Op weg naar hun bruiloft verongelukt het jonge katholieke koppel bij een auto-ongeluk.
Het volgende moment staan ze voor de hemelpoort waar ze wachten op Petrus.
Ze vragen Petrus of ze in de Hemel kunnen trouwen.
Petrus zegt:
"Ik weet het niet, dit is de eerste keer dat iemand dat vraagt. Ik ga het uitzoeken." . Het koppel wacht, en wacht. Twee maanden gaan voorbij en het koppel wacht nog steeds.
Terwijl ze wachten, discussiëren ze over hое het is om voor eeuwig getrouwd te zijn. "Wat als het niet werkt," vragen ze zich af, "zitten we dan voor eeuwig aan elkaar vast?" Na 3 maand keert Petrus eindelijk terug. "Ja", zegt hij, "jullie kunnen trouwen in de hemel."
"Dat is geweldig!" zegt het koppel, "maar we vroegen ons af, wat als ons huwelijk niet werkt?
Kunnen we dan ook een scheiding aanvragen in de Hemel?" Petrus wordt woedend en gooit zijn papieren op de grond. "Wat is er?" vraagt het koppel angstig. "Kom, schreeuwt Petrus, "het kostte mij drie maanden om een priester te vinden in de hemel!
Heb je enig idee hое lang het zal duren voor ik hier één advocaat vind ?"
Zuster Mary gaat binnen in het Klooster van de Stilte. De priester zei:
“Zuster, dit is een stil klooster. U веnт hier welkom, zolang als je wilt, maar je mag niet spreken enkel als ik je toestemming geef.” Zuster Mary leefde nu al 5 jaar in het klooster toen de priester tegen haar zei:
“Zuster Mary je веnт hier al 5 jaar. Je mag 2 woorden spreken.” Zuster Mary zei:
“Hard bed."
"Het spijt me dat te horen”, de priester zei:
“We zullen zorgen je een beter bed krijgt.” Na nog eens vijf jaar, werd zuster Mary opgeroepen door de priester. “Je mag weer twee woorden zeggen, zuster."
"Eten koud”, zei Zuster Mary, en de priester verzekerde haar dat het eten beter zou zijn in de toekomst. Op haar 15e verjaardag in het klooster, werd ze opnieuw opgeroepen in zijn kantoor. “Je mag weer twee woorden zeggen vandaag."
"Ik vertrek”, zei zuster Mary. “Het is waarschijnlijk het beste”, zei de priester, “Je hebt niets anders gedaan dan klagen sinds de dag dat je hier kwam!”
Iedereen die een hond heeft noemt hem "Rakker" of "Pluto". Die van mij noem ik "Sекs". Nu bracht Sекs mij nogal vrij regelmatig in verlegenheid. Toen ik naar het gemeentehuis ging om een vergunning op te halen voor mijn hond, zei ik tegen de bediende:
"Ik wil graag een vergunning voor Sекs."
Hij zei:
"Ik zou er ook wel een willen hebben."
Toen zei ik:
"Maar het is een hond!"
Hij zei dat het niet uitmaakte hое ze er uitzag. Toen zei ik:
"Maar je begrijpt het niet. Ik heb Sекs sinds mijn negende jaar." Hij zei dat ik toen toch al wel een vrij grote jongen moest zijn geweest.
Toen ik besloot om te trouwen, zei ik tegen de pastoor dat ik Sекs bij het huwelijk wilde hebben. Hij vroeg me om toch te wachten tot na de mis. Ik zei dat Sекs een belangrijke plaats in mijn leven innam. Mijn hele leven draaide tot nu toe om Sекs. Hij zei dat hij geen woord meer wou horen en dat wij in zijn kerk niet konden trouwen. Ik probeerde hem nog te sussen door te zeggen dat alle genodigden het fijn zouden hebben om Sекs erbij te hebben. Daags nadien trouwden we enkel voor de wet. Mijn familie is in de ban van de kerk geslagen.
De hond ging ook mee op huwelijksreis. Ik vertelde de klerk dat ik een kamer wilde voor mijn vrouw en een aparte kamer voor Sекs. Hij zei dat elke kamer in het hotel voor sекs was. Ik zei:
"U begrijpt het niet. Sекs houdt me 's nachts wakker!"
De klerk zei, "Mij ook!"
Op een dag nam ik Sекs mee naar een wedstrijd, maar voordat de wedstrijd begon liep de hond weg. Een andere deelnemer vroeg waarom ik liep te zoeken. Ik vertelde hem dat ik Sекs wilde laten meedoen aan de wedstrijd. Hij vertelde me dat ik mijn kansen verspeeld had. "Maar je begrijpt het niet", zei ik, "Ik hoopte Sекs op TV te krijgen." Hij noemde me een opschepper.
Toen mijn vrouw en ik gingen scheiden, gingen we naar de rechtbank om de verzorging voor de hond uit te vechten. Ik zei:
"Uwe edelachtbare, ik had Sекs voordat ik getrouwd was."
De rechter zei:
"Ik ook."
Toen vertelde ik hem, dat nadat ik getrouwd was Sекs me verlaten had. Hij zei:
"Mij ook."
Gisteravond liep Sекs weer weg. Ik heb uren in de stad naar hem lopen zoeken. Een politie-agent kwam naar me toe en vroeg:
"Wat doet u om 4.00 's morgens op straat?"
Ik zei:
"Ik zoek Sекs."
Mijn zaak komt vrijdag voor.
Je begrijpt, ik ben ondertussen gehuwd, gescheiden, opgesloten geweest en wat weet ik meer door die hond. Tenslotte ging ik te rade bij een psychiater. "Wat is je probleem?" vroeg hij. "Sекs is dood" antwoordde ik. "Het is alsof je je beste vriend verliest," vervolgde ik. De psychiater antwoordde rustig:
"Jij en ik weten goed genoeg dat sекs tot een hoop miserie leidt en niet bepaald 's mans beste vriend is. Koop liever een hond!" Ik ben een gebroken man.....
Een boer loopt op een ochtend naar zijn weilanden. Op een gegeven moment komt die boer de Pastoor tegen en al pratend lopen ze samen verder. En die boer loopt alsmaar op te scheppen over zijn kwaliteiten als boer. Als ze bij het eerste weiland zijn aangekomen zegt die boer:
"Moet je dit weiland van mij eens zien. Mooi groen gras, goed vlak gemaakt, dat heb ik toch maar effe goed gedaan!"
Waarop die Pastoor zegt:
"Met Gods hulp h? "Ja ja, met Gods hulp."
Zegt de boer met tegenzin. Als ze bij het tweede weiland van die boer zijn aangekomen zegt die boer prompt van:
"Dit weiland is ook van mij, kijk, geen onkruid, geen kuilen, dat heb ik toch maar even weer goed gedaan h? Waarop de Pastoor weer antwoordt:
"Maar met Gods hulp h? "Ja ja, ook met Gods hulp hооr"
, zegt die boer. Bij het derde weiland van die boer zegt die Pastoor:
"Is dit weiland ook van u?"
"Ja." zegt de boer. "Nou” zegt die Pastoor dit ziet er niet zo mooi uit met al dat onkruid en stenen en zo.".
"Tja," zegt de boer, "dat heeft 'ie alleen gedaan."
Een jong katholiek stel raakt op weg om te trouwen betrokken bij een dodelijk auto-ongeluk. Het stel zat buiten de Hemelse Poort te wachten tot St. Pieter hen naar de hemel zou brengen. Terwijl ze wachtten, begonnen ze zich af te vragen: zouden ze ooit in de hemel kunnen trouwen?
Toen St. Pieter verscheen, vroegen ze het hem.
St. Pieter zei:
"Ik weet het niet. Dit is de eerste keer dat iemand het vraagt. Laat me het gaan uitzoeken'", en hij vertrok. Het paar zat en wachtte en wachtte. Twee maanden gingen voorbij en het paar wachtte nog steeds. Tijdens het wachten begonnen ze zich af te vragen wat er zou gebeuren als het niet zou lukken; kun je in de hemel scheiden?
Na weer een maand kwam St. Pieter eindelijk terug, een beetje verfomfaaid. 'Ja', zei hij tegen het paar, 'je кunт trouwen in de hemel.'
"Geweldig!" zei het paar, "Maar we vroegen ons gewoon af, wat als het niet lukt? Kunnen we ook in de hemel scheiden?"
St. Pieter, met een rood gezicht van woede, sloeg met zijn klembord op de grond. "Wat is er mis?" vroeg het bange paar.
"OH, KOM OP!" riep St. Pieter, "Het kostte me drie maanden om hier een priester te vinden! Heb je enig idee hое lang het duurt voordat ik een advocaat vind?"
Een donut loopt een kerk binnen, benadert de priester en legt uit: ‘Neem me niet kwalijk, Vader, het is niet mijn bedoeling om u lastig te vallen, maar ik ben erg geïnteresseerd om me bij de geestelijkheid aan te sluiten. Ik hoopte dat je me wat tips kon geven.'
De priester, nadat hij even de tijd heeft genomen om te accepteren dat hij met een gebakje spreekt, glimlacht als antwoord.
“Dat is werkelijk een nobele roeping”, zegt hij. “Meestal beginnen individuen die priester willen worden door actief te worden in hun parochie en vervolgens naar een seminarie te gaan. Terwijl zij daar aanwezig zijn, doen zogenaamde geestelijken hun uiterste best om in elk opzicht uit te blinken, waarbij zij hun geloofsovertuigingen opnieuw bevestigen en zich wijden aan het pad van gerechtigheid. Als de tijd daar is, zal een bepaalde ingewijde tot diaken worden gewijd, waardoor hij of zij doorgang kan vinden naar het priesterschap.”
“Dat klinkt als een heel ingewikkeld proces”, bekent de donut. ‘Ik weet niet zeker of ik er tijd voor heb.’
“Als je het niet erg vindt dat ik het vraag...” antwoordt de priester. ‘Waarom dacht je dat je je bij de geestelijkheid wilde aansluiten als je niet bereid веnт je aan het proces te binden? Waarom wil je überhaupt priester worden?”
“Nou...” antwoordt de donut. ‘Kijk, ik heb echt een gat hier vanbinnen...’