Ήταν ο Ροναλντίνιο, ο Ζιντάω και ο Ανατολάκης σε ένα αεροπλάνο το οποίο έπεσε σε μια ζούγκλα στην Αφρική.
Τους πιάνουν οι Ζουλού και πάνε να σκοτώσουν τον Ροναλντίνιο.
Αρχίζει να παρακαλάει αυτός:
- Εγώ είμαι ο Ροναλντίνιο, ο καλύτερος παίκτης του κόσμου! Δεν γίνεται να με σκοτώσετε!
- Χεστήκαμε, λένε αυτοί, εμείς δεν σε ξέρουμε, και τον βάζουν στο καζάνι.
Πιάνουν τον Ζιντάν, και αρχίζει να παρακαλάει και αυτός:
- Εγώ είμαι ο Ζιντάν, ο καλύτερος παίκτης του κόσμου! Δεν γίνεται να με σκοτώσετε!
- Χεστήκαμε, λένε αυτοί, εμείς δεν σε ξέρουμε, και τον βάζουν στο καζάνι.
"Καλά," σκέφτεται ο Ανατολάκης, "άμα δεν ξερουν αυτούς, σιγά μην ξέρουν εμένα". Και κοιτάει μήπως υπάρχει καμία διέξοδος να το σκάσει!
Όπως προσπαθεί να φύγει ακούγεται μία φωνή:
- Εσύ ρε Ανατολάκη, που πας;
Γυρίζει ο Ανατολάκης και λέει:
- Καλά, που με ξέρετε εμένα;
Και απαντάει ο αρχηγός των Ζουλού:
- Ανατολάκη, εγώ είμαι παιδί μου! Ο πατέρας του Babangida!
While attending a convention, three psychiatrists take a walk.
"People are always coming to us with their guilt and fears," one says, "but we have no one to go to with our own problems."
"Since were all professionals," another suggests, "why dont we hear each other out right now?"
They agreed this is a good idea. The first psychiatrist confesses, "Im a compulsive shopper and deeply in debt, so I usually overbill my patients as often as I can."
The second admits, "I have a drug problem thats out of control, and I frequently pressure my patients into buying illegal drugs for me."
The third psychiatrist says, "I know its wrong, but no matter how hard I try, I just cant keep a secret."