Moppen over films en acteurs
Het is zaterdagavond en hele volksstammen aan kijkers zitten weer aan de buis gekluisterd. Dat is niet ongebruikelijk bij een optreden van het medium: het congrescentrum zit bomvol; de zaal had ook tienmaal uitverkocht kunnen zijn, zo groot was haar schare bewonderaars.
Niet geheel onbegrijpelijk want haar healingsessies waren befaamd: het was zo dat telkenmale enige tientallen aanwezigen gezuiverd en geheeld weer de thuisreis konden aanvatten.
Sinds kort was het medium dan ook op Tv te zien. Een tegemoetkoming aan haar fans. Een commerciële zaak natuurlijk ook, maar zoiets blijft natuurlijk onbesproken. Het gaat om geloof, en niet om commerce. En hoop was aanwezig. Bij velen. Ook onder de schare Tv-kijkers. Zeker nu was aangekondigd dat het medium ook online haar healingkunsten ging vertonen.
Gespannen zit ons oudere echtpaar voor de buis. Hoopvol zelfs bij de opmerking van volgende tekst:
"Als u als kijker thuis Uw rechterhand op de Tv legt en met Uw linker Uw zieke lichaamsdeel aanraakt, en mij de ruimte geeft tot transformatie,zal ik van hieruit heil en genezing instralen: Uw lichaamsdeel zal weer functioneren als vanouds".
Hoopvol begeeft Annie zich naar de Tv, legt haar rechterhand op de Tv en haar linker op haar rechterknie. Verbaasd door de actie van zijn vrouw, maar gesterkt door haar vertrouwen in het medium, begeeft ook Louis zich nu naar de Tv. Hij legt zijn rechterhand op de Tv naast de hare en houdt zijn linkerhand op zijn geslacht.
Waarna Annie hem liefdevol aankijkt en zegt:
"Louis, ze gaat de wonden helen, niet de doden tot leven roepen!"
Een krasse oude Marine sergeant majoor bevond zich op een gala-avond georganiseerd door lokale liberale artsen. Er waren jonge dames in overvloed die de sergeant majoor graag tot een gesprek verleidden. “Excuseer me, sergeant majoor, maar u ziet er wel heel serieus uit. Heeft u misschien problemen?”
“Negatief, mevrouw. Ik ben van nature serieus.” De jonge dame keek naar zijn vele onderscheidingen en zei, “U ziet er naar uit alsof u heel wat actie hebt meegemaakt.”
“Ja mevrouw, een hoop actie.” De jonge dame, moe van haar pogingen een gesprek te beginnen, zei, “Weet u, u zou de wereld wat vrolijker moeten bekijken. Ontspannen en wat vrolijker zijn.” De sergeant majoor keek haar met een ernstige blik aan. Uiteindelijk zei de jonge vrouw, “Weet u, ik hoop dat u dit niet verkeerd op zult vatten, maar wanneer had u voor het laatst sекs?”
“1955, mevrouw.”
“Nou, zie je wel. Geen wonder dat u zo serieus веnт. U moet eens echt uit uw dak gaan! Ik bedoel, geen sекs sinds 1955!” Ze nam hem bij de hand en nam hem mee naar een van de slaapkamers, waar ze hem overhaalde diverse malen te “relaxen”. Na afloop, nog na hijgend, leunde ze tegen de naakte borst van de sergeant majoor en zei, “Wow, je веnт niets vergeten sinds 1955.” De sergeant majoor zei, nadat hij op zijn horloge had gekeken, “Dat mag ik hopen; het is nu pas 2130.”
