Bektaşi Fıkraları

Add a joke En son şakalar En İyi Fıkralar
Kanuni Sultan Süleyman’ın son devirlerinde sadrazamlığa getirilen Sokullu Mehmet Paşa cidden bilgili ve büyük bir devlet adamıydı. Sayısız başarılı hizmetleri ile olduğu kadar, iffet ve istikameti ile de pek haklı ve şerefli bir şöhret kazanmıştı.
Bazı dileklerde bulunmak üzere huzuruna giden bir delinin hançeri ile ölen ve Eyüp Sultan'da gömülen bu paşanın yalnız on beş senesi sadrazamlık olmak üzere elli seneden fazla devlet hizmetinde geçmesine rağmen ancak defin işlemlerine yetecek kadar parası çıktığı anlaşılınca herkes tarafından hayretle karşılanmış ve sevenleri birkaç misli artmıştı. Gömüldüğü sırada mezarı başında bulunanlar arasında devrin Bektaşî erenlerinden tok ve doğru söyleyenlerden bir Bektaşi babasının derin bir düşünceye dalması, ocak ağalarından birinin gözüne çarpar. Yavaşça sokulur ve sorar:
- Dedem nedir seni bu kadar endişeye düşüren? Sokullu'nun ölümü mü? Bektaşi acı acı gülümser ve cevap verir:
- Hayır evlat, çalıp çırpmayan rahmetlinin devlet hazinesinde bıraktığı büyük miras ile bu mirasın geride kalan devlet büyükleri arasında uyandıracağı ihtiras düşündürdü beni...
0
0
0

Bir Hoca ile bir Bektaşi dervişi yol arkadaşı olmuş. Hocanın bir beygiri dervişin de bir eşeği varmış. Mevsim yaz olduğundan akşamüstü bir çayırlık mahalle civarında geceyi geçirmeye karar vermişler. Heybelerindeki nevaleden beraberce yiyip biraz konuştuktan sonra yatıp uyuma vakti gelince Hoca “Yarabbi, beygirimi sana emanet ettim, sen koru.” demiş.
Bektaşi de, “Şeyhim, benim eşeği de sen bekle.” demekle hoca hayretle, “Allah'a emanet et, günaha giriyorsun" demiş ise de derviş aldırmamış. Yatıp uyumuşlar. Ertesi sabah kalktıkları zaman hocanın beygiri meydanda olmadığı halde Bektaşi'nin eşeği orada otlayıp duruyormuş. Bu hali gören hoca hayretle, “Bu nasıl şey” Allah'a emanet ettiğim beygir gitmiş, Bektaşi'nin eşeği duruyor” diye söylenmeye başlayınca derviş, “Bunda hayret edilecek bir şey yok. Allah'ın kulu bir sen değilsin. Beygiri diğer kuluna verdi. Halbuki bizim şeyhin yegane dervişi benim. Tabii malımı sabaha kadar bekledi” diyerek hocayı da güldürmüş.
0
0
0
0
0
0
0
0
Din adamları bir gün Padişaha gidip:
- Şehrimizde Meşreb adında divane bir genç var. On altı yaşlarında olmasına rağmen çıplak gezip bizi utandırmakta, derler.
- Nerede peki şimdi? diye sorar Padişah.
- Mezarlığa kaçtı, efendim. Diye cevap verirler.
Padişah, Meşrebin huzuruna getirilmesi için bir adamını gönderir.
Meşreb gelen elçiye:
- Beni rahat bırakın. İşi olan adam, işi düşünce uğrar. Benim Padişahla işim yok! Eğer ben ona lazımsam, kendi gelsin, der.
Elçi, Meşrebin cevabını Padişaha iletir. Padişah bu duruma sinirlenerek, mezarlığa gider. Padişahın sinirle geldiğini gören Meşreb, iki tane kemik bulup, yola çıkar:
- Neden çağırdığımda gelmedin, Padişahın emri her kul için geçerlidir! Diye bağırır Padişah.
- Şu kemiklerden hangisi Padişahın, hangisi dilencinindir söyler misiniz? Der Meşreb:
- Bunların hepsi aynı, Padişahın-dilencinin diye ayırmak olur mu?
Diye cevap verir Padişah.
- Madem ki, der Meşreb alaycı bir tavırla, ölürken Padişah da dilenci de bir ise, neden şimdi beni diğerlerinden ayırıp, üstünlük taslıyorsun?
0

0
0
Bektaşî tarikatına mensup ileri gelenlerden birisi vilayette vali olup iyi yönetimiyle herkesin saygısını ve sevgisini kazanır.
Bir gün vali hapishaneyi gezip mahkumların durumlarını görmek ve yerinde incelemek amacıyla hapishane müdürünü yanına alarak koğuşları dolaşmaya başlar. Mahkumların hepsine birer birer sorar. Hepsi kendilerinin suçsuz olduklarını, oraya garez ve iftira ile sokulduklarını iddia ederler.
Nihayet biri:
- Efendim ben falan suçu işledim ve muhakkak cezası olmak üzere buraya getirildim, deyince valinin hoşuna gider. Hemen hapishane müdürüne:
- Bu fena adamı burada, bu kadar suçsuz ve masumlar arasında bırakmak doğru değildir. Çünkü hepsinin ahlakını bozar. Şimdi bunu tahliye edip buradan kovunuz, emrini verir ve doğru söylediği için adam hapishaneden gönderilir.
0
0
0
0