft voor zijn vrouw. Na een tijdje besluiten ze hiervoor in therapie te gaan.
De therapeut hoort het verhaal van de man, dat alleen maar over mooie fietsen gaat, aan en neemt een besluit. Hij neemt de vrouw bij de hand, trekt haar mee, duwt haar tegen het bureau en geeft haar daar een gigantische beurt. De vrouw is even overrompeld, maar geniet tenslotte toch volop.
"Kijk," zegt de therapeut na afloop tegen de man, "dit heeft uw vrouw dus minimaal driemaal per week nodig!"
De reactie van de man:
"Nou, op dinsdag en donderdag kan ik haar wel komen brengen, maar de rest van de week moet ik fietsen".
Er komt een vrouw bij de dokter met de vraag:
"Mijn man wil zo graag dat ik hem oraal verknetter, mondeling overhoor zeg maar, nilfisk grof gezegd, maar ik weet niet hое ik dat moet doen"
"Nou", zegt de dokter, "
U brengt de leuning van uw man in de mond en zegt dan heel vak achter elkaar:
"Honolulu"
Een week later komt dezelfde vrouw weer terug bij de dokter, maar met een blauw oog.
De verbaasde dokter vraagt:
"Mevrouw, wat is er met u gebeurd?"
"Dat zal ik u vertellen, dokter. Ik heb gedaan wat u gezegd hebt, wij lagen in bed, en mijn man wilde dat ik het deed zeg maar. Ik bracht het lid van mijn man in mijn mond, maar was zo zenuwachtig, dat ik de naam van het eiland vergeten was en heb toen een paar keer Grand Canaria gezegd".