Dieren moppen, Dierenmop, Dieren grappen
Wanda's vaatwasser doet het opeens niet meer. Ze belt de reparateur maar omdat ze de volgende dag naar haar werk moet, vertelt ze de man waar ze de sleutel heeft liggen.
"Ik leg de sleutel onder de mat bij de voordeur. Maak de vaatwasser, leg de rekening maar op het aanrecht, en eind van deze week maak ik het geld over. Je hoeft niet op de hond, Spike, te letten. Hij zal je niet lastig vallen. Maar wat je ook doet, spreek NIET, onder geen enkele omstandigheid, tegen de papegaai!'
'IK HERHAAL, ZEG NIETS TEGEN DE PAPEGAAI!!!'
Als de reparateur de volgende ochtend aankomt vindt hij zonder problemen de sleutel. Hij doet de deur open en ziet de grootste, gevaarlijkst uitziende hond die hij ooit gezien heeft. En, net zoals Wanda gezegd heeft, de hond ligt rustig op het kleed en kijkt naar wat de man aan het doen was, zonder enige aanstalten te maken.
De papegaai echter, blijft maar vervelend doen tegen de man. Hij schreeuwt en vloekt de hele tijd en maakt hem daarbij voor van alles en nog wat uit.
Tenslotte krijgt de man er genoeg van en kan zich niet langer inhouden.
"Hou toch eens je кор, jij stomme, lelijke vogel!"
Waarop de Papegaai antwoordde:
"Pak hem, Spike"
En oude boer ging naar de stad om naar de film te gaan. De kaartverkoopster achter het loket vraagt aan hem: "Meneer, wat is dat op uw schouder?"
De oude boer zegt:
"Dat is mijn haan, Chuckie. Waar ik ga, gaat hij." "Het spijt me meneer," zei de verkoopster, "we kunnen geen dieren toe laten in de bioscoop. Zelfs geen haan." Waarop de oude boer snel de hoek om loopt en de haan in zijn broek stopt.
Eenmaal weer bij de verkoopbalie, koopt hij een kaartje en gaat hij de bioscoop in. Binnen gaat hij naast twee oudere verpleegsters zitten die Mildred en Leontien heette.
De film begint en de haan begint te woelen. De oude boer ritst zijn broek open zodat Chuckie zijn hoofd eruit kan steken en de film kan zien.
"Leontien," fluistert Mildred. "Wat is er?" vraagt Leontien.
"Ik denk dat die man naast mij een viezerik is."
"Waarom denk je dat?" vraagt Leontien.
"Hij ritste zijn broek open en zijn ding steekt uit," fluistert Mildred.
"Nou, ik zou me er geen zorgen over maken," antwoordt Leontien. "Op onze leeftijd is er niets dat wij niet gezien hebben."
"Ja, dat mag dan wel waar zijn," zeg Mildred, "maar deze eet van mijn popcorn!"
Er is een man die alles al heeft, maar hij is binnenkort weer jarig en moet toch een cadeau krijgen van zijn vrouw.
"Weet je wat ik nou wel leuk zou vinden?" zegt de man aan het ontbijt.
"Een mooie, nette, Nederlandssprekende papegaai."
Zijn vrouw kijkt in de krant naar de advertenties en ziet dat er een papegaai aangeboden wordt. Ze gaat naar het adres, gaat naar binnen, blijkt het een seksclub te zijn. Ze wil al weer weglopen, als de barman roept:
"Niet meteen weer weglopen! U kwam zeker voor die papegaai. Kijk, daar staat 'ie! En nou weet ik wel wat u verwacht van een papegaai in deze tent, maar dat is echt niet waar. Het is een keurige papegaai. Hij praat heel netjes, zegt geen lelijke woorden, vloekt niet..."
"Als dat waar is...," zegt de vrouw, "wat moet 'ie kosten?"
"Drieduizend euro."
De vrouw betaalt. Als ze de kooi met de papegaai wil meenemen, zegt de barman:
"Even wachten mevrouw, u moet wel even een doek over die kooi doen, want anders verdomt 'ie het straks om nog te praten."
Dus de vrouw doet een doek over de kooi, zet 'm in de auto en rijdt naar huis.
Thuis zet ze de kooi met de papegaai neer en haalt de doek er weer van af. De papegaai kijkt wantrouwend in het rond. Zegt:
"Nieuw behangetje. Andere vloerbedekking."
Later op de dag komen er een paar dames om een partijtje te bridgen. De papegaai zegt:
"Zo, nieuwe meiden."
Om half zes komt de echtgenoot thuis. De papegaai kijkt 'm aan en zegt:
"Ha, eindelijk een bekend gezicht."
