Absurde moppen, Absurde humor
Batman en Robin gaan wat drinken.
Beide superhelden zijn uitgeput na een lange week van non-stop misdaadbestrijding en besluiten een paar uur te relaxen in het plaatselijke café.
Robin weet dat zijn vriend veel te hard en te lang heeft gewerkt. Dus hij denkt: wat maakt het uit, hij kan dronken worden en ontspannen. Hij besluit waakzaam te blijven en bestelt alcoholvrij bier, terwijl Batman een fles whisky voor zichzelf bestelt.
De drank haalt de scherpte weg en Batman vertelt over zijn overleden ouders, de miljoenen die hij heeft verloren aan Bitcoin, zijn mislukte romantische relaties... Hij huilt bijna.
Een paar uur later drinkt hij de fles leeg en is helemaal in de war. Robin betaalt de rekening, ze verlaten de bar en gaan naar de plek waar ze de Batmobiel hebben geparkeerd.
Batman kan nauwelijks lopen. Hij realiseert zich dat hij niet kan rijden, dus overhandigt hij de sleutels van de Batmobiel aan Robin. "Jij rijdt vanavond, jochie".
Robins mond valt open. Hij kan zijn geluk niet geloven. Na al die jaren bestuurt hij eindelijk deze machine! En jongen, gaat hij zijn grenzen testen! Hij zet Batman op de passagiersstoel, laat deze zakken en maakt hem vast.
Hij zet de motor aan, pakt de versnellingspook, schakelt naar de eerste stand en trapt het gaspedaal in. Hij schakelt snel naar de tweede, derde versnelling. Hij gaat van 0 naar 100 in 2,5 seconden. Hij rijdt als een maniak door de straten van Gotham. Hij neemt scherpe bochten en schakelt terug om het stuur onder controle te houden. Hij rijdt de snelweg op en schakelt snel weer op.
Hij wil deze baby tot het uiterste drijven, dus neemt hij herhaaldelijk afslagen en klimt terug naar de snelweg. Hij neemt de afrit met een snelheid van 140 km/uur. Hij gaat over de 150. En hij bestuurt de auto alleen met de stick, waarbij hij meesterlijk op- en terugschakelt. Hij heeft de remmen nauwelijks aangeraakt. Batman heeft geen piepgeluidje gemaakt.
Na een tijdje realiseert hij zich dat hij de Batmobiel voldoende heeft gepusht en waarschijnlijk bijna de versnellingsbak kapot heeft gemaakt. Hij rijdt terug naar de Batcave.
Hij parkeert de Batmobiel en opent de deur om naar buiten te gaan, maar een hand houdt hem tegen.
"Kus me, Robin."
"Wat zeg je, Batman?!?"
"Kus me, Robin!"
"Batman, wat nou? Je weet dat ik geen hомо ben!"
'Robin, hou je mond en geef me een kus.'
"Ik weet niet waardoor je op dat idee kwam, maar ik vind je niet leuk op die manier!"
'Oh kom op, Robin. Je hebt altijd geweten dat de Batmobiel een automatische versnellingsbak heeft!'
Een donut loopt een kerk binnen, benadert de priester en legt uit: ‘Neem me niet kwalijk, Vader, het is niet mijn bedoeling om u lastig te vallen, maar ik ben erg geïnteresseerd om me bij de geestelijkheid aan te sluiten. Ik hoopte dat je me wat tips kon geven.'
De priester, nadat hij even de tijd heeft genomen om te accepteren dat hij met een gebakje spreekt, glimlacht als antwoord.
“Dat is werkelijk een nobele roeping”, zegt hij. “Meestal beginnen individuen die priester willen worden door actief te worden in hun parochie en vervolgens naar een seminarie te gaan. Terwijl zij daar aanwezig zijn, doen zogenaamde geestelijken hun uiterste best om in elk opzicht uit te blinken, waarbij zij hun geloofsovertuigingen opnieuw bevestigen en zich wijden aan het pad van gerechtigheid. Als de tijd daar is, zal een bepaalde ingewijde tot diaken worden gewijd, waardoor hij of zij doorgang kan vinden naar het priesterschap.”
“Dat klinkt als een heel ingewikkeld proces”, bekent de donut. ‘Ik weet niet zeker of ik er tijd voor heb.’
“Als je het niet erg vindt dat ik het vraag...” antwoordt de priester. ‘Waarom dacht je dat je je bij de geestelijkheid wilde aansluiten als je niet bereid веnт je aan het proces te binden? Waarom wil je überhaupt priester worden?”
“Nou...” antwoordt de donut. ‘Kijk, ik heb echt een gat hier vanbinnen...’